سید محمدعبداللهی معاون فرهنگ آموزش و پژوهش ستاد اقامه نماز در گفت و گو با خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان با بیان خاطره ای به بیان بایسته ها و نبایسته های فرهنگ اقامه نماز پرداخت و گفت: قبل از ماه رمضان قراری میان مدیریت یاوران نماز ستاد اقامه نماز و یکی از ارگان های دولتی گذاشته شد و تصمیم بر آن شد که در هر محله استان تهران از میان افراد علاقه مند و آشنا با مسائل مذهبی دو سه نفر شناسایی شوند و درباره چگونگی تشویق و ترغیب مردم محلات به اقامه نماز و تشکیل هسته های محلی یاوران نماز، نشست هایی در ماه رمضان گذاشته شود و در این راستا قرار شد نشست ها شکل و روش کلاسی و آموزشی، توجیهی داشته باشد.
وی ادامه داد: در این راستا توفیق الهی رفیق راهمان بود تا در این مسیر چیزهایی یاد بگیریم و چیزهایی که اندوخته بودیم را به مخاطبان این طرح مبارک منتقل کنیم، اما طبیعی است که هر طرح نویی فراز و فرودهایی دارد و علیرغم هدف گذاری ها و هماهنگی ها همه چیز مطابق میل برنامه ریزان پیش نمی رود. مرد راه باید بود و استقامت باید ورزید و از روزنه ای کوچک دنیایی بزرگ را باید دید.
وی با بیان این خاطره به سختی های کارهای مذهبی اشاره کرد و گفت: این ماجرا را به سبب لمس مخاطبان با موارد این چنینی بیان می کنم. یکی دوروز اول آمدن افراد در این طرح رونقی نداشت و در این چنین مواردی باید زاویه دیدمان را تغییر می دادیم. بارها در کلاس های نماز شناسی حدیث نفس کرده بودیم، به چیزی که قابل رصد و نمایش هیچ دوربین و بولتن و گزارشی نیست فکر باید می کردیم و آن "اخلاص" بود و اندیشه ی شمار و کم و بیش آدم ها می توانست پای عزممان را سست و فلج نماید.
وی با بیان یک مصرع شعر از حافظ ادامه داد: در مسیر کارهای فرهنگی "شرط اول قدم آن است که عاشق باشی" و به راستی نمی دانیم کی و چگونه باید یاد بگیریم که کار فرهنگی در حوزه دین، همت و ساز و کار پیامبرانه طلب می کند. از همه آنچه خوانده ایم و اهل معرفت برایمان از سیره پیامبر (ص) و جانشینانشان گفته اند چنین می فهمیم که در آغاز رسالت رسولان و اوصیاء حضورشان در تشکل ها و گروههای مردمی با دعوت از سوی گروه ها و احزاب و مجامع همراه نبوده است بلکه درست برعکس، آنان با حضور رسولان الهی چندان موافق هم نبوده اند که در بسیاری موارد مخالف هم بوده اند!
وی افزود: اما رسولان در مسیر حرکتی خود هیچگاه لب به شکوه نمی گشودند و با رفتاری حکمت آمیز که همواره همراه با استدلال و معرفی مشفقانه خود و هدفشان بود در لایه لایه روح و جان مردمان نفوذ می کردند و به آرامی و تدریج قله های صعب و دشوار اندیشه و دل آدمیان را تسخیر می کردند.
معاون فرهنگ آموزش و پژوهش ستاد اقامه نماز تصریح کرد: بنابراین درابتدای کار کمیت ها را نمی بایست موفقیت بدانیم. و شمار و بی شمار خوشحال و بدحالمان کند. اصلا یاوران نماز"حال" را باید در انجام وظیفه درست و به موقع و بی توقع جستجو کنند.
