خبرگزاری شبستان – گروه سیاسی: روابط ایران و مالزی از نزدیکترین مناسبات سیاسی ایران در شرق آسیا به شمار می‌رود. قبل پیروزی انقلاب؛ دو کشور روابط دوجانبه چندانی با یکدیگر نداشتند ولی بعد از پیروزی انقلاب، دو کشور از جهات اقتصادی، مذهبی و فرهنگی تمایل به انجام همکاری‌های نزدیک با یکدیگر کردند و سفارتخانه‌های دو دولت در کشور مقابل تاسیس شد. تا پیش از روی کارآمدن دولت نهم ایران روابط دو کشور در وضعیت مطلوبی قرار داشت و مراودات اقتصادی و علمی و سفر اتباع دو کشور در بالاترین سطح در تاریخ روابط دوجانبه بود.
بنابراین گزارش، سید محمد خاتمی رئیس جمهور ایران در ۳ نوبت به کشور مالزی سفر داشت و نخست‌وزیر مالزی هم دو سفر به ایران انجام داد. ولی بعد از روی کار آمدن دویت نهم و مناقشات بین‌المللی بر سر برنامه هسته‌ای ایران و به تبع آن وضع تحریم‌های علیه ایران، روابط اقتصادی دو کشور که یکی از مهمترین ارکان روابط دوجانبه را تشکیل می‌داد دچار ضربه شد که به طور کلی بر روابط دوجانبه سایه افکند. از طرفی نگاه منفی که در دولت نهم و دهم نسبت به سفر گسترده اتباع ایرانی به مالزی بوجود آمده بود و سخت‌گیری‌هایی که در این زمینه جهت کاهش این سفرها انجام می‌شد، موجب کدورت و دلسردی مقامات مالزی نسبت به ایران شد که عاملی دیگر در به سردی گراییدن روابط مستحکم گذشته به حساب می‌آید.
این گزارش می افزاید: مالزی توسعه روابط خود با ایران را در دستور کار خود قرار داده است تا در فضای پساتحریم بتواند موجبات رشد و توسعه خود و در کنار آن کشورمان در حوزه خارجی را فراهم آورد. در همین رابطه ایرنا به نقل از تارنمای مالیزیا اینسایدر از زبان ذوالکیفلی محمود، مدیر عامل شرکت توسعه تجارت خارجی مالزی نوشته است که: "تجارت دو جانبه بین این کشور و ایران طی سال گذشته میلادی به دلیل کاهش واردات فرآورده های نفتی از ایران و همچنین کاهش صادرات مالزی و برخی مسائل مربوط به پرداخت های مالی اندکی با افت همراه شد. عمده واردات مالزی از ایران را نفت خام و عمدتا قیر است. ماترید به سازماندهی ماموریت تجاری خود ده ها میلیون مصرف کننده در ایران ادامه خواهد داد. مالزی باید فراتر از روغن پالم به تجارت با ایران نگاه کند، چرا که برای این محصول نوسانات زیادی در بازار وجود دارد، در حالی که بخش های دیگر و یا محصولاتی مانند قطعات و تجهزات و ماشین آلات با افت و خیز زیادی مواجه نیستند."
بنابراین گزارش، براساس آماری که مدیر عامل شرکت توسعه تجارت خارجی مالزی ارائه داده بود: کل صادرات این کشور به ایران در سال گذشته میلادی به یک میلیارد و 950 میلیون رینگیت (بیش از 470 میلیون دلار) رسید، در حالی که این میزان در سال 2014 دو میلیارد و 180 میلیون رینگیت (بیش از 530 میلیون دلار) بود که کاهش 10.6 درصدی را نشان می دهد. این آمار نشان می دهد کل واردات مالزی از ایران در سال گذشته میلادی 139 میلیون و 500 هزار رینگیت (بیش از 34 میلیون دلار) بوده که نسبت به سال 2014 به ارزش 187 میلیون و 400 هزار رینگیت (حدود 45 میلیون و 700 هزار دلار) 25.6 درصد کاهش داشته است. صادرات روغن پالم مالزی به ایران نیز از 635 هزار و 258 تن سال 2013 به 447 هزار و 58 تن در سال 2014 رسید و 42.1 درصد کاهش یافته است.
