حجت الاسلام والمسلمین محمد کاشانی، دبیر انجمن گفتگوی اسلام و مسیحیت درباره ریشه رهبانیت در دین مسیح به خبرنگار شبستان گفت: رهبانیت آموزه ای است که در ادیان شرقی همچون هندوئیسم و بوداییسم ریشه داشته و بر ریاضت انسان تا جایی تاکید دارد که حتی او را از لباس پوشیدن و نوشیدن آب نهی می کند.
وی عدم دلبستگی به مادیات و دنیا را رویکرد رهبانیت دانست و اظهار کرد: این جریان پیش از میلاد حضرت مسیح (ع) توسط گروهی به نام اتنی ها که به شیوه جمعی زندگی کرده و مالکیت فردی را نقض می کردند ادامه یافت این گروه و پیروانشان در ساعات شبانه روز به سه عمل کشاورزی، استراحت و عبادت می پرداختند.
حجت الاسلام کاشانی ادامه داد: پس از میلاد مسیح (ع) این تفکر وارد این این آیین شده و در فرقه های مختلف به صور گوناگون تجلی یافت به عنوان مثال گروهی از راهبان با رفتارهای خاص همچون خوابیدن در مکان های ویژه یا عدم تملک فردی، فعالیت بیش از حد بدنی و پرهیز از خوردن غذا و نوشیدن آب سعی داشتند به شیوه ای سالم زندگی کنند.
دبیر انجمن گفتگوی اسلام و مسیحیت با بیان این مطلب که این افراد بتدریج با پیمودن این مسیر منزوی شدند، تصریح کرد: این افراد در عقاید خود تا جایی پیش رفتند که شپش را مرواریدهای خدا می خواندند و درپی نجات خود از فساد جامعه متناسب با چارچوب های مشخص بودند بدون آنکه برای فرد و جامعه نفعی داشته باشند.
وی با استناد به آیات قرآن عنوان کرد: بنابر آیات الهی این رهبانیت ساخته و پرداخته افراد در هیچ جا یافت نمی شود و ریشه در آیین الهی مسیحیت ندارد البته بسیاری از پیروان این تفکر عدم ازدواج و سفرهای دائمی حضرت عیسی (ع) برای هدایت مردم را نشانه ای برای رهبان بودن این پیامبر الهی می دانند.
تاکید اسلام بر تنعم از لذات در کنار مردود دانستن دنیاگرایی
حجت الاسلام کاشانی با بیان این مطلب که دستورات اسلام در پرداخت به دنیا کاملا واضح است، عنوان کرد: اسلام در کنار مردود دانستن دنیاگرایی، بر ریاضت و عدم پیروری از هوای نفس تاکید دارد اما در این مسیر انسان را از لذت بردن منع نکرده و او را به زندگی اجتماعی و بهره مندی از نعمات تشویق می کند.
وی با اشاره به داستان دیدار یک راهب با علامه مجلسی ابراز کرد: این داستان و بیانات علامه مجلسی نشان می دهد که راهبان علی رغم تلاش هایی که برای دوری از دنیاخواهی می کنند به دلیل عدم پیمودن مسیر صحیح به چیزهایی کوچک در این دنیا به شدت وابسته اند در حالی که عارفان راه خدا، هستی خویش را برای حق می دهند.
حجت الاسلام کاشانی تاکید بر استفاده از لذایذ و نعمات دنیوی به شیوه صحیح را تفاوت اسلام و مسیحیت برشمرد و گفت: خداوند با ایجاد ایستگاه هایی خاص انسان ها را به مسیر دنیاگریزی و خداگرایی رهنمون می شود که از مهمترین این ایستگاه ها اعتکاف است نه به معنای ریاضت بلکه عبادتی در راستای نیرو گرفتن چراکه اعتکاف به معنای جدایی از اجتماع نیست.
وی با اشاره به بروز ناهنجاری و فساد در میان راهبان بیان کرد: سرکوب کردن غرایز انسانی همچون عدم ازدواج ناهنجاری ها و آسیب های فراوانی را برای راهبان درپی دارد از سوی دیگر عدم پرداخت آنها به فعالیت های دارای بازده وابستگی اقتصادی را ایجاد می کند امری که اسلام به شدت آن را نهی کرده و بر کسب روزی تاکید فراروان دارد.
بروز ناهنجاری در رهبانیت مورد تایید اندیشمندان مسیحی است
دبیر انجمن گفتگوی اسلام و مسیحیت با بیان این مطلب که ناهنجاری های بروز یافته درپی رواج رهبانیت در آیین مسیح مورد تایید اندیشمندان غربی نیز قرار دارد، اظهار کرد: ویل دورانت در کتاب تاریخ تمدن خود می گوید دیرهای مسیحی تفاوتی با فاحشه خانه ها نداشته و این به دلیل سرکوب غرایز است که به این صورت بروز کرده امری که امروز هم دامنگیر کلیسا است.
وی ادامه داد: فسادهای مالی راهبان که خود را متصدی خدا بر زمین می دانستند و برای بخشش گناهان افراد را وادار به پرداخت پول می کردند از دیگر آسیب های رواج رهبانیت در میان پیروان مسیحیت بوده که در حقیقت به عنوان ابزاری برای دنیاگرایی و دنیاخواهی بکار رفته است.
حجت الاسلام کاشانی در مقایسه آیین باشکوه اعتکاف با رهبانیت در آیین مسیح خاطرنشان کرد: مسلمانان با شرکت در اعتکاف درپی دنیاخواهی نیستند بلکه با توقف در ایستگاهی الهی از جامعه جدایی موقت داشته و ارتباط خود با خدا را بدون هرگونه فساد و فحشاء و عوارض سوء رهبانیت بازبینی می کنند.
پایان پیام/
نظر شما