به گزارش خبرگزاری شبستان، انتقاد، استعفا و شکوه و گلایه از مشکلات عدیده ای که ریشه عمیقی در ورزش ایران دوانده و متاسفانه باید گفت که اکثر رشته های ورزشی را دامنگیر کرده است. از کشتی گرفته که ورزش اول این آب و خاک محسوب می شود و با بحث تعلیق کلنجار می رود تا فوتبالی که با صرف هزینه های میلیاردی، همچنان با فاصله پرطرفدارترین است و این روزها پای رئیسش به اوین باز شده است! نکته قابل تامل و تاسف برانگیز سکوت نفر اول ورزش کشور است که بر کرسی وزارت تکیه زده و جز دیدار با مسولان رده چندم بین المللی ورزش و انتصاب و جابجایی در پست های وزاتخانه، فعالیت چشمگیر دیگری ندارد! سکون و بی تحرکی که حتی حوصله اهالی ورزش را نیز زیر سوال برده و نگرش آن ها را نسبت به اولین وزیر ورزش ایران تغییر داده است.
وزیری که با خوش اقبالی، میدان بزرگ المپیک 2012 لندن را پشت سر گذاشت و با کسب بی سابقه ترین نتیجه تاریخ، دفاعیه محکمه پسندی را برای منتقدانش و بخصوص نمایندگان خانه ملت بدست آورد و به سلامت از بحث استیضاح عبور کرد. اما دیری نگذشت که زیر ذره بین بردن وضعیت ورزش ایران، پرده از اوضاع و احوال آشفته آن برداشت و خیلی زود و در یک چشم بهم زدن کارت زرد مجلسی ها را مقابل چشمان عباسی ظاهر کرد! واکنش وزارت نشین ها به این کارت زرد منتقدانه نیز در نوع خودش جالب بود. واکنشی که به همنشینی وجلسه بی سر و صدا با برخی نمایندگان رسانه ها و تعامل دوستانه با آن ها ختم شد و کوچکترین قدمی حتی برای بررسی و شناخت مشکلات بر نداشت، چه برسد به مرتفع کردن آن! نتیجه چنین واکنش هایی، وضعیت امروزی ورزش است که می بینیم. نا آرامی و مشکلات عدیده در رشته های مختلف ورزشی از جمله، فوتبال، کشتی، قایقرانی، تنیس روی میز و سایر رشته های ورزشی که به اشکال مختلف گریبانگیر مشکلات هستند.
از بحث ناز و کرشمه محمد بنا گرفته، تا مشکلات پیش پا افتاده اعجوبه تنیس روی میز ایران که در مسابقات جام فجر مغلوب حریف هندی خودش شد! باهر ارسباران قهرمان با آتیه شمشیربازی که اخیرا عنوان قهرمانی جام جهانی تهران را کسب کرد در مصاحبه اخیر خودش، بحث تکراری عدم در اختیار داشتن سالن تمرین را مطرح کرد. موضوعی که بارها و بارها به گوش مسولان ورزش ایران رسیده و همچنان با بی تفاوتی آن ها جایی پشت گوش پیدا نمی کند! یا مشکلاتی چون حقوق معوقه کادر فنی تیم های مختلف ملی از جمله کشتی و یا بحث تکراری اساسنامه و تعلیق که خسته کننده و مشمئز کننده است. با وجود چنین مشکلات ریز و درشتی که ورزش ایران را بیمار و ناخوش احوال کرده، همچنان شاهد سکون و بی تفاوتی محمد عباسی و تیم مدیریتی اش هستیم که ثابت شده خمیر مایه و مدل مدیریتی کارآمد لازم را برای انرژی بخشی و تاثیرگذاری در ورزش ندارند و تلاشی نیز برای استفاده از تجربیات مو سپید کرده های ورزش و استخوان خرد کرده ها نشان نمی دهند و همچنان کشتی طوفان زده ایران را به این سو و آن سو می برند. عاملی که شاید کارت های زرد بعدی را خیلی زودتر از کارت اول مقابل چشمان عباسی ظاهر کند و قبل از پایان عمر دولت دهم، کرسی وزارت را از او بگیرد! اتفاقی که رخ دادن هرچه سریعتر آن می تواند مانع خرابی و تلفات بیشتر شود و روزنه های امید را برای روزهای روشن و بهار دوباره زنده نگه می دارد.
پایان پیام/
نظر شما