نادر نصیری، رئیس سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران گیلان، به خبرنگار شبستان گفت: شهید سید یونس رودباری، شهیدی است که با خون خود نهال نوپای نهضت خمینی کبیر(ره) را آبیاری کرد تا 15 سال بعد، میوه آزادی از آن چیده شود.
وی اظهار داشت: امسال همزمان با برگزاری ویژه مراسم سالگرد ارتحال امام خمینی(ره)، مراسم بزرگداشت قیام خونین 15 خرداد و گرامی داشت یاد و خاطره شهید انقلاب حجت‌الاسلام والمسلمین سید یونس رودباری، صبح روز 15 خرداد در رودبار با سخنرانی حجت‌الاسلام و المسلمین سید حمید روحانی، رئیس بنیاد تاریخ پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی، برگزار می‌شود.
نصیری، با اشاره به اینکه پس از شهادت سید یونس رودباری، خانواده او به دیدار امام خمینی(ره) رفتند، بیان داشت: امام خمینی چون پدر شهید را در حال گریه دیدند به او فرمودند «این گریه مال شما نیست! این گریه برای من است که بهترین عزیزم را از دست دادم! من، سید یونس رودباری را از فرزندانم بیشتر دوست داشتم!».
گفتنی است، در خلاصه ای از زندگی نامه این شهید آمده است: با لطف و مهر الهی در یازدهمین روز از مهر سال 1311 هجری شمسی نوزادی در خانواده میر محمدعلی حسینی به دنیا آمد و این خانواده را که با پیشه کشاورزی در بستری از تدین و دینداری در تهیدستی و فقر مادی روزگار می‌گذراند، با تولد کودکی غرق در مسرت و شادمانی کرد.
سید یونس رودباری حدود هفت سال در مدرسه فیضیه قم زیر نظر استادان بزرگی چون حضرت امام خمینی(ره) به کسب مراتب معنوی و تحصیل علوم دینی پرداخت و با توجه به روشنگری‌ها و افشاگری‌های بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران، فعالانه به مبارزه علیه رژیم ستم شاهی برخاسته و در این رابطه چندین بار توسط ساواک دستگیر، زندانی و شکنجه شد.
مبارزات وی تا قیام خونین خرداد سال 42 و حمله کماندوهای شاه به فیضیه، ادامه یافت، روز حمله گارد به فیضیه با نیروهای گارد درگیر شد، شب بعد از حمله، سید یونس به حجره آمد. خیلی مضطرب بود، چون جوان شجاع و بی‌باکی بود و هیچگاه دیده نشده بود که خوف و ترسی داشته باشد! اما آنروز آنقدر از کماندوها چوب خورده بود که حالت شوکه و ضعف اعصاب داشت.
پس از جریان حمله کماندوها به مدرسه فیضیه، یک روز با همان وضعیت به شدت آسیب دیده در قم ماند. فردای آن روز سایر طلبه‌ها چون دیدند اگر با این وضع در قم بماند از بین می‌رود، چاره را در آن دیدند که سید یونس را به قزوین که نزدیک‌ترین شهرستان به زادگاهش بود، بفرستند تا به وسیله آشنایان و نزدیکانی که او در آنجا دارد، ترتیب درمان او توسط پزشکان در قزوین داده شود.
یکی دو نفر از طلاب داوطلب می‌شوند«سید یونس» را تا قزوین همراهی کنند ولی او نمی‌پذیرد و ترجیح می‌دهد به تنهایی قم را به مقصد قزوین ترک کند.
پس از رسیدن به قزوین در آنجا نیز نماند و به سوی رودبار رهسپار می‌شود. از مراجعت او به زادگاهش، دو روز بیشتر نمی‌گذرد که صدمات وارده کارگر می‌شود و در سپیده دم هفدهم خرداد سال 42 سید یونس رودباری دار فانی را وداع گفته و به لقای پروردگار خویش می‌شتابد و مزار این روحانی مجاهد در گلزار امامزاده حسین آغوزبن (رودبار)، زیارتگاه رهروان راه خدا می‌شود.
پایان پیام/
نظر شما