ارتباط مسائل خاورمیانه با مسئله ظهور تنها یک فرضیه است

حجت الاسلام علیرضا اعرافی، رئیس جامعه المصطفی العالمیه در رابطه به اتفاقات و رخدادهای منطقه خاور میانه به خبرنگار شیستان گفت: علایم ظهور به دو قسمت تقسیم می‌شود، علایم قطعی و واضح و علایم احتمالی یا علایمی که چندان قابل وثوق نیستند. اعتقاد به مهدویت و منجی را نباید به علایمی که قطعی نیستند گره زد، زیرا باعث تزلزل اعتقادات می‌شود.
وی افزود: موضوع مهدویت و اعتقاد به منجی امروز به عنوان یک اصل مهم و تاثیر گذار اعتقادی در سطح جهان مطرح است که تنها مختص مسلمانان هم نیست بلکه حتی در میان پیروان سایر ادیان نیز وجود دارد.
حجت الاسلام اعرافی تصریح کرد: درطول تاریخ، به شکل‌های متعدد و مکرر اتفاق افتاده است که یک علامت یا احتمال، به عنوان علامت ظهور تلقی شده است، گاهی نیز این احتمالات با توهماتی همراه بوده و مسایلی را با ظهور حضرت گره زده است به خصوص با ظهور فوری و قریب الوقوع آن حضرت، اما این عمل نه تنها از هیچ قاعده و قانون منطقی برخوردار نیست بلکه به لحاظ اعتقادی آسیب زا نیز هست چرا که بنیان‌های اعتقادی جامعه را سست می‌کند.
وی افزود: در برخورد با مسایل و موضوعاتی که اعتقادات و بنیان‌های فکری جامعه را تشکیل می‌دهد این شیوه، شیوه درستی نیست و رویدادهایی که امروز در خاورمیانه شاهد آن هستیم ازهمین قبیل است، یعنی نمی‌توان قاطعانه این اتفاقات را با مسئله ظهور مرتبط دانست.
رئیس جامعه المصطفی العالمیه افزود: به طور کلی حوادث و وقایعی که در چند دهه اخیر رخ داده است، یک حدث قوی را به دنبال داشته است که جهان به نحوی در حال حرکت به سمت آن واقعه بزرگ و وعده الهی است اما اینکه بتوان برای آن زمانی تعیین کرد یا علامتی را به عنوان‌‌ همان علامت قطعی برشمرد، درست نیست و باید از آن اجتناب شود.
 حجت الاسلام اعرافی در تبیین و توضیح برخی از نشانه‌ها و علایم ظهور گفت: به عنوان مثال اینکه شهر قم در آخرالزمان پایگاه علم و دانش می‌شود، علامت نسبتا معتبرتری است اما درعین حال نباید همین علامت را هم خیلی قطعی تلقی کرد یا مهم‌تر از آن مسئله انقلاب اسلامی، که نشانه‌هایی در آن وجود دارد که با قیام امام زمان (عج) مرتبط است اماحتی در مسایل و موضوعات واضح‌تر هم باید احتیاط کرد.
وی یادآور شد: موضوع ارتباط داشتن مسایل خاورمیانه با بحث ظهور به صورت یک حدث، فرضیه یا احتمال می‌تواند مطرح شود اما مطرح کردن آن به شکل قطع و یقین نه تنها هیچ دلیل و حجت شرعی و عقلی ندارد بلکه می‌تواند آثار مضری هم به دنبال داشته باشد.
پایان پیام/