رهف یوسف بدر؛ دختر بچه‌ای از غزه که مسئولیت مادری خیلی زود بر او تحمیل شد

به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از مرکز اطلاع رسانی فلسطین، رهف همراه خانواده‌اش از شمال غزه به جنوب گریخت تا از بمباران در امان بمانند. در میانه این آوارگی، مشخص شد مادر او به سرطان سینه مبتلاست. یک سال جنگ و بیماری، مادر را فرسوده کرد و سرانجام جانش را گرفت؛ و رهف را تنها گذاشت تا به‌ تنهایی مراقبت از چهار کودک خردسال را برعهده گیرد؛ آن هم در خیمه‌ای که فاقد ابتدایی‌ترین نیازهای زندگی است.

اما فاجعه به همین‌جا ختم نشد. پدر رهف نیز همان ماهی که مادرش چشم از دنیا بست، به شهادت رسید. او برای آوردن اندکی لباس و غذا از خانه‌شان در شمال رفته بود که خانه بر اثر حمله هوایی نابود شد و پدر در میان آوار ماند. هیچ‌کس نتوانست پیکرش را بیرون بیاورد؛ منطقه بسیار خطرناک بود.

رهف نه توانست برای مادرش سوگواری کند و نه حتی خداحافظی آخر را با پدر انجام دهد. از همان روز، مسئولیت خانواده کامل بر دوش او افتاد.

کودکی که نقش بزرگسالان را زندگی می‌کند

امروز رهف نماد هزاران کودک در غزه است که جنگ به‌ زور آنان را به بزرگسالی پرتاب کرده است. او هر روز برای یافتن غذا، تهیه لباس، مراقبت از خواهر و برادرانش و حفظ حداقلی از زندگی تلاش می‌کند؛ در شرایطی که حتی بزرگسالان زیر بار آن خم می‌شوند.

رهف با دستان کوچک خود تلاش می‌کند خانواده را حفظ کند؛ اما سنگینی این بار با فقدان امنیت، فقر شدید، نبود سرپناه مناسب و نبود حمایت روانی و اجتماعی، نفس هر کودکی را می‌گیرد. تنها دلخوشی او، یاد مادر و وصیت‌هایش است؛ همان سخنانی که امروز انگیزه او برای ادامه زندگی شده‌اند.

موج یتیمی در غزه

از آغاز جنگ نسل‌کشی در اکتبر ۲۰۲۳، شمار کودکان یتیم در غزه حدی بی‌سابقه یافته است. بر پایه گزارش سازمان «نجات کودکان»، بیش از ۳۹۳۸۴ کودک یکی از والدین یا هر دو را از دست داده‌اند. از میان آنان حدود ۱۷ هزار کودک بدون پدر و مادر مانده‌اند.

آمارهای دیگر از نهادهای امدادی نشان می‌دهد که بین ۱۵ تا ۱۹ هزار کودک در غزه اکنون بدون سرپرست زندگی می‌کنند؛ یا جدا از خانواده هستند، یا هیچ بزرگسالی برای مراقبت از آنان وجود ندارد. بسیاری از این کودکان در چادرهای فرسوده یا خانه‌های نیمه ‌ویران سر می‌کنند؛ بدون امنیت، بدون خدمات اجتماعی و روانی، و بدون امیدی روشن برای آینده.

چهره انسانی یک فاجعه

رهف تنها یک اسم از میان هزاران کودک است، اما داستانش تصویر تمام‌ عیاری از نسلی است که جنگ، کودکی را از آنان ربوده و بار زندگی را روی شانه‌های نحیفشان گذاشته است.

او امروز مادرِ چهار کودک است، در حالی‌که خودش هنوز فقط ۱۳ سال دارد؛ کودکی که باید بازی می‌کرد، نه برای زنده ماندن می‌جنگید.