ضرورت تبیین آماده سازی و تعمیق باور انتظار با نگاهی به عاشورا

حجت الاسلام محمد رضایی، پژوهشگر مهدوی در گفت و گو با خبرنگار حوزه مهدویت خبرگزاری شبستان بااشاره به دو نگاه در آسیب شناسی عاشورا و انتظار (از حسین تا مهدی) و نوع انتظار در جامعه ناظر به جشن های ایام شعبانیه و با بیان اینکه اگر ادعای مهدویت و انتظار داریم باید در این ایام به طور خاص نشان دهیم، گفت: در جشن های شعبانیه ما مانند سال های گذشته اتفاق خاصی نمی افتد و در خوردن شربت و شیرینی خلاصه می شود. درحالی که آیا جشن انتظار باید اینگونه باشد، آیا نباید آماده سازی و تعمیق در این خصوص صورت گیرد.
وی ادامه داد: اگر کسی در این ایام از خارج از ایران به کشور ایران بیاید، آیا نشانه ای برای جشن می بینند، آیا جشن ولادت آخرین ذخیره الهی باید در آذین بندی و دادن شیرینی و شربت خلاصه شود؟ یا اینکه عمیق تر و باورمند تر برگزار شود.
این پژوهشگر مهدوی با مقایسه تطبیقی بین سلیمان صرد خزاعی و حبیب بن مظاهر در واقعه عاشورا، اظهارداشت: عمار در جنگ صفین در گوشه ای نشسته بود و گریه می کرد از او پرسیدند: آیا از مرگ می ترسی؟، گفت برای غربت علی که مثل علی باید نشانه اش من باشم، گریه می کنم یا به عبارتی غربت علی به جایی رسیده که من نشانه اش باشم، زیرا عمار در جنگ صفین کنار علی بود تا حقانیت علی مشخص شود.
وی تصریح کرد: مومنی که علامت و نشانه امام است و امام را می شناسد، به جای اینکه در خودش بماند، باید برای دیگران واسطه ای شود جهت شناخت امام و وقتی امام را به مردم شناساند، خودش کنار رود و محو شود.
حجت الاسلام رضایی بااشاره به 10 سال امامت امام حسین(ع) تا قیام عاشورا، افزود: پس از شهادت امام حسن مجتبی(ع) و بیعت او با معاویه، سلیمان بن صرد از کوفه به امام نامه می نویسد که قیام کنید، اما امام جواب می دهند که چون برادرم در صلح و بیعت با معاویه بود و صلاح نمی دانیم، بنابراین صبر می کنیم و هروقت معاویه مرد و صلاح دانستیم، شما همراهی کنید.
این پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه 10 سال بعد و بعد از مرگ معاویه قیام عاشورا شروع شد، گفت: با حرکت امام به کوفه، سلیمان دو سه روزی عواطف و احساسات و هیجان داشت ولی در اواسط کار وقتی دید مساله جدی است و امام نیز به او توجهی نمی کند، خود را کنار کشید.
وی با بیان اینکه سلیمان درصدد مطرح شدن خود بود که در نهایت با وجود بی توجهی امام خود را کنار کشید، خاطرنشان کرد: بعد از واقعه عاشورا و مرگ یزید و قیام توابین با توجه به اینکه قیام توابین ابتدا 16 هزار نفر بودند، بعد به 4 هزار نفر کاهش یافت، سلیمان چون نگاه احساسی به ماجرا داشت، دوباره به خاطر مطرح شدنش سپاه 16 هزار نفری را تا 4 هزار نفر از امام جدا کرد.
حجت الاسلام رضایی بااشاره به ایام نیمه شعبان و دهه مهدویت، اظهارداشت: در این ایام چه نشانی از مهدی(عج) و حسین(ع) در خیابان ها دیده می شود، درحالی که ما شور و نشاطی واقعی از مراکز و موسسات مهدوی نمی بینیم و هرچه هست از بدنه جامعه و مردم است.
 

ادامه دارد. . .