آمار دولت مالزی نشان می دهد کشورمان طی هشت ماه از اول ژانویه تا پایان اوت سال 2014 میلادی287 هزار و 945 تن روغن پالم از این کشور وارد کرد که این میزان در مدت مشابه سال 2015 با کاهش97 هزار و 311 تنی روبرو شد و به 190 هزار و 634 تن رسید. این میزان کاهشی برابر با 33.79 درصد داشت. صادرات محصولات پالم مالزی به ایران نیز با توجه به اعمال تحریم ها علیه ایران و سیاست های کشورمان در مورد کاهش واردات روغن پالم در سال 2014 میلادی به 515 هزار و 231 تن رسید که کاهش 36 درصدی نسبت به سال قبل از آن داشت."
یادآور می شود: مالزی کشوری در جنوب شرقی آسیا و پایتخت آن کوالا لامپور است. سازمان‌های دولتی و وزارت‌خانه‌های این کشور در شهر جدید پوتراجایا (پایتخت اداری) این کشور واقع است. مالزی عضو سازمان ملل متحد و اتحادیه کشورهای همسود است. این فدراسیون شامل سیزده ایالت در جنوب شرقی آسیا است. نام مالزی زمانی انتخاب شد که فدراسیون مالایا؛ سنگاپور، صباح و ساراواک یک اتحادیه متشکل از ۱۴ ایالت را تشکیل دادند. در سال ۱۹۶۵ سنگاپور از مالزی جدا شد و به کشوری مستقل تبدیل شد. شبه جزیره مالایی و آسیای جنوب شرقی، همواره مرکزی برای تجارت بوده است. اقلام گوناگونی همچون چینی‌آلات و چاشنی‌ها، حتی پیش از آنکه سلطان‌نشین مالاکا و سنگاپور به این شهرت برسند، فعالانه تجارت می‌شده است. در سده هفدهم، ذخایر فراوانی از قلع در چند ایالات مالایایی کشف شد. سپس، همانطور که امپراتوری بریتانیا بر مالایا چیره شدند، درختان کائوچو و خرمای روغنی برای مقاصد بازرگانی عرضه شدند. در طول این دوران، مالایا به بزرگترین تولید کننده عمده قلع، کائوچو و خرمای روغنی تبدیل شد.
همزمان با این که مالایا به سوی کسب استقلال خود حرکت می‌کرد، دولت به اجرای برنامه‌های پنجساله خود پرداخت. برنامه پنجساله اول آن کشور در سال ۱۹۵۵ آغاز گردید. با تاسیس مالزی، این برنامه‌ها بازنگری و تکرار شدند، که اولین برنامه مالزی در سال ۱۹۶۵ آغاز شد. در دهه ۱۹۷۰، مالزی به تقلید از رویه چهار قدرت اقتصادی اصلی آسیا پرداخت و از وابستگی به استخراج معادن و کشاورزی به اقتصادی صنعتی تغییر هویت داد. با سرمایه‌گذاری ژاپن، در طول چند سال صنایع سنگین آن شکوفا شد، و صادرات مالزی به موتور اولیه رشد کشور تبدیل شدند. مالزی پیوسته به رشد بیش از ۷ درصد در تولید ناخالص ملی در کنار تورمی پایین در دهه‌های ۱۹۸۰و۱۹۹۰ دست یافت. طی همان دوره، دولت کوشید تا با سیاست اقتصادی جدید (مالزی) (ان‌ای‌پی) پس از حادثه شورش نژادی ۱۳ مه ۱۹۶۹ فقر را ریشه‌کن سازد.
نظر شما