خبرگزاری شبستان – گروه سیاسی: توسعه سیستم حمل و نقل و بهسازی مسیرهای ریلی و جاده ای جزو برنامه های بلند مدت در کشورمان محسوب می شود که در این مسیر اقداماتی نیز انجام شده است البته تا سال گذشته به واسطه وجود تحریم ها در زمینه حمل و نقل و توسعه مسیر جاده ای و بهسازی برخی صنایع مانند کشتی سازی به دلیل عدم امکان ورود زیرساختهای مورد نیاز سرعت چشمگیری نداشتیم اما با لغو تحریم ها در این زمینه نیز مانند سایر زمینه ها افق روشنتری ایجاد شده است و برخی شرکت ها و سرمایه گذاران خارجی نیز تمایل خود را برای همکاری با ایران در زمینه توسعه حمل نقل اعلام کرده اند. در ابتدای امر شركت راه آهن جمهوري اسلامي ايران و شركت زيمنس آلمان برای همكاري‌هاي جديد در حوزه ريلي تفاهم‌نامه امضا كردند. اكل، مديرعامل بخش حمل و نقل زيمنس به همراه هيات همراه ۱۶ دي ماه 94 در جهت همكاري مشترك با راه آهن ايران، با پور سيد آقايي معاون وزير راه و شهرسازي و مديرعامل شركت راه آهن ديدار و گفتگو كرد و همزمان با آن طرفين تفاهم نامه همكاري امضا كردند. از آنجايي كه راه آهن ايران براساس سند چشم انداز بيست ساله توسعه در نظر دارد تا نسبت به توسعه حمل و نقل ريلي در بخش هاي مختلف اقدام كند و از آنجايي كه شركت زيمنس داراي تجربه مفيدي در اين حوزه بوده و همكاري طولاني در تامين تجهيزات ريلي در ايران داشته و علاقمند به توسعه همكاري با راه آهن ايران است، تفاهم نامه همكاري در بخش هاي مختلف ريلي امضا كردند.
بنابراین گزارش، در حال حاضر نیز شماری از شرکت های دست اندرکار ساخت خطوط ریلی و توسعه ناوگان کشتیرانی چین، امیدوار به امضای قراردادهای کلان با طرف های ایرانی هستند تا بتوانند در شرایط جدید ایجاد شده پس از لغو تحریم های بین المللی، به جایگاهی در بازار کشورمان دست یابند. ایرنا در این رابطه نوشته است: "با لغو برخی تحریم های ایران شرکت های متعددی از اقصی نقاط دنیا خود را برای ورود به بازار ایران آماده می کنند که در این بین تلاش شرکت های بزرگ چینی چشمگیرتر است. تلاش این شرکت ها به حدی گسترده است که رسانه های کشور چین نیز به این موضوع پرداخته و اعلام می کنند، این تلاش ها از روزی آغاز شد که خبر توافق هسته ای ایران و شش قدرت جهانی به اطلاع دنیا رسید. در میان شرکت های مطرح شده، نام شرکت مهندسی و «تجهیزات ملی» و همچنین شرکت «صنایع کشتی سازی دالیان» در شمال شرق چین به عنوان تشکیلات بزرگی نام برده می شود که مدتی است برای بستن قراردادهای چند میلیارد دلاری با ایران به تکاپو افتاده اند. شرکت مهندسی و تجهیزات چین خواستار اجرای طرح ساخت خط آهن ریلی تندرو تهران ـ مشهد است که ارزش آن نزدیک به 3 میلیارد دلار برآورد شده است. شرکت صنایع کشتی سازی دالیان چین از شرکت های بنام این کشور هم به دنبال امضای قراردادهایی برای ساخت کشتی های باربری و نفتکش برای ایران است."
این گزارش می افزاید: ایرنا در رابطه با تمایل چینی ها برای همکاری با ایران در حوزه حمل و نقل به نقل از خبرگزاری شین هوا نوشته است: "چین و ایران دو شریک بزرگ تجاری هستند که قصد دارند بر اساس یک برنامه راهبردی، ارزش تبادلات تجاری خود را تا یک دهه دیگر 10 برابر کرده و به 600 میلیارد دلار افزایش دهند. گزارش رسانه های چینی حاکی است که تهران دیگر هدف تحریم ها نیست و بازار شکوفایی دارد و طبیعی است شرکت های دنیا علاقه زیادی برای رابطه تجاری با ایران نشان دهند. گزارش ها همچنین پیش بینی کرده است که 85 درصد از اعتبار خط ریلی 950 کیلومتری میان تهران و شهر مقدس مشهد را «اکزیم بانک» چین تامین کند."
