حجت الاسلام «امیرعلی حسنلو»، مدیر گروه تاریخ و سیره مرکز مطالعات حوزه در گفت وگو با خبرنگار مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان با اشاره به شرایط سیاسی حاکم در دوران حیات امام موسی کاظم(علیه السلام)، اظهار کرد: با توجه به خفقانی که در آن زمان حاکم بود حضرت به طرق مختلفی با مردم ارتباط برقرار می کردند، از جمله این که در مسجد حاضر می شدند و یا از شاگردان خود را به مساجد می فرستادند تا به مردم پاسخ گویند.
وی در ادامه در مورد وضعیت حوزه علم و دانش در زمان امام موسی کاظم(علیه السلام) گفت: امام موسی کاظم(علیه اسلام) پس از شهادت پدربزرگوارشان امام صادق(علیه السلام) به امامت رسیدند، توجه داشته باشیم که شرایطی خاصی از دوره امام کاظم (علیه السلام) آغاز شد چراکه بنی عباس قدرت گرفته و بر امور مسلط شدند و با توجه به این که شعارشان دعوت به آل محمد بود و همواره مساله علاقه به اهل بیت و انتقام گیری از عاملان واقعه کربلا را مطرح می کردند در نتیجه مردم جذب شده بودند حال آنکه هدفی جز این داشتند وبرایشان صرفا قدرت و حکومت مهم بود.
حجت السلام حسنلو ادامه داد: این شرایط به ویژه زمانی قابل بررسی است که در نظر داشته باشیم نهضت علمی در زمان امام محمد باقر(علیه السلام) و امام صادق(علیه السلام) آغاز شد و امام موسی کاظم(علیه السلام) با ارتباط با برخی اشگردان پدرشان که در قید حیات بود و همچنین شاگردان خود با مردم مرتبط بودند، ضمن اینکه در طول دوران مختلف سجایای اخلاقی اهل بیت میان مردم شهرت داشت و مردم به دنبال اهل بیت(ع) بودند.
مدیر گروه تاریخ و سیره مرکز مطالعات حوزه با اشاره به برخی جملات بزرگان اهل سنت در مورد امام موسی کاظم(علیه السلام) تصریح کرد: برای مثال « شمس الدین محمّد بن احمد بن عثمان ذهبى» از علمای اهل سنت در مورد حضرت می گوید: و مردى صالح، عالم، عابد، بخشنده، بردبار و بزرگوار بود، یا حسن بن ابراهیم، ابوعلى خلال، شیخ حنابله، عنوان کرده بود: «ما همّنى امر «فقصدت قبر موسى بن جعفر فتوسّلت به الاّ سهّل الله تعالى لى ما أحبّ» (هیچ امرى بر من دشوار نشد جز آن که قصد قبر موسى بن جعفر را مى نمودم و به او توسل مى کردم و خداوند متعال آنچه دوست داشتم را براى من تسهیل مى کرد»، یا «عبدالکریم بن محمّد سمعانى» که گفت: «هو موسى بن جعفر بن محمّد بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب... ومشهده ببغداد مشهور یزار... زرته غیر مرّة مع ابنه محمّد بن الرضا على بن موسى» (موسى بن جعفر بن محمّد بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب... مرقد او در بغداد مشهور و محلّ زیارت است... من قبر او و قبر فرزندش محمّد پسر على بن موسى (الرضا) را چندین بار زیارت کردم» و نمونه های فراوان دیگر که حکایت از جایگاه رفیع آن حضرت در میان اهل سنت دارد. این موارد ویژگی هایی است که هرکی نمی تواسنت داشته باشد.
حجت الاسلام «حسنلو» ادامه داد: خود هارون حتی معترف بود که موسی بن جعفر در میان بنی هاشم بی نظیر است، بنابراین برجستگی و بزرگ منشی اهل بیت در هر دوران برای دوست و دشمن مشخص بود و علم آن بزرگواران بر کسی پوشیده نبود، برای مثال «شقیق بلخی» که در آن زمان عازم سفر حج بود، او چندین بار کوشیده بود تا بتواند از امام موسی کاظم(علیه السلام) سوالی را بپرسد اما امام هربار قبل از این که او سوال را بپرسد پاسخ را بیان کرده بود.
وی گفت: بنابراین می بینیم که با توجه به شرایط خاصی که امام موسی کاظم (علیه السلام) با آن مواجه بودند و شرایط تشکیل کلاس های علمی همچون زمان امام محمد باقر و امام صادق(علیه السلام) نبود حضرت از طرق دیگری برای دین و برنامه های آموزشی برنامه می ریخستند، مردم به منزل و مسجد مراجعه می کردند تا پاسخ خود را از امام(علیه السلام) بگیرند، همچنین نامه نگاری نیز روش دیگری بود که حضرت به کار می بردند. از سوی دیگر برای مثال حضرت به شاگرد خود به نام «محمد بن حکیم» دستور می دادند تا در مسجد بنشیند و به مردم پاسخ دهد.
وی ادامه داد: ارتباط با مردم برای امام موسی کاظم (علیه السلام) مهم بود، من می خواهم از این طریق به این مساله اشاره کنم که امروز نیز باید روال پاسخگویی در جامعه با وجود داشته باشد، اگر مساجد کم شود یا اگر ارتباط روحانیت با مردم قطع شود مشکلات متعددی پیش می آید نظیر مساله عرفان های نوظهور، از همین نظر هم بود که امام موسی کاظم (علیه السلام) به شاگردشان فرمود که به مسجد برود و به سوالات مردم پاسخ گوید.
پایان پیام/
نظر شما