جعفر بای، آسیب‌شناس اجتماعی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان درباره علل گسترش خانه‌های مجردی و آسیب‌های این پدیده گفت: تأخیر سن ازدواج در جوانان و کاهش رغبت به انجام تعهد ازدواج شرایطی را فراهم ساخته که جوان بیگانه از انجام تعهد نسبت به تشکیل خانواده باشد و به سوی خانه‌های مجردی گرایش پیدا کند.
وی افزود: عدم رغبت برای ازدواج، فروپاشی نظام خانواده، دگرگونی هرم قدرت، کاهش ارتباط فردی بین اعضای خانواده، رفاه‌طلبی، تجمل‌گرایی، چشم و همچشمی، اشرافیت‌گرایی، تحمیل خواسته‌های کاذب و بهم خوردن عدم توازن بین خواسته و داشته (بهم‌خوردن توازن بین دخل و خرج)، پرهزینه‌بودن تشکیل خانواده، حاکمیت نظام خانواده هسته‌ای به جای خانواده گسترده، کاهش آستانه مقاومت، حاکمیت نظام فرزند‌سالاری، فقدان سپری‌کردن مقاطع دشوار در نظام تربیتی فرزندان و ضعف مهارت‌های اساسی زندگی مانند مهارت تصمیم‌گیری، حل مسئله و غیرتمندی شرایطی را فراهم ساخته است که جوان ایرانی از تشکیل خانواده بهراسد.
بای اظهار کرد: جوان امروزی در محاسبات خویش به این نتیجه می‌رسد که راحتی امروز را با سختی تشکیل زندگی و خانواده عوض نکند.
وی با تاکید بر اینکه نهادینه‌نشدن هویت دینی، اعتقادی، باورهای مذهبی و ضعف بر اعتقاد اصول اخلاقی مهم‌ترین مسئله‌ای است که جوانان روی به خانه‌های مجردی و عدم تشکیل خانواده می‌آورند، خاطرنشان کرد: بحران هویت در حال حاضر شرایطی را فراهم کرده است تا جوانان از انجام تأهل و تعهد فرار کنند.
آسیب‌شناس اجتماعی ادامه داد: تشکیل خانواده یکی از مهم‌ترین مراحل زندگی انسان است و آدمی بر اساس نیاز فکری خود لازم است خانواده تشکیل دهد و ازدواج به عنوان یک قرارداد اجتماعی باعث تکامل شخصیت انسان‌ها می‌شود و فقدان این امر نقص شخصیتی برای انسان فراهم می‌کند و انسان‌ها را دچار یک خلأ اساسی می‌کند.
وی با بیان اینکه انسان به لحاظ قلبی میل به جاودانگی دارد، خاطرنشان کرد: وقتی گذر عمر باعث پیری می‌شود و ناچار است با مرگ جهان هستی را ترک کند آدمی با تشکیل خانواده و فرزندآوری ادامه خویش را در هستی سامان‌دهی می‌کند و با تعلیم و تربیت فرزندان انسان جانشینی مناسب در جهان را برای خود فراهم می‌کند و ادامه خویش را تدارک می‌بیند و جاودانگی خود را مدیریت می‌کند.
بای با تاکید بر اینکه خانه‌های مجردی مهم‌ترین و اساسی‌ترین بخش زندگی را نمی‌تواند پوشش دهد، خاطرنشان کرد: این مسئله خلأ جبران‌ناپذیری را در زندگی انسان‌ها فراهم می‌کند و انسان دچار فقر عاطفی می‌شود.
وی افزود: عقده ناشی از فقدان ارتباطات عاطفی آسیب‌های جبران‌ناپذیری را بر روح و روان انسان وارد می‌کند.
این آسیب‌شناس تصریح کرد: مهر و عشق‌ورزیدن و محبت‌ورزیدن از یک‌سو و مورد محبت دیگران قرار گرفتن از سوی دیگر یکی از خلأهای اصلی خانه‌های مجردی است.
وی با تاکید بر اینکه خانه‌های مجردی بحران هویت را تشدید می‌کند، خاطرنشان کرد: این خانه‌ها آدمی را سرگردان و گمراه می‌کند و فرد را مورد پوچی و بی‌هویتی و نگرانی قرار می‌دهد.
بای با بیان اینکه جوهره زندگی آدمی نهادینه‌کردن هنجارهای فرهنگی است، خاطرنشان کرد: در خانه‌های مجردی جریان فرهنگ‌ساز صورت نمی گیرد و با فرهنگ ما تضاد دارد و این مدل وارداتی مورد پذیرش جامعه قرار نمی‌گیرد و آسیب جدی بر جامعه وارد می‌کند.
به گفته این آسیب‌شناس اجتماعی، ریشه بسیاری از مشکلات جرم و جنایت را در خانه‌های مجردی می‌توان جست‌وجو کرد.
پایان پیام/
نظر شما