«محمدرضا رمزی اوحدی»، در رابطه با جایگاه مسجد در دیدگاه امام علی (علیه السلام) به خبرنگار حوزه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان گفت:امیر المومنین علی( علیه السلام) نسبت به مسجد مطالب متعددی را عنوان کرده اند از جمله در مورد وظایف همسایگان مسجد توضیح داده اند، امیرالمومنین علی (علیه السلام) تا چهل خانه را به عنوان همسایه مسجد به حساب آورده اند که باید در مسجد حضور یابند مگر آنکه عذری مانع از حضور آنان در مسجد شود.
وی ادامه داد: حضرت امیر(علیه السلام) به اندازه ای نسبت به مساله مسجد حساسیت داشتند که اگر کسی بدون عذر به مسجد نمی آمد او را توبیخ می کردند و می گفتند از سرزمین ما خارج شو، حضرت خود همواره به مسجد می رفتند و سفارش می کردند که مردم به مسجد بیایند، حتی به ابن ملجم قاتل خود فرمود وقتی بیکار هستی به مسجد بیا.
رمزی اوحدی در ادامه در رابطه با سفارش حضرت علی(علیه السلام) به قاتل خود در مورد حضور در مسجد گفت: ابن ملجم در اولین صحنه ای که با امام علی(علیه السلام) مواجه شد غزلی را برای حضرت خواند و حضرت به او جایزه ای داد و از جمله نقل است که امام علی(علیه السلام) اسب خود را به عنوان جایزه به او داد، در همان زمان حضرت به ابن ملجم فرمود: مواظب باش که چشم ات دین ات را از تو نگیرد، یعنی او را از چشم چرانی سلب کرد و در همان نگاه اول به او هشدار داد، بعدها نیز که حضرت ابن ملجم را در کوچه پس کوچه های کوفه بیکار و در حال گشت زنی دیده بود فرمود این طور نگرد و به مسجد بیا.
این پژوهشگر سیره حضرت علی(علیه السلام) ادامه داد: از این کلام حضرت به دست می آید که مسجد باید یک مرکز ثقل معنوی و فرهنگی باشد به گونه ای که مردم در تمامی اوقات و حتی اوقات فراغت متناسب با فضای مسجد بتوانند در ین مکان حضور یابند، یقینا نظر امام علی(علیه السلام) در مورد مسجد صرفا عبادت نیست، چرا که وقتی به مسجد کوفه هم می رویم ستون های مختلفی در مسجد است که هرکدام نامگذاری شده اند و یک ستون محل قضاوت و دیدار امام علی(علیه السلام)با مردم و محل قضاوت ایشان بوده است.
وی تصریح کرد: دیدگاه حضرت درباره مسجد فراتر است، زاویه ذهنی حضرت علی(علیه السلام) ماورای مسایل مربوط به عبادت است، من در این مجال مجددا استشهاد می کنم به مسجد کوفه، نقطه های خاصی در این مسجد تعیین شده است، یک نقطه محله توبه حضرت آدم (علیه السلام)، یک نقطه محل به گل نشستن کشتی حضرت نوح(علیه السلام)، و یک «دکة القضا» که در آنجا حضرت امیر(علیه السلام) به سوالات و پرسش های مردم پاسخ می دادند، بنابراین مسجد باید مرکزی باشد که مردم، طلاب و دانشجویان بتوانند بیابیند و مسایل علمی و معنوی شان را آنجا به دست بیاورند.
رمزی اوحدی در مورد نگرش حضرت علی(علیه السلام) نسبت به حضور در مسجد و احترام حضور در مسجد گفت: حضرت علی(علیه السلام) اطراف مسجد را آفت زدایی می کردند چون مسجد در عین حال که مرکز فرهنگی است ممکن است در برخی جنبه ها به آفت هایی مبتلا شود، یکی از این آفت ها در سیره شناسی امام علی(علیه السلام) در مورد مسجد این جریان است که روزی حضرت دیدند که عده ای در مسجد کوفه نشسته اند و حضرت از همراهان شان سوال کردند که این افراد چه کسانی هستند؟ پاسخ دادند: که اینان همواره در مسجد حضور دارند(مسجد برایشان پاتوق شده است) و (اهل حق) نامیده می شوند، کارشان این است که فقط عبادت می کنند، حضرت سوال کردند : از کجا روزی در می آورند و می خورند که پاسخ دادند اگر کسی به آنها چیزی بدهد می گیرند و در غیر این صورت گرسنه می مانند و عبادت می کنند، حضرت امیر(علیه السلام) با عزلت نشینی مخالفت داشتند و زمانی که این پاسخ را شنیدند جواب دادند که اینان مثل سگ های کوفه هستند که اگر چیزی به آنها بدهند می خورند و روایت است که حضرت با شلاق آنان را از مسجد بیرون انداخت.
این پژوهشگر و سیره پژوه اظهار کرد: بنابراین در مورد نگاه و دیدگاه حضرت علی(علیه السلام) به مسجد دو دیدگاه وجود دارد، اولا حضرت جایگاه خاصی را برای مسجد قابل است و جایگاه علمی و گره گشایی را برای مسجد می داند، از سوی دیگر از نگاه حضرت مسجد را برای یک سری افراطی گری های معنوی و به قول معروف تعصبات دور نگه داریم.
پایان پیام/
نظر شما