خبرگزاری شبستان_محمد حسنلو؛ یکی از سیاست های اصلی غرب به خصوص انگلیس و آمریکا برای پیشبرد اهداف و مقاصد منفعت طلبانه خود در کشورهای جهان و به خصوص حوزه خلیج فارس ایجاد ناامنی و به عبارتی ناامن جلوه دادن این کشورها است که البته در سالهای اخیر که بسیار موفق بوده اند.
به عنوان مثال در مورد سوریه موسسات تحقیقاتی انگلیس و آمریکا هزاران مقاله و یادداشت علیه حکومت سوریه و شخص بشار اسد منتشر می کنند و از آن طرف برای تحریک سلفی ها هزاران مقاله چاپ می کنند.
در مورد ایران هم وضع کاملاً روشن است. از سالهای پیش که نفت در ایران کشف شد یکی از سیاست های اصلی انگلیس و آمریکا دسترسی ساده به این منبع عظیم بود.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و کوتاه شدن دست شرکت های انگلیسی از این منبع و به عام تر خاورمیانه روباه پیر ابزار جدیدی برای تسلط بر منابع مالی کشورهای دیگر و اجرای سیاست قدیمی خود یعنی همان «تفرقه بینداز و حکومت کن» ابداء کرده است که شاخه تحقیقاتی نام دارد.
در سالهای اخیر موسسات تحقیقاتی انگلیسی با استخدام کارشناسان سیاسی و اقتصادی و تحلیلگران کارآزموده سعی در ناامن جلوه دادن کشورهای جهان به خصوص خاورمیانه می کنند که راس اهداف آنها معمولاً جمهوری اسلامی قرار داشته است.
بارها در کتب و مقالات متعددی رادیکالیسم دولتی از سوی این موسسات تبلیغ و منتشر شده است که ابزاری تحریکی برای خرید سلاح از سوی کشورهای عربی و حضور نظامی انگلیس و آمریکا در این کشورها بوده است.
یکی از این موسسات، رویال یونایتد سرویس (RUSI) انگلیس وابسته به دربار ملکه انگلیس است که در مقاله جدید خود سعی کرده دوباره همان فکر ناامنی دامن بزند و فضای خاورمیانه را جوری جلوه دهند که همه از ایران وحشت دارند.
این موسسه در مقاله ای 117 صفحه ای عنوانی جالب برای پرداختن به پرونده هسته ای ایران و مذاکرات ایران با کشورهای موسوم به 5+1 انتخاب کرده است. در این مقاله با عنوان «یک آینده نامعلوم» مایکل استفن و سایر همکارانش همان ابتدا محتوای مقاله را مصاحبه با نخبگان سیاسی خاورمیانه اعلام می کنند.
نویسندگان این مقاله در مصاحبه با این نخبگان سیاسی اعتقاد خود را اینگونه می نویسند که هرچند ایران با کشورهای جهان در حال مذاکره است ولی وضعیت هسته ای و نظامی اش برای همگان مبهم است و یعنی اینکه تهدید ایران همیشه برای کشورهای منطقه وجود دارد.
اصل این مقاله را می توانید اینجا دانلود کنید
نظر شما