خبرگزاری شبستان: اگر در جستجوی این هستید که بدانید مسجد فعال در زمانه اکنون، کجاست و چه شرایطی دارد باید به سراغ مسجدی بروید که دشمن امروز و عرصه جنگ با ایادی آن را به خوبی شناخته اند. دانسته اند اگر جنگ دیروز، جنگ در میانه سنگرها و خاکریزهای خاک و خون بود، امروز جنگ تمام عیار در عرصه فرهنگی و جنگ نرم است یکی از مساجدی که در عرصه جنگ نرم تاثیر گذار عمل کرده است، مسجد ایذه است که در طول سال کلاس های متنوعی داشته و دارد.
بسیاری معتقدند مسجد مال پیرمردهاست و بچه ها در مسجد جایگاهی ندارند.معتقدیم الان که جنگ، جنگ نرم است و تنها نماز کافی نیست. حفظ قرآن یا ذکر کافی نیست امروز بسیاری از بچه ها حتی نمی دانند برای چه و چرا قران بخوانند. همین که بگوییم چرا باید قرآن بخوانی و نماز بخوانی، این چراگفتن مهم است والا کسانی هستند که چون نمی دانستند از مسجد زده شدند و رفتند که رفتند.
تدریس با قالب هنری زیبا
کلاس هایمان را با قالب های زیبا برگزار کنیم، تا دین را در آن بهتر بیان کنیم. انشاهایمان را با طنز ادبی مطرح کنیم،از نقاشی گرفته تا داستان نویسی و مطالعه کتاب های داستان مورد توجه قرار دهیم.
علاوه بر داستان نویسی، موضوعاتی انتخاب شود تا بچه ها در مورد آن بنویسنند. بسیاری از بچه ها که به سختی در مدرسه انشا می نوشتند در مسجد براحتی آموختند و انشای خود را برای بقیه خواندند. مثلا نوشتن درباره “شاه” برای بچه ها خیلی سخت بود و ما موضوعی پیشنهاد دادیم به نام “نامه ای به امام خوبی ها(امام خمینی). بچه ها انشاهای زیبا و متنوعی در این مورد نوشتند. حتی یکی از بچه ها نوشته بود: “من وقتی کوچک بودم به شما بابا خمینی می گفتم چون مادر و پدر من شما را خیلی دوست داشتند و می گفتند شما مثل یک پدربزرگ مهربان هستی...
حکایت های سعدی را می خوانیم و اجرا می کنیم
آثار سعدی را هم به نثر و شعر بخوانیم و به بچه ها نقش هایی دهیم تا متن حکایات را اجرا کنند و به نمایش بگذارند. در خلال نمایش و تئاتر، با گفتن جملات نثر و حکایت را هم مورد توجه قرار دهیم. ما در مسجد ایذه یکی از کلاس هایمان، کلاس بازیافت است. این کلاس ها را با این هدف برای بچه ها گذاشتیم که یاد بگیرند با کم ترین هزینه، از چیزهای دور ریختنی و شاید غیر قابل استفاده، از کم خرج ترین راهها، بهترین و بیشترین خلاقیت ها را داشته باشیم. این موجب می شود، بچه ها از خانه گرفته تا مسجد، با هر وسیله ناچیزی کاردستی درست کنند.
جنس برنامه های مسجد متفاوت از برنامه های تلویزیون است. برنامه های تلویزیون به بچه ها کارهای بد و خوب را نشان می دهد اما با حالت های بچه گانه کریه، طوری که به فهم او برمی خورد. آن حالت بچه گانه تلویزیون باعث می شود بچه ها حس کنند از بزرگترها دورند، آنها می فهمند اما خودشان نه. بچه ها با برنامه های تلویون نه تنها تحرکی ندارند بلکه فقط سرگرم می شوند و هدفی برای آنها تعریف نمی شود.اما در مسجد بچه ها خودشان کارها را دست می گیرند، حتی کلاس ها را خودشان برگزار می کنند. و اینگونه حس می کنند به آنها بها داده شده و شخصیت موثری دارند.
نویسنده: فردین آرش،مربی و فعال مسجدی
نظر شما