خانواده نقش به سزایی در شکل گیری رفتار کودکان دارد

مریم محمدی در گفتگو با خبرنگار شستان با بیان این مطلب گفت: نهاد خانواده مهم ترین عامل اجتماعی کردن کودکان است که آنها از طریق بازی کردن توانایی های مختلف خود از جمله تعامل با همسالان را توسعه می دهند.

وی ادامه داد: هنگام ورود کودک به مدرسه، نقش مدرسه در اجتماعی کردن کودک پررنگ ترمی شود و تأثیر بسزایی بر وی می گذارد.

محمدی گفت: بازی فعالیتی خود به خودی، ذاتی و با هدف لذت جویی است که قوانین خاص ندارد و در هر جایی اجرا می شود و نحوه بازی کردن کودکان و میزان مشارکت های اجتماعی آنها به تدریج توسعه می یابد.

وی با بیان اینکه در سنین 5/4 تا 5 سالگی بازیهای هدفمند و گروه محور آغاز می شود اظهار داشت: در سنین 5 تا 6 سالگی رهبران گروه کودکانی هستند که از مهارت های بدنی بالاتری برخورداراند.

محمدی گفت: خانواده اولین و ابتدایی ترین نهاد اجتماعی کردن کودکان است و خانواده می تواند آگاهانه و یا غیر آگاهانه رفتارهای اجتماعی و حرکتی کودکان را شکل دهدکه رفتار حرکتی کودکان به میزان زیادی تحت تأثیر خانواده و والدین و نیز فرهنگی که حاکم بر جو خانواده می باشد بستگی دارد.

این پژوهشگر بابیان اینکه در دوران نوجوانی اجتماعی شدن همراه با شکل گیری حس استقلال طلبی در افراد است که به سبب آن گروه همسالان شکل می گیرد افزود: تأثیر گروه همسالان در کودکان بسیار قوی شده و نقش آن حتی از خانواده و معلمان پررنگ تر شده و نوجوان برای کسب مقبولیت در گروه هنجارهای گروه را پدیرفته و از آنها پیروی می کند.

محمدی ادامه داد: در اواخر کودکی و نوجوانی، فرد به لحاظ شناختی و توانایی های اجتماعی رشد نموده و به فعالیت های گروهی سازمان یافته علاقه بیشتری نشان می دهد و در سن نوجوانی افراد علاقه زیادی برای شرکت در تیم ها نشان می دهند.

این پژوهشگر علوم اجتماعی اظهار داشت: نوجوانانی که با اهداف گروه همراهی بیشتری نشان دهند تأیید گروه را کسب کرده و نوجوانی که نقش خود را به خوبی ایفا نکنند از گروه طرد می شوند که فعالیت های تیمی در قالب بازی، به نوعی تمرین شرایط زندگی واقعی محسوب می شود.

وی گفت: نقش هایی که مرد و زن در اجتماع به عهده دارند متأثر از هنجارها و انتظاراتی است که اجتماع از آنها دارد و انتظاراتی که اجتماع از نقش مرد و زن دارد بر نوع ومیزان فعالیت های گوناگون، خصوصا فعالیتی بدنی تأثیر گذار است زیرا اگر نوجوان نقش مطلوب قلمداد شده خود را ایفا نکند دچار ضربه روحی می شود.

محمدی تصریح کرد: باورهای دو جنس از خود بر نقش آنها تأثیرگذار است زیرا زنان عوامل مثبت و موفقیت آفرین را به عوامل بیرونی نسبت داده و شکست ها و نکات منفی را به عوامل درونی و خود منتسب می دانند.

پایان پیام/