وی با اشاره به اینکه بحث ترویج اقامه نظام وظیفه سنگین و راه دشواری را می طلبد گفت: برنامه ریزان و مجریان اقامه نماز باید به خوبی دریابند جنس کار با تشکل های مردمی تفاوتی ماهوی با کار در سیستم های اجرایی رسمی دارد. معمولا ورود ما به دستگاههای دولتی همواره یا در موارد بسیاری با دعوت و آمادگی آنان همراه است. اقتضای کار رسمی و سازمانی این است که سخنران و موضوع سخن و هدف حضور را از پیش می دانند و تقریبا به راحتی سلسله مراتب اداری امور را پیش می برند، چنانچه می توان گفت در چنین فضاهای رسمی کار چندان دشوار نیست، اما کار کردن با تشکل های مردمی مثل مثال بالا که معمولا شناختی از کارشناسان ستاد اقامه نماز ندارند سخت تر است. در چنین فضاهایی بایستی خودمان و هدفمان را به افراد معرفی کنیم و چه بسا در مواردی خودمان باید دنبال کلاس درس و سالن و تریبون و میکروفن و ابزار باشیم، اما الحق و الانصاف این کجا و کار بچه های جهادی در کهنوج کرمان و نهبندان بیرجند و بشاگرد بندر عباس کجا! صفر هم به حساب نمی آییم.
وی با اشاره به وظیفه سنگین و مخلصانه "ستاد یاوران نماز" گفت: لذت کار یاوران نماز آن است که بی دعوت نامه و به دور از تشریفات و تجملات و سلام و صلوات های مرسوم و متداول و نام ونشان ها، خود به سوی گروههای مردمی حرکت می کنند و داوطلبانه به امر تشویق و معرفی فرهنگ نماز می پردازند و چه لذتی دارد چشیدن مزه فعالیت های بدون تشریفات و تجملات و شاید یک برداشت فهم صحیح از مدیریت جهادی همین باشد.
عبداللهی با بیان اینکه خو گرفتن با امور اداری و کارهای روتین اشتباه همه ماست گفت: صد البته این گونه فعالیت هایی که در گروه های خودجوشی مثل ستاد یاوران نماز انجام می گیرد چندان آسان و مورد اقبال بسیاری از ما که به امور اداری خو گرفته ایم نیست. ستاد مرکزی اقامه نماز برای همگانی شدن این نهضت و حرکت جهادی باید نمونه های عملی زیادی را در معرض استان ها قرار دهد و گام به گام باآنان همراه شود و برای همراهی مستمر با استان ها، نشست های چالشی یک ضرورت انکار ناپذیر خواهد بود.
این کارشناس مسئله نماز در پایان ضمن حساس و مورد نیاز خواندن اشاعه فرهنگ نماز در جامعه گفت: بنده به عنوان کارشناسی که در زمان بسیار کوتاهی با مدیران و مجریان طرح یاوران نماز همراه بوده ام باید بگویم در پایان جلسات تشکل های مردمی در مورد نماز، همواره پدران و مادران سخنانی را بیان می کنند که نشان از غریب بودن نماز دارد و پرسش ها، گفتگوها و ایده های مخاطبان که معمولا پس از پایان کلاس ها مطرح می شود حکایت از ضرورت اجرای این طرح و البته اثر گذار بودن آن دارد. از زبان مردم همواره شنیده ایم آیا کلاس ها بازهم برگزار می شود؟ چه کنیم تا فرزندانمان با نماز مانوس شوند؟ اشکال این طرح ها و کلاس ها این است که مقطعی و موسمی است! چطور با ستاد اقامه نماز مرتبط شویم؟ خب بعد از این کلاس ما باید چه کار کنیم؟ که همگی این سوالات ضرورت و نیاز فعالیت بیشتر در این مسیر را برای همه دلسوزان عرصه نماز و فعال شدن بیش از پیش تشکل های مردمی در برپایی اینچنین جلساتی را .نشان می دهد.
پایان پیام
نظر شما