خبرگزاری شبستان: مذاکرات ژنو در حالی پایان یافت که صداقت و اراده برای پیشبرد مذاکرات وجه بارز هیئت ایرانی بود و همگان بر این امر اجماع داشتند که هیئت نمایندگی ایران در کمال حسن نیت، به دنبال رفع مشکلات و سوء تفاهمات قبل است. با این وجود این مذاکرات با سنگ اندازی فرانسه به نتیجه ای که مطلوب و شایسته رفتار و منش ایران بود، نرسید. نقش فرانسه در ایجاد اخلال به گونه ای بود که ناراضایتی غیرعلنی و علنی سایر حاضرین را دربرداشت به گونه ای که کاترین اشتون به عنوان عضو ارشد این نشست تلاش کرد با لبخندی از سر ناچاری و با تعارفاتی از سر ادب، بر اقدام غیردیپلماتیک پاریس سرپوش بگذارد. این در حالی بود که حتی آمریکا، که انتظار می رفت منشی خصمانه را در این نشست از خود نشان دهد، بر غیرضروری و غیرمنصفانه بودن اقدام فرانسه صحه گذارد. از این رو در این گزارش تلاش می شود تا ضمن تحلیل دقیق تر رفتار فرانسه، واکنش ایران و اقدامات بعدی آن نیز مورد بررسی قرار گیرد.
اقدام فرانسه مبنی بر اعتراض به پیش نویس ایران در حالی انجام گرفت که نقش اصلی کارگردان خشمگین پشت پرده یعنی اسرائیل بر همگان روشن بود. نتانیاهوی دستپاچه از اتحاد و همبستگی حاکمیت، دولت و مردم ایران که به صورت جنون آمیزی، کشورها را به واکنش در قبال ایران فرامی خواند، پس از آنکه از آمریکا قطع امید کرد که در این دور از مذاکرات نقش متحد دیرین و بدون چون و چرای آن را بازی کند، به کشورهای دیگر از جمله فرانسه روی آورد. اینکه طی چه بده بستان سیاسی پاریس حاضر شده تا این لطف بزرگ را برای اسرائیل انجام دهد، به زودی افشا خواهد شد اما مسئله در تصمیم عجولانه فرانسه این است که آیا امتیازاتی که رژیم اشغالگر صهیونیستی به این کشور وعده داده است می تواند با امتیازاتی که در چارچوب رابطه مناسب با ایران، عایدش می شود، برابری کند؟
از سویی رشد احساسات ضدصهیونیستی در سازمان های غیردولتی، NGO ها و نیز در میان مردم این کشور گواه مستدلی بر تخطی فرانسه از اصول دموکراتیک و حکومت مداری مردم سالارانه است. از سوی دیگر مزایای اقتصادی و تجاری که فرانسه می تواند در چارچوب روابط دیپلماتیک بین المللی با ایران به آنها دست یابد، هرگز قابل قیاس با امتیازات رژیم صهیونیستی نیست.
ایران به عنوان مخزن ذخایر نفت و گاز می تواند کمبود فرانسه در این زمینه را جبران کرده و نیز نه تنها بازار مناسبی برای کالاهای تجاری این کشور باشد، حضور در خاورمیانه و دوستی با باثبات ترین کشور این منطقه یعنی ایران را نیز در اختیار بگیرد. با این تفاصیل لازم به ذکر است که فرانسه دیر یا زود در مقابل اقدامات ایران سر تسلیم فرو خواهد آورد و از این بابت ضرر آنچنانی برای تهران نخواهد داشت، بلکه مسئله مهم، بی اعتمادی نسبت به این کشور در مناسبات آینده خواهد بود. در واقع فرانسه باید هزینه حمایت از رژیمی که هنوز مورد شناسایی برخی از کشورها قرار نگرفته است را بپردازد.
اما تیم مذاکره کننده ایران که با هدایت های رهبر معظم انقلاب توانست هم از عزت کشور دفاع کند و هم قدمهای مثبتی را بر ای حل و فصل موضوع هسته ای بردارد، رفتار قابل قبول و در شأن نظام جمهوری اسلامی ایران را هم در قبال فرانسه و هم در قبال سایر حاضرین در ژنو پیاده کرد. خویشتن داری در برابر سنگ اندازی های فرانسه و تهدیدات مداوم صهیونیست ها اقدامی بس قابل تقدیر بود که از سوی هیئت ایرانی به اجرا درآمد. لابیگریهای بی وقفه در چارچوب مقامات ساختار سیاسی صهیونیست ها گرفته تا سازمانها و لابی هایی که برای شکست ایران مأموریت جدی داشتند، جنگ روانی قابل ملاحظه ای را برای نمایندگان تهران به وجود می آورند. با این حال منش اسلامی و اطمینان از عزم و اراده به منظور پدافند دیپلماتیک پیروزمندانه در برابر صهیونیست ها، بهترین نتیجه ممکن را در بستر و شرایط موجود، برای ایران رقم زد.
با این وجود باید هوشیار بود که اسرائیل پس از این مرحله تلاشهای خود را چندین برابر کرده و با تمام قوا به لابیگری های خود ادامه می دهد تا در ور جدید جدا از فرانسه، متحدان بیشتری را با خود همراه سازد. از این رو تندروهای کنگره آمریکا که تحت نظارت سازمانهای صهیونیستی قرار دارند، اتحادیه اروپا و ترتیباتی که اسرائیل برای نفوذ در آن اتخاذ کرده و خواهد کرد و سایر دولتهای 5+1، پتانسیل اجرای خواسته های اسرائیل را در خود دارند. بنابراین اتخاذ سیاست های درست و القای بازی برد-برد از سوی ایران به طرف های دیگر مذاکره کننده و نیز پدافندهای تأثیرگذار دیپلماتیک و مهمتر از همه اجرای توصیه های مقام معظم رهبری بهترین شیوه برای برخورد با شرارت های صهیونیست ها است.
به نظر می رسد زمان موجود تا شروع دور جدید مذاکرات، می تواند فرصت مناسبی برای دیدارهای دوجانبه با اعضای 1+5 به منظور رایزنی های دوجانبه و کسب اعتماد بیشتر نسبت به مواضع آنها در مذاکرات مذکور باشد.
پایان پیام/
نظر شما