دکتر میرجلال الدین کزازی، استاد زبان و ادبیات فارسی، شاهنامه را اثری گراسنگ زبان و ادبیات پارسی خواند و به خبرنگار شبستان، گفت: بی گمان شاهنامه پژوهی همواره ادامه دارد و اگر روزی فرا برسد که به استواری بران باشیم که هیچ در شاهنامه نمی توان کاوید، اندیشه و فرجام فرهنگ و ادب ایرانی در آن روز به پایان خواهد رسید.
وی با بیان اینکه در شاهنامه نکته های نغز بسیاری نهفته است، افزود: تا ایران و فرهنگ گرانسنگ و نازشخیز ایران برجاست شاهنامه نکته های نغز و ناب و نابیوسان (غیرمنتظره) بسیار در خود نهفته خواهد داشت.
وی ادامه داد: همواره آیندگان ما شاهنامه را خواهند کاوید و درآن خواهند اندیشید و به یافته های از آن دست خواهند یافت که در این روزگار بر ما پوشیده و نهفته مانده است بنا بر این شاهنامه پژوهی همواره ادامه خواهد داشت.
دکتر کزازی درادامه به بخش های مختلف شاهنامه اشاره کرد و گفت: چون بخش اسطوره ای و پهلوانی شاهنامه بر سرشت و ساختار گرمتر و گیراتر از بخش تاریخی آن دارد، بدین روی به این دو بخش از بخش دیگر بیشتر پرداخته شده اما راست این است که بخش تاریخی شاهنامه نیز همسنگ و همطراز بخش اسطوره ای و پهلوانی آن نیست.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: با این وجود بخش تاریخی نیز در نوع خود شاهکاری بی مانند در مقایسه با آنچه که ما آن را حماسه های تاریخی می نامیم، است.
وی در ادامه این مطلب که ما از نگاهی فراخ رزم نامه یا حماسه را به سه بخش می توانیم تقسیم کنیم، اظهار کرد: حماسه راستین یا اسطوره ای حماسه دروغین یا تاریخی و حماسه میانین یا دینی و در حال حاضر نیاز و زمان نیست که به این سه گونه رزم نامه بپردازم که به فراخی انها را کاویده ام.
نویسنده «مازهای رازو نامه باستان » سپس عنوان کرد: بخش سومین شاهنامه از دید ساختاری حماسه تاریخی است و اگر ان را با حماسه هایی چون «شاهنشاهنامه» فتحعلی خان و «تموزنامه» هاتفی شرجردی یا ظفرنامه حمدالله مستوفی بسنجیم آشکارا خواهیم دید که بخش تاریخی شاهنامه از گونه ای دیگر است که آن را با این حماسه ها به هیچ روی نمی توان همپایه و همطراز قرار دارد.
درپایان نیز کزازی در پاسخ به این سوال که نظرتان درباره کتاب فرهنگ شاهنامه چیست، گفت: فرهنگ شاهنامه بازکاو یافت دیدگاه نویسنده ای است که من دیدگاه خود را به فراخی دراین باره گفته ام این اثر فراگیرترین فرهنگی است که تاکنون درباره واژه های شاهنامه با باریک بینی فراهم آورده شده است و پیداست که به هیچ روی نمی توان به ان بسنده کرد زیرا بسیاری از واژه ها و آمیزه های شاهنامه در این فرهنگ دیده نمی شود.
پایان پیام/
نظر شما