به گزارش خبرگزاری شبستان، مراسم روز دوم این جشنواره عصر دیروز (28 اردیبهشت) با شعرخوانی حمید سبزواری، سعید بیابانکی، علیرضا قزوه، محمدسعید میرزایی، زکریا اخلاقی، علی آبان، محمدکاظم علی پور، عبدالرضا موسوی و احمد انصاری، رفعت سلام (مصر)، ایرج رحمانپور و عبدالجبار کاکایی ادامه یافت.
حمید سبزواری، شاعر پیشکسوت انقلاب، اولین شاعری بود که در این مراسم شعرخوانی کرد. وی در این مراسم با اشاره به دلتنگی¬¬اش برای زادگاهش گفت: سالهاست از سبزوار دورم، دوری من نه به علت این است که از سبزوار بیزار شدم، سبزوار را از جان خودم بیشتر دوست دارم، اما گرفتاری¬های زندگی موجب شد تا از سبزوار جدا شوم و میدان را به دیگر مدعیان بدهم.
وی افزود: شعری را که می¬خوانم مربوط به زمانی است که افرادی چشم به این مملکت دوخته بودند و این شعر را از این جهت ساختم که سعی داشتند نفاقی ایجاد کنند و جوان¬ها را به سویی ببرند که زیان آور بود که من این شعر را با این عنوان سرودم که «نفاق چرا».
سبزورای تصریح کرد: این شعر را در جمعی خواندم که افراد ناباب بودند و به من اهانت کردند اما من پاسخی ندادم و به خانه رفتم.
این شاعر پیشکسوت با بیان اینکه دشمنان چشم به ما دوخته¬اند، تصریح کرد: چون ما چیزهایی داریم که آنها ندارند، بویژه اعتقادی داریم که آنها ندارند. خداوند آنچه را که موجب پیروزی ماست، نگه دارد. از خداوند می¬خواهم که روزگار بسیار بسیار روشنی برای فردفرد یارانمان مخصوصا سبزورای¬ها میسر کند، اگر چه همه جای ایران برای من سبزوار است.
سبزواری در پایان تصریح کرد: الان روزگار پیری من است من متولد 1304 هستم. خدا هنوز می¬خواهد که من راه بروم. هنوز که می شنوم کسی از همسن و سالانم درگذشته است، داغدار می¬شوم. از خدا می¬خواهم که کمک به اسلام و اسلامیان را فراهم کنند تا بتوانند در این راه گام بگذارند و از آنچه که در راه خدا هست، بهره ببرند.
رفعت سلام، شاعر، مترجم و روزنامه نگار مصری از دیگر شاعرانی بود که در این روز شعر خواند، موسی بیدج، مترجم زبان و ادبیات عرب در معرفی وی گفت: سلام رفعت در سال 1952 به دنیا آمد در سال 1977 مجله شعر را تاسیس کرد و در سال 1979 مجله نوشتار را منتشر کرد، در سال 1993 نیز جایزه بین المللی شعر «کاوافی» را دریافت کرد. شعرهایش به زبان انگلیسی، بلغاری، کرواتی، ایتالیایی، اسپایی و ... ترجمه شده است. در سال 2006 میهمان مرکز بین اللمللی شعر فرانسه بوده، از آثارش «گل زیبای هرج و مرج»، درخشش¬های رفعت سلام، «به سوی روز رفته»، «انگار پایان زمین است» و «چنین گفت کرکدن»
حجت الاسلام والمسلمین ذکریا اخلاقی، از دیگران شاعرانی که با خواندن شعری با تشویق شرکت کنندگان روبرو شد.
بیابانکی سپس قطعه طنز ابوالفضل زرویی نصرآباد را خواند که حضار به وجد آمدند.
علیرضا قزوه، شاعر و مدیر مرکز آفرینش های هنری نیز در این مراسم ابراز امیدواری کرد که درخت شعر فجر که امسال هشت ساله شده، میوه¬ها و بار خوبی بدهد و 80 سالگی¬اش را فرزندان ما ببینند، مطمئنا درختانی که بیش از یک و دو سال عمر داشته باشد میوه¬های شیرینی می¬دهد و تلاش باغبان این درخت نیز قابل ستایش هست. وی سپس دو شعر خواند که بیابانکی در واکنش به شعر دوم وی وی را شاعری انقلابی توصیف کرد که اعتراض همیشه ویژگی بارز شعر قزوه بوده است.
