به گزارش خبرگزاری شبستان، علاء الدین این بار از چراغ جادوی خود، ساختمانی شگفت بیرون آورد که هنوز پس از گذشت قریب به 20 سال فعالیت تجاری به علت عدم دریافت تاییدیه های استاندارد ایمنی حتی پایان کار هم نگرفته است. این ساختمان شش طبقه در منطقه 11که چندی پیش به تخریب طبقه هفتم آن تن داد، هنوز هم روزانه جان هزاران مراجعه کننده را تهدید می کند و متاسفانه اینگونه به جای آنکه یک بار کاری را اصولی انجام دهیم، حاضریم چندیدن برای اصلاح آن بنیان نا ایمن زمین و زمان را زیرو رو کنیم و باز به جایی برسیم که تنها فریاد کلنگ ها بر بدنه تخلفات تیشه اجرا زنند.
از تخلفات معماری و سازه ای بنا که بگذریم، به انبوهی از مشکلات در حوزه عدم احصاء تمهیداتی به منظور حفظ و پایداری شرایط عمومی ایمنی ساختمان بر میخوریم که همچون سدی در برابر پایان کار آن ایستادگی می کند. از عدم تامین عرض خروج استاندارد بر اساس مبحث سوم مقررات ملی ساختمان گرفته تا عدم کاربرد سیستم های تهویه و فن های فشار مثبت دود پلکان های بدون دور بند، با فضایی مرده و پر تردد؛ از عدم رعایت مبحث سیزدهم مقررات ملی ساختمان گرفته تا آشفتگی سیم های برق آویزان از داکت های، سقف و دیوار راهرو ها؛ از عدم تجهیز هر یک از واحدهای تجاری به سیستم های اطفای حریق گرفته تا عدم وجود علائم راهنمایی مناسب با فضا برای پیدا کردن راه خروج در موقع وقوع حادثه؛ از سیستم های حرارتی و برودتی در مسیر معابر گرفته تا دکه ها، داکت ها و ویترین های موجود در پاگردها و بسیاری از موارد خرد و کلان که هنوز برای آن چاره اندیشی نشده و برخورد قاطعی صورت نگرفته است.
همچنین این ساختمان دارای سازه فلزی است که بر اساس استانداردهای IBC و NFBA لازم است تا از پوشش هایی به منظور پایداری و مقاوم سازی سازه در برابر حریق اقدام شود. این درحالیست که بسیاری از ستون های موجود در طبقات ساختمان عریان بوده و لزوم پوشش آن ها با استفاده از رنگ و یا مواد سیمنته محرز است. از سوی دیگر عدم تفکیک کاربری ها و واحدهای تجاری از یکدیگر منجر به ورود دود و آتش از طریق فضاهای مشترک و دیواره های کاذب می شود. در حالیکه به علت تغییرات دکوراسیون و پارتیشن بندی از سوی مالکین قابلیت عملکرد سیستم های اعلام تحت تاثیر قرار گرفته است.
در اینجا لازم است تا نظر ها را به طور مستقیم به سویی معطوف کنیم که این سال ها کمتر به آن توجه شده است. از هر سو که به مشکلی برمی خوریم رد پایی از نقص در نظارت صحیح بر اجرای مصوبات به چشم می خورد. سوال اساسی این است که چرا باید ساختمان های نا ایمنی در سطح شهر پرجمعیتی همچون تهران هر لحظه دندان تهدید خود را برای مخاطره جان انسان ها تیزتر کنند درحالی که هنوز حتی تاییدیه های استاندارد و پایان کارشان را دریافت نکرده اند! بهره برداری غیر قانونی از این اماکن جز ریشخند زدن به مردم هیچ پیام دیگری ندارد اگر چه ساختمان های نا ایمن بسیاری در این شهر وجود دارد.
بنابراین لازم است تا مسئولین ضمن اصلاح قوانین مربوطه، مالکین را از هرگونه بهره برداری و حق تصرف در بنا پیش از دریافت پایان کار و تاییدیه های استاندرد ایمنی ساختمان منع کنند. هرچند این نوش دارویی است پس از عبور از فجایج دلخراشی که هنوز خاکستر اندوه آن بر رخ شهرمان نشسته است، اما بدین ترتیب می توان زخم های نا ایمن بر بدنه ساختمان های بلند مرتبه، مراکز تجاری و اداری را التیام داده و گام موثری در پیشگیری از تکرار علاء الدین ها در تاریخ تهران برداشت.
پایان پیام/
نظر شما