به گزارش خبرگزاری شبستان از اردبیل، حجت‌الاسلام اسد علیزاده، مدرس حوزه و دانشگاه در اردبیل، ظهر امروز( 29 آذر) در این گفتمان با برشمردن اثرات یاد خدا در زندگی، اظهار داشت: یاد نعمت‌های خدا عامل شکر و یاد قدرت او سبب توکل بر خداست.
وی افزود: از سوی پیشوایان دینی ما، همواره تأکید شده که تمامی افراد باید در همه حال به یاد خدا بوده و از یاد خداوند غفلت نکنند؛ چرا که یاد خدا باعث ایجاد اثرات شگرف فردی و اجتماعی است.
حجت‌الاسلام علیزاده با بیان اینکه ذکر و یاد خدا هدف عبادت است، دل را جلا میدهد و صفا میبخشد، تصریح کرد: یاد خدا در زندگی مؤمن جایگاه ویژه‌ای دارد و در پرتوی آن می‌تواند به آرامش حقیقی دست یابد و آرامش در پرتوی یاد خدا آنگاه نصیب مؤمن می‌شود که زمینه قلبی و باطنی آن را فراهم کند.
این مدرس حوزه و دانشگاه در اردبیل ادامه داد: امام علی(ع) درباره یاد حق که روح عبادت است در خطبه 222 چنین می‌فرماید: خداوند یاد خود را صیقل دل‌ها قرار داده است، دل‌ها بدین وسیله از پس کری، شنوا و از پس نابینایی، بینا و از پس سرکشی و عناد، رام میگردند، همواره چنین بوده و هست که خداوند متعال در هر برههای از زمان و در زمان‌هایی که پیامبری میان مردم نبوده است بندگانی داشته و دارد که در سر ضمیر آنها با آنها راز میگوید و از راه عقل‌‌هایشان با آنان تکلم میکند.
وی به آیات قرآن در مورد یاد خدا اشاره کرد و تصریح کرد: خداوند در سوره انفال آیات 2 تا 4 می‌فرماید: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ إِذَا ذُکِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِیَتْ عَلَیْهِمْ آیَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِیمَانًا وَعَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ ﴿2﴾ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ ﴿3﴾ أُوْلَئِکَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَّهُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ ﴿4﴾؛ مؤمنان همان کسانىاند که چون خدا یاد شود دلهایشان بترسد و چون آیات او بر آنان خوانده شود بر ایمانشان بیفزاید و بر پروردگار خود توکل مىکنند (2) همانان که نماز را به پا مىدارند و از آنچه به ایشان روزى دادهایم انفاق مىکنند (3) آنان هستند که حقا مؤمنند براى آنان نزد پروردگارشان درجات و آمرزش و روزى نیکو خواهد بود (4)».
حجت‌الاسلام علیزاده با بیان اینکه یاد قهر و خشم خداوند عامل خوف از اوست که سبب خشیت در مقابل او می شود، بیان داشت: اگر انسان به آن مطلوب حقیقی برسد به سعادت حقیقی که آرامش به همان معنای فوق همه چیز است میرسد.
پایان پیام/
نظر شما