حسن ختام قسمت اول برنامه شعرخوانی سعید بیابانکی بود که وی یکی از شعرهایش را به شهدا تقدیم کرد.
قسمت دوم این مراسم با اجرای علی آبان، شاعر و سخنگوی جشنواره شعر فجر شروع شد. وی در ابتدا با اشاره به شعار هشتمین جشنواره شعر فجر، اظهار کرد: شعار جشنواره چند صدایی است و شاعران بخش بعدی برای این دعوت شده¬اند که صدای دیگر شاعران نیز شنیده شود.
محمد کاظم علی پور، شاعر لرستانی اولین شاعری بود که شعری را با عنوان «مرده شورت را ببرند تهران» خواند. وی پیش از شعرخوانی گفت: من مدت هاست که دیگر پشت تریبون، حرفه¬ای نیستم، و هول هولکی شعری را درباره این شهر شطرنجی، تهران بزرگ که بی¬رحمانه آدم¬های فقیر را می¬جود و صدایش به گوش کسی نمی رسد، سرودم، شعری که سعی کردم لطیف باشد.
وی افزود: در طول سه سالی که از روی ضرورت به همراه خانواده ساکن تهران هستم، دو چیز را یاد گرفته¬ام اول مدیریت زمان و دیگری بی¬رحمی روزگار. روزگاری که بی¬رحمی در آن رایج است و جوانمردی به تاریخ پیوسته است، اگر حرمت کاکایی نبود، دوست نداشتم شعر بخوانم اما شعری که می¬خوانم شعری ساده است و بی¬تکلف و احساس من از پیاده¬روهای تهران است.
شاعر بعدی احمد انصاری بود که مجری برنامه در معرفی بیوگرافی وی گفت «در لرستان به حافظ لرها مشهور است». این شاعر شعرهایش را که به زبان لری بود از روی حفظ خواند و چون شعرش طولانی شد علی آبان با اشاره به فرصت محدود بخش دوم گفت که حافظه خیلی خوبی دارید، اما با تشویق حضار این شاعر شعر دیگری در منقبت امام حسین (ع) خواند.
عبدالرضا موسوی، شاعر قصیده سرا، سراینده «دریغ، مردی و سنگی»، در این مراسم در پاسخ به مجری که خواستار خواندن یک قصیده کوتاه بود، یادآور شد: امروز روز بزرگداشت خیام نیشابوری است، به همین دلیل به جای قصیده دو رباعی می¬خوانم و سپس دو شعر تفننی می خوانم. اولی شعر طنزی است درباره گرانی مرغ با عنوان «تمرغ»، شعر دیگرم طنزی است درباره کسی که مادر چاوز را بغل کرد، این شعر «تچاوز» نام دارد. سومین شعر طنزم درباره رییس جمهور پیشین است که روزی به تنکابن رفته بود و مردم آنجا خواستند، تنکابن را استان کند و ...، شعر دیگرم درباره سعید مرتضوی است که زمانی که محمد جواد کامرانی در کهریزک درگذشت، گفت اگر پاشویه می¬شد، زنده می¬ماند. وی در ادامه همچنین شعر طنزی درباره مایکل جکسون خواند.
در ادامه مراسم ایرج رحمانپور، شاعر لرستانی که کاکایی وی را «جنجره زخمی زاگرس» توصیف کرده بود، دو شعر به زبان لری خواند. او شعری با عنوان «شاعر دلتنگ تنها» درباره مظلومیت شعر خواند که به حسین پناهی تقدیم شده بود. وی در پاسخ به آبان که پرسیده بود اگر شعر نبود، چه می شد، گفت: اگر شعر نبود ادامه حیات بشر به بن بست می¬رسید.
رحمانپور بخشی از شعرش را که به زبان لری بود به آواز محلی خواند.
گفتنی است، هشتمین جشنواره بین المللی شعر فجر که از دیروز آغاز شده است، تا 31 اردیبهشت ادامه دارد.
پایان پیام/
نظر شما