به گزارش سرویس دیگر رسانه های خبرگزاری شبستان، آیت الله مظاهری در ادامه سلسله مباحث اخلاقی خود با گذری کوتاه بر رخدادهای بیست وسه سال رسالت پیامبر ص نکات در س آموز واخلاقی این دوران را تبیین نمودند که بخش هایی از آن را به نقل از حوزه نیوز می خوانید:
****پس از قضیۀ دعوت بزرگان، پیامبر اکرم «صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» بدون توجّه به تمسخر و آزار مشرکین، به تبیین رسالت خود مشغول شدند. کم کم مستضعفین اطراف ایشان را گرفتند. وقتی بزرگان و سران قوم دیدند قضیۀ رسالت جدّی است و مردم به سوی ایشان گرایش دارند، برای جلوگیری از حرکت تبلیغی پیامبر اکرم «صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» ابتدا از راه تطمیع وارد شدند. به تعبیر سیرۀ ابن هشام، پیغام فرستادند که مقصودت از مخالفت با بت‌هاى ما چیست؟ ما مشکلات و نیازهاى تو را برطرف مىسازیم. اگر زن مىخواهى، بهترین زنان و زیباترین دختران را به ازدواج تو درمىآوریم؛ اگر ریاست مىخواهى، ما همه به اتّفاق نظر تو را به ریاست قبایل عرب برمىگزینیم. اگر پول مىخواهى، ما دارایى و اموال خود را در اختیار تو قرار مىدهیم. در عوض به ما و بت‌هاى ما کارى نداشته باش.
پیامبر «صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» در پاسخ فرمودند: «اگر خورشید را در دست راستم و ماه را در دست چپم قرار دهید تا از مأموریت خود دست بردارم، چنین نخواهم کرد.»[10]
وقتی مشرکان از راه تطمیع نتوانستند به مقصود خود برسند، راه تهدید را پیش گرفتند. مسلمان‌ها را آزار و شکنجه می‌کردند و نمی‌گذاشتند اطرافیان پیامبر و مؤمنان به آن حضرت، زندگی راحت و عادی خود را داشته باشند. در عین حال دست از آزار و اذیت خود پیامبراکرم «صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» نیز برنمی‌داشتند.
****پس از عدم موفقیّت در استفاده از شیوۀ آزار و اذیت فیزیکی پیامبر اسلام «صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» و اصحاب ایشان، راه سوّمی را در پیش گرفتند. آنان با تبعید پیامبر و یارانشان به شعب ابی‌طالب، تحریم اقتصادی را شیوۀ مبارزۀ خود با پیامبر قرار دادند.
تحریم اقتصادی مانند آنچه امروزه دنیای غرب و استکبار جهانی برای ملّت ایران برقرار کرده است، به شدّت موجب رنج مسلمانان شد. علاوه بر تحریم‌های اقتصادی، قتل و کشتار مسلمین را در دستور کار خود قرار داده و پیامبر را مجبور کردند به شعب ابی‌طالب که دره‌ای در بیایان‌های اطراف مکّه بود، بروند.
امیرالمؤمنین در نامه‌ای به معاویه می‌نویسند: شما کسانی بودید که ما را در بیابان و بین کوه‌های صعب‌العبور محصور کردید و با ایجاد ترس و وحشت در زنان و کودکان، زندگی راحت را از ما گرفتید و آتش جنگ افروختید».[11]
نکتۀ مهم در جریان سه سال تحریم اقتصادی در شعب ابی‌طالب، حمایت‌های اقتصادی و بی‌دریغ حضرت خدیجه «سلام‌الله‌علیها» از رسول خدا «صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» و مسلمانان بود.
حضرت خدیجه «سلام‌الله‌علیها» هم از نظر شرافت خانوادگی و اجتماعی در مرتبۀ بالایی قرار داشتند و هم از نظر تموّل، صاحب ثروت فوق‌العاده‌ای بودند. ایشان برای کمک به مسلمانان در حصر، مال خود را به حراج گذاشتند و یهودیان فرصت طلب، شروع به خرید مایملک حضرت خدیجه به قیمت بسیار پایین کردند. در عین حال حضرت خدیجه «سلام‌الله‌علیها» حاضر بودند اموال خود را با قیمت بسیار ناچیز بفروشند تا بتوانند در ازای آن، بار گندم یا خرمایی تهیه کنند و به مسلمانان محصور در شعب ابی‌طالب برسانند. رساندن این بار خرما یا گندم به شعب ابی‌طالب نیز کار سختی بود، زیرا مشرکان در تحریم اقتصادی، بسیار سرسختانه و با شدّت برخورد می‌کردند.
حضرت خدیجه سه سال، با فروش اموال خود و تهیۀ آذوقه، توانستند جان بسیاری از این مسلمانان را حفظ کنند. به تعبیر دیگر بعد از پیغمبر اکرم «صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم»، حضرت خدیجه «سلام‌الله‌علیها» و ابوطالب، دو حامی بزرگ مسلمانان بودند.
پایان پیام/
نظر شما