بنابراین گزارش، گزارش های رسانه ای در چین همچنین به امضای قراردادهایی اشاره دارد که سال گذشته میان شرکت های «سی ان آر چانگ چون» و «نورینکو» چین با طرف ایرانی به منظور تامین یکهزار و هشت دستگاه قطار ویژه خطوط مترو برای ایران به ارزش 9 میلیارد یوان ( هر دلار معادل شش ممیز 55 یوان ) به امضا رسید.
یادآور می شود: چین در سال ۲۰۱۳ دومین اقتصاد بزرگ دنیا پس از ایالات متحده بوده‌است. تولید ناخالص داخلی این کشور در این سال حدود ۹٫۴۶۹ تریلیون دلار بر اساس ارزش اسمی دلار و ۱۶٫۱۴۹ تریلیون بر اساس قدرت برابری خرید بوده‌است. سرانه تولید این کشور در همین سال ۱۱٬۱۸۶ دلار بر مبنای قدرت برابری خرید و ۶٬۹۵۹ دلار بر اساس ارزش اسمی بوده‌است که در هر دو حالت چین پس از حدود ۹۰ کشور (از ۱۸۳ کشوری که در فهرست صندوق بین‌المللی پول قرار دارند) قرار می‌گیرد.
اقتصاد چین امروزی یک اقتصاد بازار بر مبنای مالکیت خصوصی است. دولت هنوز بر بخش‌های استراتژیک زیربنایی اقتصاد همچون تولید انرژی و صنایع سنگین مسلط است اما سرمایه‌گذاری خصوصی به سرعت در حال افزایش است. از هنگام آغاز آزادسازی اقتصادی در سال ۱۹۷۸ چین یکی از بالاترین رشدهای اقتصادی را در دنیا داشته‌است. بر اساس آمار صندوق بین‌المللی پول رشد سالانه تولید چین از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰ به طور میانگین ۱۰٫۵ درصد بوده و بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱ درصد رشد اقتصادی چین معادل مجموع درصدهای رشد اقتصادی کشورهای گروه ۷ (۷ کشور بزرگ صنعتی دنیا) بوده‌است.
بهره‌وری بالا در تولید، نیروی کار ارزان و زیرساختهای نسبتاً مناسب عواملی هستند که چین را به تولیدکننده پیشرو دنیا تبدیل کرده‌اند اما اقتصاد چین از نظر مصرف انرژی بهره‌وری بسیار پایینی دارد. این کشور در سال ۲۰۱۰ بزرگترین مصرف‌کننده انرژی دنیا شد، در حالیکه بیش از ۷۰ درصد انرژی خود را از ذغال سنگ تامین می‌کرد. در سال ۲۰۱۳ چین جای آمریکا را در صدر فهرست واردکنندگان نفت خام گرفت. رشد اقتصادی سریع و صنعتی‌سازی این کشور به محیط زیست آن نیز آسیب زده‌است. از اوایل سال ۲۰۱۰ به بعد رشد اقتصادی چین شروع به کاهش کرده و از تقاضای بین‌المللی برای صادرات چین کاسته شده‌است که این موضوع تلاطماتی را در اقتصاد جهانی پدید آورده‌است.
میزان ذخایر ارز خارجی چین در پایان سال ۲۰۱۰ حدود ۲٫۸۵ تریلیون دلار بوده‌است که این کشور را با اختلاف بسیار صاحب بزرگترین ذخایر ارزی دنیا کرده‌است. چین همچنین بیش از ۱٫۱۶ تریلیون دلار اوراق قرضه دولتی آمریکا را خریداری کرده و بزرگترین دارنده خارجی دیون دولتی آمریکا محسوب می‌شود. چین همچنین در سال ۲۰۱۲ بیش از هر کشور دنیا سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی به میزان ۲۵۳ میلیارد دلار دریافت کرده‌است. این موضوع که چین ارز خود را ارزان نگه داشته همواره موجب تنش‌هایی میان این کشور و اقتصادهای بزرگ دیگر شده‌است. چین همچنین به دلیل حجم وسیع تولید کالاهای تقلبی مورد انتقاد قرار گرفته‌است.
نظر شما