حجت الاسلام «مهدی رستم نژاد»، عضو هیات علمی جامعه المصطفی(ص) العالمیه در گفت وگو با خبرنگار سرویس مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان با اشاره به جایگاه مساجد در شکل گیری و پیروزی انقلاب اسلامی اظهار کرد: مسجد محوریت انقلاب بود و اقشار مختلف مردم برای کمک به روال انقلاب و تسریع در امر پیروزی همواره با حضور در مساجد تلاش داشتند تا وحدت و انسجام مضاعفی را رقم بزنند.
وی ادامه داد: امروز نیز باید تلاش داشته باشیم که مساجد را همچنان که در گذشته تاریخ و در طول تاریخ معاصر محور بودند اصل قرار دهیم اما این مساله شرایط خاص خود را دارد چون یک وضعیت خاص اجتماعی همیشه اتفاق نمی افتد و در عین حال معلول یک سبب نیست و اسباب مختلفی نیاز دارد، شاید دیگر آن عطش ایجاد نشود، بله وقتی اتفاقی بیفتد و نکته ای باشد که همه را جذب کند ممکن است آن شرایط زمان انقلاب در مساجد ایجاد شود اما اینکه ما چه طور بتوانیم به مسجد فعال و طراز برسیم خود مساله ای است که بحث جداگانه می طلبد.
عضو هیات علمی جامعه المصطفی(ص) العالمیه گفت: مساجد ما امروزه باید از چند جهت تقویت شود، اولا شخص روحانی که آنجا هست، او باید اطلاعات اش بروز باشد و همه افراد را ببیند و برای افراد خاصی که در مسجد حضور دارند برنامه داشته باشد برخی افراد حضورشان مقطعی است یعنی صرف یک مجلس ختم در مسجد حضور می یابند اما سوال آن است که روحانی مسجد باید چه کار کند که ایجاد جاذبه کند، این مساله به مدیریت مسجد بر می گردد و به نظر می رسد در راستای فرهنگ سازی این مساله سازمان تبلیغات اسلامی، حوزه های علمیه نقش عمده ای داشته باشند.
حجت السلام رستم نژاد تصریح کرد: مسجد در زمان نبی اکرم(صلی الله علیه و آله وسلم» همه کاره بود و همه چیز از مسجد آغاز و به مسجد متصل بود، این روند در طول تاریخ نیز ادامه داشت و رکن جامعه و امت اسلام مساجد بودند، اما در طول دوره معاصر و در ایران شکل گیری نهضت انقلاب بارزترین شاخصه سیاسی حضور مسجد در میان مردم بود، بسیج توده ها، اعزام نیروها به جبهه، تماما از مسجد بود اما امروز گویی تنها گرفتن مراسم ختم، برگزاری چند جشن به و یا مجلس سوگواری به مناسبت ولادت یا شهادت ائمه (علیهم السلام) ملاک شده است که قطعا در این روند نمی توانیم انتظار حرکت محتوایی از مسجد را داشته باشیم.
وی اظهار کرد: اینچنین روندی در برنامه های مسجدی حکایت از یک مسجد فعال نمی کند، مسجد محراب دارد و محراب از (حرب) می آید یعنی جایگاه جنگ، یعنی حضور ما در مسجد صرفا به این دلیل نبود که این چنین رویکردی برای یک مسجد کافی نیست، اگر بود چرا مسجد محراب دارد؟ محراب از حرب می اید، یعنی از اینجا(محراب) اهل مسجد اعلام می کنند که نسبت به مسایل پیرامون جامعه مسلمین بی خبر نیستند ، البته ما دین را خشونت نمی دانیم ولی نسبت به دشمنان بی تفاوت نیستیم، عده ای فکر و فرهنگ جوانان ما را نشانه رفته اند، باید مساجد در این حوزه در صحنه حضور داشته باشند.
پایان پیام/
نظر شما