به گزارش خبرگزاری شبستان و به نقل از روابط عمومی پنجمین جشنواره سراسری تئاتر ایثار، پس از 5 روز برگزاري اين رويداد هنري و اجراي 21 اثر نمايشي از شهرستان‌هاي مختلف كشور در بخش صحنه‌اي بزرگسال، هنرمندان و كارشناسان تئاتري به ارزيابي آن نشستند به بیان نقطه نظرات و پیشنهادات خود نسبت به این فستیوال پرداختند.
ضرورت برنامه‌ريزي، هدف‌گذاري و تعيين چشم‌انداز مطمئن
سياوش طهمورث با اشاره به ضرورت هم‌افزايي دستگاهها در تلاش براي ارتقاي تئاتر و جشنواره‌ها تصريح مي‌كند: مسئولان جشنواره تئاتر ايثار بايد با برنامه‌ريزي، هدف‌گذاري و تعيين چشم‌انداز مطمئن، جشنواره را به سمتي ببرند كه انگيزه جوانان را تقويت كنند و به ارتقاي كيفيت جشنواره خود منجر شود.
وي كه معتقد است برگزاري جشنواره‌هايي از اين دست مي‌تواند در هنرمندان جوان انگيزه ايجاد كند تا دست به توليد آثاري بزنند كه از قـِبـَل جشنواره مورد حمايت قرار مي‌گيرد، اضافه مي‌كند: جشنواره نبايد صرفا در جشنواره تمام شود؛ بلكه لازم است تداوم‌دهنده حركتي باشد كه گروه‌هاي نمايشي آن را آغاز كردند و به چيزي دست يافتند كه آن را در جشنواره ادامه مي دهند تا به جشنواره‌هاي بعدي نيز برسد و كامل‌تر شود تا از اين طريق بتوانيم صحنه‌هامان را پربارتر و ديدني‌تر كنيم.
طهمورث با تاكيد بر اينكه جشنواره براي جشنواره به درد نمي‌خورد، اشاره مي‌كند: بايد مسئولان وارد عمل شوند و با برنامه‌ريزي، هدف‌گذاري و تعيين چشم‌انداز مطمئن، جشنواره را به سمتي ببرند كه انگيزه جوانان را تقويت كنند و به ارتقاي كيفيت جشنواره خود بينديشند.
اين نويسنده و كارگردان مطرح عرصه تئاتر، با تاكيد بر ضرورت هم‌افزايي دستگاهها در امور هنري مي‌گويد: با توجه به اينكه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي متولي هنر تئاتر و سينماست، ساير دستگاهها نيز بايد توان خود را با اين دستگاه به اشتراك بگذارند تا حركتي درخور و شايسته صورت گيرد و اگر قرار است تلاشي براي تئاتر داشته باشيم، دستگاهها بايد با هم هم افزايي داشته باشند.
برگزاری مستمر جشنواره ايثار، گامي براي ايده‌آل شدن آن
مهدي نصيري مدرس دانشگاه و كارشناس تئاتر نيز كه از دوره دوم برگزاري منطقه‌ای اين جشنواره، با آن همراه است مي‌گويد: در کنار سایر جشنواره های تئاتری با یک موضوعیت مشخص، جشنواره تئاتر ايثار اگرچه به موضوع ایثار متمركز است اما صرفا به جنگ و شهادت نمي‌پردازد و محدوده وسیعی از کارها را شامل می شود.
وي مطرح و حرفه‌اي شدن برخي گروه‌هاي نمايشي در خلال سال‌هاي برگزاري جشنواره تئاتر ايثار را يكي از محاسن آن برمي‌شمرد و تاكيد مي‌كند: در جشنواره تئاتر ايثار، هر سال گروههای زیادی شرکت می‌کنند و من به خوبي به ياد دارم چندين گروه‌هاي نمايشي از خارک و اصفهان، کارهای خود را از اين طريق معرفي و عرضه كردند.
نصيري معتقد است جشنواره تئاتر ايثار براي گروههایی که در طول سال فرصت کار پیدا نمی کردند و نمی‌توانستند اجرای عموم داشته باشند، بستر فراهم كرد و اصلا برخی گروهها يا هنرمندان با این جشنواره اوج گرفتند و اکنون به مرحله‌ای رسیدند که در جشنواره‌های دیگر هم حضور پیدا می‌کنند.
