خبرگزاری شبستان؛ با توجه به آموزه های اسلامی اعم از قرآن و روایات به طور قطع می توان گفت که تقسیم بندی قرآن به سوره ها در زمان پیامبر اسلام صل الله علیه و آله انجام شده که می توان ادلۀ فراوانی بر این مسئله اقامه کرد؛ به عنوان نمونه خداوند پیرامون تحدّی با مشرکان می فرماید: آنها مىگویند: «او به دروغ این (قرآن) را (به خدا) نسبت داده (و ساختگى است)!» بگو: «اگر راست مىگویید، شما هم ده سوره ساختگى همانند این قرآن بیاورید و تمام کسانى را که مىتوانید غیر از خدا (براى این کار) دعوت کنید!.[1] روشن است این که خداوند از آنان می خواهد ده سوره مثل قرآن بیاورند به طور طبیعی نخست قرآن باید به سوره هایی تقسیم شده و سوره هایی داشته باشد تا این گونه تحدّی نماید؛ زیرا در صورتی که به سوره ها تقسیم نشده بود چنین درخواستی بی معنا تلّقی می شد و از سوی مشرکان نیز مورد اعتراض قرار می گرفت.
نام گذاری سوره ها توسط چه کسی انجام شد؟
با در نظر گرفتن احادیث عنوان شده از رسول خدا صل الله علیه و اله که در آن ثواب هایی برای قرائت بسیاری از سوره ها (به نام آن سوره ها) نقل شده، روشن می شود که اسامی بسیاری از سوره ها در زمان شخص پیامبر و توسط آن حضرت انتخاب شده است.
به عنوان نمونه به چند روایت اشاره می کنیم.
الف). ابى بن کعب از پیامبر صل الله علیه و آله نقل کرده که آن حضرت فرمود: هر کس سورۀ آل عمران را بخواند در مقابل هر آیه آن، امانى بر روی پل جهنم به او داده مىشود.
ب). بریده نقل مىکند که پیامبر خدا فرمود: سوره بقره و سوره آل عمران را یاد بگیرید که این دو سوره همچون دو غنچه هستند و آنها در روز قیامت بر سر خواننده خود سایه مىاندازند.[2]
ج). عقبة بن عامر از رسول خدا صل الله علیه وآله روایت کرده که حضرت فرمود: بر من آیاتى نازل شده که نظیر آنها نازل نشده است و آن معوّذتین است.[3]
از آن جاکه پیامبر اسلام هرگز از روى هواى نفس سخن نمىگوید و آنچه مىگوید چیزى جز وحى که بر او نازل شده نیست![4] بنابر این اسناد نام گذاری این سوره ها به خداوند نیز نسبت صحیحی است.
از سوی دیگر با توجه به این که برخی از سوره ها اسامی متعدّدی دارند این احتمال نیز وجود دارد که برخی از این اسم ها توسط برخی از راویان و یا مفسران و ... انتخاب شده باشند.
پی نوشتها؛
[1] هود، 13.
[2] جعفرى، یعقوب، کوثر، ج 2، ص 57، بی جا، بی تا.
[3] طبرسى، فضل بن حسن، تفسیر جوامع الجامع، ج 4، ص 563، انتشارات دانشگاه تهران و مدیریت حوزه علمیه قم، چاپ اول، تهران، 1377 ش.
[4] نجم، 3 و 4.
منبع: پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه
پایان پیام/
نظر شما