به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از العربی الجدید، استانداری الجزایر در بیانیهای اعلام کرد که بخشی از مسجد «سیدی محمد شریف الزهار» از جمله مناره که در سال ۱۵۴۱ در قلب قصبه ساخته شده بود، عصر دیروز دوشنبه(یکم دی ۱۴۰۴) فرو ریخت.
یافتههای اولیه، طبق این بیانیه، نشان میدهد که فرو ریختن مناره به دلیل ضعف سازه آن، ناشی از قدمت و قرار گرفتن در معرض فرسایش طبیعی در طول قرنها بوده است.
فرو ریختن مناره در حالی رخ داد که مسجد به دلیل وضعیت رو به وخامت زیرساختیاش، در حال انجام کارهای مرمت پیچیده و ظریف بود.
کار مرمت تقریباً ۳۵ درصد تکمیل شده بود و سوالاتی در مورد اثربخشی مرمت در حال انجام و میزان پایبندی آن به استانداردهای فنی و مهندسی تعیین شده برای حفظ بناهای تاریخی مطرح شده است.
مقامات مربوطه تحقیقاتی را برای تعیین مسئولیت و انجام اقدامات مناسب بر اساس یافتههای خود آغاز کردند. مقامات متعهد شدند که مناره را مطابق با طرح معماری اصلی آن بازسازی کنند و به حفظ شخصیت تاریخی و مذهبی مسجد اهتمام ورزند.
پس از این حادثه، تیمهای فنی متخصص برای ایمنسازی محل و انجام تمام اقدامات پیشگیرانه لازم برای تضمین امنیت عمومی و حفاظت از میراث عمرانی، مذهبی و تاریخی پایتخت مداخله کردند.
منطقه قصبه در حال حاضر تحت برنامه جامعی برای مرمت و بازسازی تعدادی از بناهای تاریخی خود قرار دارد. فروپاشی این بنای مذهبی، نارضایتی گستردهای را در میان علاقهمندان به میراث و معماری تاریخی در الجزایر برانگیخته است، در حالی که انتقادات مکرری از آنچه که به عنوان بیتوجهی به اماکن مذهبی باستانی در مقایسه با کارهای مرمت انجام شده بر روی سایر ساختمانها و بناهای تاریخی تلقی میشود، وجود دارد.
منطقه تاریخی و توریستی قصبه، مرکز اصلی الجزیره قبل از اشغال فرانسه و در دوران عثمانی بود. این منطقه که بر روی تپهای شیبدار به سمت دریا ساخته شده است، با کوچههای باریک و خانههای قدیمی خود شناخته میشود.
در طول جنگ استقلال (۱۹۵۴)، این منطقه به دلیل بافت شهری متراکم و دشواری نفوذ به آن، به یکی از برجستهترین دژهای انقلابیون تبدیل شد.
با این حال، پس از استقلال (۱۹۶۲)، دورههایی از بیتوجهی را تجربه کرد که منجر به تخریب بخشهایی از بناهای تاریخی آن به دلیل بیتوجهی و ساختوسازهای بیبرنامه شد، تا اینکه در سالهای اخیر توجه رسمی و عمومی به آن دوباره جلب شد.
در دسامبر ۲۰۲۴، عبدالمجید تبون، رئیس جمهوری الجزایر، دولت را موظف کرد تا با توجه به فرسایش ساختمانهای آن در طول زمان و عدم رسیدگی به مشکلات آن از دهه ۱۹۷۰، راهحلهای فوری برای حفظ هویت معماری و تاریخی قصبه و احیای این محله قدیمی که او آن را «روح پایتخت و بناهای تاریخی آن متعلق به همه الجزایریها» توصیف کرد، پیدا کند.
تبون پیشنهاد کرد که راهحل، مداخله دولت برای خرید ساختمانهای خصوصی در این محله و ادغام آنها در املاک ملی است و راه را برای مرمت و احیای آنها برای میزبانی فعالیتهای فرهنگی، هنری، گردشگری و صنایع دستی سنتی هموار میکند.
نظر شما