خبرگزاری شبستان: یکی از خطرات بزرگ برای شخصیت انسان، ازخودبیگانگی و خویشتن را گم کردن است که استعمارگران با هزینه های بسیار جوامع تحت سلطه را به آن گرفتار می کنند! حضرت علی (ع) می فرماید: «در شگفتم از کسی که دنبال گمشده خود می گردد ولی خویشتن را گم کرده و آن را نمی جوید.» از خودبیگانگی، عوامل بسیاری دارد که اکنون درصدد برشمردن آنها نیستم بلکه می خواهیم فقط مهمترین آنها را بیان کنیم.
مهمترین عامل ازخودبیگانگی و خود را گم کردن، جهل به خویشتن و ابعاد ژرف انسانی خویش است که به دنبال خدافراموشی پیدا می شود.
وقتی انسان خدای خود را فراموش می کند وابستگی خود را به قدرت بی نهایت و برخورداری خود از رحمت او را از یاد می برد، آن وقت است که هم شایستگی ها و توانایی خود را از یاد برده و در مقابل هرگونه عامل مهاجم شیطانی بر شخصیت خود، زبون و خوار می شود و خود را می بازد.
قرآن با صراحت این حقیقت را بیان می کند و می فرماید مثل آن نباشید که خدا را فراموش کردند، پس خدا خویشتن خودشان را از یادشان برد و از همه زیبندگی های خویش بیرون شدند و به دنبال همین فراموشی است که نکبت های گوناگون دامنگیر فرد و جامعه می شود.
مسجد و بیدارگری جامعه
در چنین موقعیتی ضرورتی دارد گروهی ایثارگرانه بپاخیزند و بهتر قیمت ممکن جامعه به خواب رفته و به خطر افتاده را به خود آورند و آنان را ازخودبیگانگی رهانیده، شخصیت افراد جامعه را به خودشان بشناسانند و این سیره مقدس پیامبران را ادامه دهند و مسجد پایگاهی است که چنین خدمت مقدسی در آن انجام می گیرد.
در مسجد هم اصول اعتقادی تعلیم می شود و هم فروع و احکام دین بیان می شود و هم درد دردمندان شناسایی می گردد و هم خواب رفتگان بیدار می شوند و لذا امام راحل بنیانگذار نظام ولایتمدار جمهوری اسلامی می فرمود: «مسجد سنگر است، این سنگر را حفظ کنید.»
مسجد پایگاه مهم درمان بلای غفلت است
مساجد مهمترین پایگاه های تبلیغ عمومی دین مقدس اسلام است. از صدر اسلام کارهای مهم جامعه اسلامی در مساجد مطرح و بررسی و تصمیم گیری می شد.
پیغمبر گرامی اسلام (ص) در هر منطقه و بلکه هر محله که وارد می شد بیش از هر کاری به تاسیس مسجد اقدام می کرد، شنیدنی است که آن حضرت در سفرش به منطقه تبوگ که با انگیزه برخورد با دشمنان انجام گرفت هفده مسجد احداث کرد. مسلمان ها با اقتدای به پیغمبر (ص) در هر سرزمینی که مسکن می گزیدند به ایجاد مسجد می پرداختند.علمای بزرگ سنی در سطح مراجع مسجد را پایگاه مستحکم دین و تبلیغ و ارتباط مردمی می دانستند.
آیت الله العظمی آقامیرزا محمدعلی شاه آبادی تهرانی الاصل، پس از هفت سال اقامت در شهر مقدس قم به سال 1345 ه.ق در اثر اصرار بیش از حد مردم تهران که به طور دسته جمعی به قم آمده و از ایشان تقاضای مراجعت به تهران می کردند، به تهران بازگشت.
در ابتدا حدود دو سال در مسجد امین الدوله واقع در بازار چهل تن و پس از آن در شبستان مسجد جامع، اقامه نماز جماعت فرمود تا به تدریج مسجد جامع تهران آباد شد، ایشان در مدت اقامت در تهران مسجد جمعه این شهر را پایگاه ترویج دین، تدریس فقه، اصول، فلسفه و حکمت قرار داد و از آن پایگاه به عنوان سنگر مبارزه با رضاخان قلدر استفاده کرد در همین ممکان جلسات تفسیر قرآن را برقرار کرد و مبانی علمی خویش را تدوین کرد و دانسته ها و اندیشه های خود را تلمیذ کرد.
منبع: کتاب پایگاه اسلام به نویسندگی محمد حسن اختری
پایان پیام/
نظر شما