به گزارش خبرگزاری شبستان، یک اندیشکده امریکایی در گزارشی که اخیرا منتشر شده تاکید کرد تحریم تنها زمانی به دیپلماسی کمک می کند که بتوان آن را در ازای درخواست هایی مشخص لغو کرد. این اندیشکده امریکایی در گزارشی تفصیلی که روز دوشنبه 7 اسفند 1391 (25 فوریه 2013) منتشر شده، در این باره نوشت: «تحریم‌ها، به عنوان ابراز دیپلماسی قهر آمیز، تنها زمانی کارگشا هستند که بتوان آنها را در مقابل رفتار سازنده کشور تحت تحریم لغو کرد. اما تحریم‌های ایران به قدری گسترده و بهم تنیده شده‌اند که برداشتن آنها بدون دگرگونی‌های اساسی - و نامحتمل - در سیاست داخلی و خارجی ایران تقریبا ناممکن است. با در نظر گرفتن این واقعیت و دیوار بلند بی اعتمادی بین طرفین، تنها راه حل عملی، تعلیق –نه لغو- برخی از تحریم‌ها توسط گروه 1+5 در مقابل تعلیق –نه توقف کامل- برخی از فعالیت‌های هسته‌ای ایران است».
در ادامه این گزارش از قول رابرت مالی، رئیس بخش خاورمیانه گروه بین‌المللی بحران آمده است: «عدم موفقیت تحریم‌ها در قانع کردن ایران به تغییر سیاست هسته‌ای اش به معنی بی ثمری آنها به عنوان ابزار سیاسی نیست. بلکه نشان دهنده این است که باید در اعمال تحریم‌ها احتیاط، ژرف اندیشی و قضاوت صحیح بکار گرفته شود. بررسی دایم میزان کارسازی آنها می‌تواند هوس اعمال و انباشتن تحریم‌های سنگین تر ولی ناکارآمد را از سر براند. نهایتاً داشتن چالاکی و انعطاف در بکاربردن و برداشتن تحریم‌ها می‌تواند آنها را به خدمت دیپلماسی درآورد، به خصوص در گفت وگوهایی دشوار و پیچیده که برای گسستن گره کور آنها به یک کارد ظریف نیاز است، نه به اره‌ای ضخیم».
این گزارش سپس به توانمندی ایران برای تلافی تحریم ها پرداخته و آورده است: «شکی نیست که تحریم‌ها در حال فلج کردن اقتصاد ایران هستند. اما آیا تحریم‌ها موفق بوده‌اند؟ اگر تنها یک عامل مهم را مد نظر قرار دهیم (اصرار غرب و نگرانی از بابت پیشرفت هسته‌ای ایران) و با توجه به آن بخواهیم به این سؤال پاسخ دهیم جواب منفی خواهد بود. به این همه باید عواقب ناخواسته بسیاری را هم اضافه کرد (تقویت توانایی حکومت در تخصیص کالا؛ آسیب به شهروندان عادی؛ تحریک حکومت به برداشتن قدم‌های تلافی‌جویانه با این تصور که غرب در پی براندازیست و تنیدن تاری از مجازات‌ها که شکافتن آن از بافتنش بسیار سخت تر است)».
سایت ایران هسته ای در ادامه این گزارش می نویسد: گروه بحران در ادامه با تاکید بر اینکه تحریم یک وسیله است و نباید خود تبدیل به هدف شود، می نویسد: «تحریم‌ها لزوما به تولید متقابل منجر نمی‌شوند بلکه به سادگی به راهی برای مقابله و وسیله‌ای که کارایی آن با میزان ضررش محاسبه می‌شود تبدیل می‌گردند و در این میان اصلا به این مسئله توجه نمی‌شود که هدف تحریم رسیدن به اهداف از قبل تعیین شده است. سیاست گذاران باید در مواردی که در آینده خواهند داشت تأثیر تحریم‌ها را مورد بازبینی قرار دهند. در حال حاضر الویت با آن است که فهرستی معنادار و واقع‌گرایانه برای سبک کردن تحریم‌ها تهیه شود به شکلی که با امتیازات معنادار و واقع‌گرایانه هسته‌ای همخوانی داشته باشد».
این اندیشکده امریکایی تئوری خفته پس پرده تحریم ها را چنین توصیف می کند: «مشکل اساسی‌ای که وجود دارد این است که غرب و ایران دو نقطه نظر کاملا متفاوت به تحریم‌ها دارند. کشورهای اروپایی و مقامات رسمی آمریکا تحلیل هزینه-منفعت خود را دارند که می‌گوید جمهوری اسلامی، در مقطعی، به این نتیجه خواهد رسید که اصرار بر رویکرد هسته‌ای فعلی مشکلات اقتصادی را به حدی افزایش می‌دهد که می‌تواند به ناآرامی گسترده مردمی تبدیل شده در نهایت بقای حکومت را تهدید نماید. اما دیدگاه جهان با دیدگاه تهران بسیار متفاوت است. از نظر تهران آن چه از تحمل مشقات اقتصادی ناشی از تحریم‌ها خطرناک تر است تسلیم شدن است. از نظر تهران غرب می‌خواهد حکومت را براندازی کند لذا تحریم‌ها تنها یکی از اقداماتی هستند که برای براندازی حکومت طراحی شده است. راهبرد ایران، که ریشه در تجربه انزوای دیپلماتیک این کشور و جنگ با عراق دارد، در دو کلمه خلاصه می‌شود: مقاومت و زنده ماندن، که اولی پیش شرط دومی محسوب می‌شود. در نتیجه دلایل کافی وجود دارد که باور کنیم حکومت به جای آن که سیاست خود را به شکلی تغییر بدهد که موجب برداشته شدن تحریم شود در نظر دارد سیاست اقتصادی خود را به حالتی در بیاورد که با شرایط تحریم سازگار باشد».
در پایان این گزارش آمده است: «بر همین منوال بیشتر لابی‌هایی داخلی بیشتر قصد داشته‌اند حکومت را به اصلاح شرایط اقتصادی ترغیب کنند و برای تغییر رویکرد برنامه هسته‌ای طرح جدیدی پیشنهاد نکرده‌اند. هر چند ارکان اصلی حکومت از محل مجازات‌های بین‌المللی ضربه زیادی دیده‌اند ولی تمامی بخش‌ها به یک اندازه متضرر نشده‌اند و برخی قسمت‌ها اصلا صدمه ندیده‌اند. اقتصاد هم چنان تحت استیلای مؤسسات دولتی و نیمه دولتی است و شواهد نشان می‌دهد که گروه‌هایی که با مقامات بالا ارتباط دارند توانسته اند از طوفان حاضر به سلامت عبور کنند و با دور زدن تحریم‌ها از فرصت‌های جدید بهره ببرند و ضرر را به حداقل برسانند. آن چه از این رهگذر حاصل شده این است که اقتصاد سیاسی ملت به شکلی قالب ریزی شده که در تضاد کامل با هدف کشورهای تحریم کننده قرار گرفته است».
پایان پیام/
نظر شما