جشنواره های فرهنگی محل برگزاری مراسم تدفین و ختم کتاب است

اکبرصحرایی، نویسنده ادبیات دفاع مقدس، در گفتگو با خبرنگار شبستان، با بیان اینکه در دهه 80 ژانرهای مختلفی در حوزه ادبیات داستانی در ایران پدید آمد، گفت:هر ساله جشنواره های مختلفی در حوزه ادبیات داستانی برگزار می شود و افراد با گونه های مختلف داستان نویسی از جمله داستان کوتاه، کوتاه کوتاه و رمان و ... در این جشنواره ها شرکت می کنند.

وی با انتقاد از نبود استراتژی مشخص و منسجم در برگزاری جشنواره ها عنوان کرد: متاسفانه جشنواره هایی که در حال حاضر برگزار می شود تبدیل به یک آفت برای داستان نویسی شده است چرا که اصولاً هیچ گونه برنامه و هدفی پشت این جشنواره وجود ندارد و افرادی که اصولاً توسط جشنواره ها بالا کشیده می شود در مدت زمانی کوتاه فراموش می شوند.

صحرایی با اشاره به اینکه ما دچار رکود جشنواره ای هستیم، افزود:در حوزه خصوصی هیچ جشنواره ای برگزار نمی شود به عبارتی خصوصی ها پایشان را از برگزار کردن جشنواره ها کنار کشیده اند و از طرفی دیگر روز به روز از کیفیت برگزاری جشنواره ها کاسته می شو دبه عبارتی جشنواره های ما به مراسم ختم کتاب تبدیل شده است.

 سیزدهمین دوره کتاب سال دفاع‌مقدس، خاطر نشان کرد: این مسئله در جشنواره هایی که در حوزه دفاع مقدس برگزار می شود به مراتب شدیدتر است مثلا در شیوه های برگزاری داستان یوسف هر ساله شاهد ضعف بیشتری هستیم و هر ساله افرادی که در دوره های قبل برگزیده شوند در سال آینده هیچ اثری از افراد نیست.

وی ادامه داد: یکی دیگر از مشکلات ما ضعف در حوزه توزیع کتاب است در این زمینه به نظرم اگر کتابی در یک جشنواره برنده شود تازه آغاز حیاتش است در واقع بعد از برگزیده شدن کتاب تازه آغاز فروش آن فرا می رسد در حالی که آثار برگزیده جشنواره ها  راحتی خود نویسنده ها هم ندارد چه به برسد که این اثر در یک جریان منسجم توزیع قرار گیرد و به عبارتی همین که اثر جایزه وی برنده می شود لحظه مرگ و سکوت ابدی اثر فرا می رسد.

نویسنده کتاب شمشاد آرزوی چهارم، در ادامه یادآور شد: از آنجایی که ما دارای خلاء استراتژی هستیم در حوزه ادبیات داستانی در یک دهه اخیر نه تنها گامی به جلو بر نداشتیم بلکه سیه قهقرایی را طی می کنیم و نتوانسته ایم حتی یک نویسنده شاخص تربیت کنیم نویسندگان فعال ما همان افراد قدیمی هستند که به صورت خود جوش فعالیت می کنند.

وی در پایان با بیان اینکه نبود استراتژی منسجم ادبیات داستانی را در گیجی فرو برده است، تصریح کرد: فقدان این استراتژی موجب شده که نویسندگان جوان تکلیف خودشان را نمی دانند، هر چند که نویسندگان حرفه ای ما در همان آب باریکه هایی که خودشان به وجود آورده اند حرکت می کنند، اما آنچه مسلم است اینکه حوزه ادبیات داستانی در یک دهه اخیر به شدت مایوس کننده است.

پایان پیام/