به گزارش خبرنگار شبستان، حجت‌الاسلام والمسلمین حاج‌علی‌اکبری در جلسه شرح صحیفه سجادیه خود ابتدا ولادت حضرت جوادالائمه را تبریک گفت و خاطرنشان کرد: حضرت جواد (ع) مظهر برکت است و از این جهت شباهت دارد به حضرت صدیقه (س). اگر کسی از ارتباط ولایی حضرت جوادالائمه (ع) برخوردار باشد می‌تواند گره از کار دیگران بگشاید.
حجت الاسلام علی اکبری افزود: لقب حضرت جوادالائمه (ع) یکی از جلوه‌های اخلاق اسلامی است که انسان باید با صفت جود انس بگیرد، آن را آرزو کند تا خداوند متعال دست او را گشاده قرار دهد، انسان باید همیشه این سوال را از خویش بپرسد که آیا من برکتی دارم، انسان باید این گشاده‌دستی که یکی از صفات پروردگار تبارک و تعالی است را تمرین کند.
وی در ادامه مباحث هفته گذشته‌شان به نکاتی در باب ذکر که در جمله یا من ذکره الشرف للذاکرین از دعای یازدهم صحیفه سجادیه است، پرداخت و در این مورد به پنج نکته اشاره کرد و گفت: نکته اول ذکری پایدار است که ضمیمه گردد به فکر، هر گاه ذکر ضمیمه می‌شود به ذکر افق و استمرار می‌دهد، متقابلا ذکر را هم جهت می‌دهد. نکته دوم ما برای آنکه از ذکر بهره بجوییم باید از ذکر لسانی هم برخوردار باشیم، اگر این ذکر زبانی را با حالت سجود تکرار نموده و به قلب تلقین کنیم، همچنین تکرار و دوام را رعایت نماییم قلب به ذکر می‌آید، اگر چشمه به جوش آید و قلب انسان به ذکر رو آورد آن‌گاه تمام وجود ما به ذکر می‌آید زیرا قلب در شخصیت انسان امام است و زمانی که تمام وجود به ذکر آمد تمام کرانه‌های شخصیت می‌شود ذاکر، این را باید از خداوند بخواهیم. نکته سوم انسان باید در جریان زندگی فرصت‌هایی را برای خلوت تعبیه کند و نشانه‌ها و علایم پروردگار را در خویش پررنگ نماید، به عنوان مثال با ماه که خداوند در قرآن از آن سخن می‌گوید ارتباط ذکری بگیرد، آن‌گاه هرگاه نگاه‌اش به ماه بیفتد یاد خدا را تداعی می‌کند. نکته چهارم ذکر عملی به این معنی که هر گاه وسوسه‌ای اتفاق بیفتد ما متوجه این باشیم که حضرت حق دارد ما را نظاره می‌کند. ذکر در وسوسه‌ها تأثیرش غیر قابل تصور است به این دلیل که یک بازگردانی و یک مقابله با نفس دارد و از این حالت می‌توان متوجه شد به تماشای پروردگار، اگر ذکر عملی تحقق پیدا کند هیبت‌اش می‌شود اینکه خدای تعالی کام او را با یاد خودش شیرین می‌کند و آن‌گاه است که قلب از غل و زنجیر رهایی یابد و پرواز کند.
وی در ادامه مطالب نکات چهارم و پنجم را به ترتیب راهگشا و عجیب خواند و به بیان نکته پنجم پرداخت و اظهار داشت: توجه به اسم اعظم که از توجه به اولیای کامل حاصل می‌گردد مانند توجه به جمال جمیل علی ابن ابیطالب (ع) یا توجه به حضرت جوادالائمه (ع) از همین جهت است که ذکر صلوات بر محمد و آل محمد ذکری جامع و عام و شامل است، قالب‌اش هم دعاست زیرا بهترین قالب ذکر دعاست، مهم‌ترین اثرش این است که یخبندان غفلت در روح و فکر را از بین می‌برد و جنبشی در قلب انسان ایجاد می‌کند، ذکری که نه از جهت عدد و نه از زمان و نه از جهت افق‌های شخصیتی هیچ محدودیتی ندارد همین ذکر صلوات است. همچنین صلوات دعای مستجاب بوده و زمانی که صلوات می‌فرستیم در حقیقت همراهی می‌کنیم با پروردگار متعال و دستگاه کارگزار خلقت و وارد شبکه می‌شویم، از این جهت است که مجالس ذکر محمد و آل محمد مجالس برکت و رفع حجاب و تقدیس و رشد و ... است، بنابراین به مجالس روضه باید دید عرفانی داشت.
پایان پیام/
نظر شما