اين منتقد و كارشناس تئاتر با اشاره به اينكه اولین و مهمترین هدف مرکز هنرهای نمایشی بنیاد شهید، ترویج فرهنگ ایثار و شهادت است، ادامه مي‌دهد: وقتی برخی کارها در جشنواره تولید می‌شوند و سپس به اجرای عمومی می‌روند، مسلما محدوده وسیع تری از مخاطبان را شامل می‌شوند و از اين طريق مي‌توان به هدف رسید ولی هنز تا ایده‌آل‌ها فاصله داريم و شاید برگزاری مستمر جشنواره بتواند کمک کند به آن هدف به صورتی مطلوب‌تر و موثرتر برسيم.
بايد به كلمه "ايثار" عمق داد
اردلان شجاع کاوه نيز با تاکید بر ضرورت آموزش و مشاوره برای گروههای هنری قبل از حضور در جشنواره، مي‌گويد: لازم است بخش آموزش و مشاوره برای گروههای هنری، قبل از حضور در جشنواره جدی گرفته شود؛ زیرا صرف این حجم از هزینه مالی، نیروی انسانی و رفت و آمدها می طلبد که گروهها با آمادگی کامل در جشنواره حضور داشته باشند.
وی مي‌افزايد: در جریان جشنواره، هرچقدر گروهها پخته تر شوند و رد و بدل اطلاعات صورت گیرد، به بازدهی این رویداد هنری کمک می کند و آثاری که برای آن انتخاب می شوند غنی تر خواهند شد.
شجاع کاوه با تاکید بر اینکه مشاوره مهمترین موضوع برای تقویت کیفی گروههای نمایشی است، ادامه مي‌دهد: کلماتی مانند ایثار که موضوع این جشنواره است، در بدو امر صرفا یک کلمه محسوب میشود ولی زمانی به یک محور خاص در تولید هنری تبدیل می شود که گروه هنری بتواند به آن تصویری خاص ببخشد و آن را ویژه کند.
اين هنرمند برجسته كشور با اشاره به اینکه کشف این اتفاق با استفاده از مشاورانی همچون جامعه شناسان یا روانشناسان به گروههای نمایشی صورت می گیرد، تصریح مي‌كند: گروهها باید به جای گرته‌برداری از رویکردهای قبلی به موضوعات جشنواره ای، یک نگاه متفاوت داشته باشند و این نگاه ویژه همان برداشت اجتماعی است زیرا این گروهها به عنوان نمایندگان آحاد ملت، مسئولیت سنگینی را برعهده دارند و چقدر خوب است که این مهم، با مشاوره انجام شود تا با همفکری یکدیگر به کلمه ای مانند "ایثار" که رویکرد این جشنواره است، عمق بدهند.
هنرمنداني كه شعار مي‌دهند، مخاطب را پس مي‌زنند
نصرالله قادری نيز معتقد است گروهی که یک جشنواره مانند جشنواره تئاتر ایثار را آماده می کند، قرار نیست به کارگردان یا نویسنده بگویند چطور متن بنویسند یا چگونه آن را کارگردانی کنند یا چطور در راستای موضوع جشنواره، خلق اثر کند بلکه وطیفه هنرمند است که اگر برای کار خود احترام قائل باشند، وقت بگذارد و اگر این سیکل به درستی انجام می شود و هرکس وظایف خود را به درستی انجام دهد، شاهد آثار خوبی خواهیم بود.
وی درباره خطر کلیشه ای شدن در جشنواره های موضوعی، توضیح مي‌دهد: جشنواره های معتبر دنیا موضوعی هستند و از قبل موضوع را معین می کنند؛ بنابراین موضوعي بودن برای جشنواره ای مانند تئاتر ایثار نقطه ضعف نیست بلكه اين امر زمانی ضعف محسوب مي‌شود که هنرمندان به روساخت بپردازند و شعارپردازی کنند و این کار نيز به این دلیل انجام می شود که زحمتی ندارد و برای گروه ساده ترین کار است ولی چنین آثاری باعث می شود تماشاگر، کار را پس بزند.
این نویسنده و کارگردان تئاتر ادامه مي‌دهد: در موضوعاتی مانند "ایثار" که محور این جشنواره است و مختص مملکت ما نیست، در کارهای معتبر دنیا شاهد نمونه های خوبی از آن بودیم ولی در برخی تولیدات هنری در کشور ما، به روساخت و شعارهای رو می پردازند و اصلا مفهوم دراماتیک این معنا را دریافت نمی کنند؛ بنابراين آموزش رکن مهمی است که مسئولان باید به آن توجه کنند.
نظر شما