خبرگزاری شبستان: گاهی درتاریخ، انسان های بزرگ و ارجمندی یافت می‌شوند که مدال افتخار انسانیت را می‌گیرند و بر قله رفیع شکوه و جلال می‌ایستند و از محدوده زمان خود پا فرا‌تر نهاده و زندگیشان برای همیشه در پیشانی تاریخ می‌درخشد و همواره الگویی بزرگ برای انسانهای حقجو می‌شوند. این افراد برای خود آفریده نشده‌اند بلکه متعلق به همه نسل‌های بعد از خود هستند.
حضرت زینب (س)، دختر امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) نمونه بارزی از این افراد می‌باشد. زندگی سراسر حادثه و مصیبت ایشان که با حادثه جانسوز کربلا گره خورده، تبیین کننده اهداف نهضت عظیم عاشورا و رسالت جدّ بزرگوار و امامان خویش است.
زینب (س) پس از شهادت برادر عهده دار رسالتی بزرگ می‌شود، سرپرستی زنان و کودکان و از همه مهم‌تر رساندن پیام عاشورا به گوش مردمان فریب خورده و غافل از حق و باطل.
زینب (س) مادر عاشوراست. نهضتی که امام حسین (ع) آن چنان عمیق و وسیع و ماندگار، با آنهمه شکوه و زیبایی، از مدینه تا مکه و از آنجا تا کربلا، آورد و سرانجام از اول محرم سال ۶۱ ه. ق. تا روز عاشورای همان سال در سرزمین کربلا شکل گرفت و به ثمر رسید. سپس زینب (س) بود که عهده دار نگهداری و رساندن پیام و رسالت برادر - اهداف قیام عاشورا- گردید و آن را به کوفه و شام و مدینه و هرجای دیگری که توانست ابلاغ نمود و با هجرت‌ها و مجاهدات خستگی ناپذیر خود به تبیین آن پرداخت و همگان را از ماهیت ظلم ستیزی و حق جویانه آن آگاه کرد.
در تقویم‌هایی شیعی ولادت با سعادت حضرت زینب (س) در مدینه طیبه در سال پنجم یا ششم هجری در روز پنجم جمادی االاولی واقع شده است. (عقیلة بنی هاشم (ع): ص۵. زینب الکبری (س): ص۱۷. منتخب التواریخ: ص۹۴-۹۵. ریاحین الشریعة: ج۳ ص۳۳). اقوال دیگر در ولادت آن حضرت (ریاحین الشریعة: ج۳ ص۳۳) عبارت است از پنج جمادی الأولی سال ششم هـ، ماه رمضان سال ششم هـ، دهه آخر ربیع الثانی در سال پنجم، ششم یا هفتم هـ.
همسر آن حضرت جناب «عبدالله بن جعفر بن ابی طالب» و فرزندان آن حضرت، علی، عون، عباس، محمد و‌ام کلثوم هستند که عون و محمد در کربلا به شهادت رسیدند. کنیه آن مخدره «ام کلثوم»، «ام عبدالله» و «ام الحسن» است، اما کنیه‌های خاص حضرت‌ام المصائب،ام الرزایا و‌ام النوائب است.
القاب حضرت زینب (س) بسیار است، از جمله: عقیله بنی هاشم، عقیله الطالبیین، صدیقه صغری (اشاره به مادرش که صدیقه کبری است و پدرش که صدیق الأکبر است)، عصمت صغری، ولیة الله، الراضیة بالقدر و القضاء، صابرة البلوی من غیر جزع و لا شکوی، امینة الله، عالمة غیر معلمة، فهمة غیر مفهمة، محبوبة المصطفی (ع)، ثانیة الزهراء (س) الشریفة. (ریاحین الشریعة: ج۳ ص۴۸)
از نسل علی فرزند حضرت زینب (ع) که معروف به زینبی است فرزندان زیادی به دنیا آمده‌اند، که سیوطی «رساله زینبیه» را درباره آنها تألیف کرده است. (منتخب التواریخ: ص۱۱۳. تاریخ الخمیس: ج۲ ص۳۱۷. تذکرة الخواص: ص۴.)
ماجرای ولادت حضرت
هنگام ولادت آن حضرت، پیامبر (ص)، در سفر بودند امیرالمومنین (ع) برای نامگذاری این مولود فرمودند: بر پیامبر (ص) سبقت نمی‌گیرم. تا آنکه حضرت آمدند و منتظر وحی شدند. جبرئیل نازل شد و عرض کرد: خداوند سلام می‌رساند و می‌فرماید: این دختر را «زینب» نام بگذار، چه اینکه این نام را در لوح محفوظ نوشته‌ایم.
پیامبر (ص) حضرت زینب (س) را طلب کرده بوسیدند و فرمودند: وصیت می‌کنم به حاضرین و غایبین که این دختر را به خاطر من پاس بدارید، که همانا وی به خدیجه کبری (س) مانند است. سکینه و وقار آن حضرت را به خدیجه کبری (ع) و عصمت و حیائش را به فاطمه زهرا (س) و فصاحت و بلاغتش را به علی مرتضی (ع) و حلم و بردباریش را به حسن مجتبی (ع) و شجاعت و قوت قلبش را به حضرت سیدالشهداء (ع) همانند نموده‌اند.
«ابن حجر» در کتاب «اصابه» و «ابن اثیر» در کتاب «اسد الغابه» در حالات آن حضرت نوشته‌اند: در مجلس «یزید» لعنت الله علیه حضرت در کرم و بصیرت و حلم مشهور خاندان بنی هاشم و عرب بوده و بین جمال و جلال، سیرت و صورت و اخلاق و فضیلت جمع کرد. شب‌ها در عبادت بود و روز‌ها روزه و او به اهل تقوی معروف بود. (مجلة الاسلام: شماره ۲۷، محمد غالب شافعی.)
زینب (س) در شجاعت و شهامت، سخنوری و نطق، عقل و تدبیر و هدایت و رهبری هر آنچه را که از محضر پیامبر (ص) و علی و فاطمه و حسنین (ع) آموخته بود در مرحله عمل پیاده کرد و ذره‌ای ضعف از خود نشان نداد.
پیروزی نهضت عظیم حسینی (ع) مرهون زحمات و تلاش‌های بی‌وقفه زینب کبری (س) بوده و ویژگی‌های خاص این بانوی بزرگوار در اسارت، موجب شد که این نهضت جاوید و ماندگار مانده و به سرمنزل مقصود برسد.
پایان پیام/
نظر شما