به گزارش خبرگزاری شبستان، نیویورک تایمز در گزارشی که در آن به بررسی تأثیر تاریخ استعماری اروپا، به ویژه توافق سایکس-پیکو، بر شکلگیری خاورمیانه پرداخت و اعلام کرد که انگلیس و فرانسه اخیراً قصد خود را برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین اعلام کردند.
این روزنامه در گزارش خود به اظهارات وزیر امور خارجه انگلیس در هفته گذشته اشاره و تاکید کرد که وزیر خارجه انگلیس گفته بود اگر اسرائیل با آتشبس با حماس موافقت نکند، دولت او کشور فلسطین را به رسمیت خواهد شناخت.
در این گزارش آمده است که وقتی وقتی انگلیسیها این کار را انجام میدهند، «ما متوجه میشویم که تاریخ مسئولیت سنگینی را بر دوش ما میگذارد.»
این روزنامه گزارش داد که همتای فرانسوی او با استناد به عامل تاریخی، دلیل اتخاذ این گام توسط فرانسه در هفته گذشته را توضیح داده و اعلام کرده است که رهبران فرانسه، از زمان شارل دوگل، خواستار پایان دادن به درگیری اسرائیل و فلسطین بر اساس «به رسمیت شناختن هر دو طرف توسط سایر کشورها» شدهاند.
نیویورک تایمز نوشت: رهبران فرانسه، از زمان شارل دوگل، خواستار پایان دادن به درگیری اسرائیل و فلسطین بر اساس «به رسمیت شناختن هر دو طرف توسط سایر کشورها» شدهاند.
روزنامه نیویورک تایمز افزود که هیچکدام از آنها به توافق سایکس-پیکو در سال ۱۹۱۶ اشاره نکردند، توافقی که بر اساس آن بریتانیا و فرانسه منطقه مشرق عربی را به حوزههای نفوذ تقسیم کردند، هرچند که اساس واقعیت سیاسی فعلی را تشکیل داد.
این روزنامه گزارش داد که توافق سایکس-پیکو نمونه بارز تکبر و قلدوری امپریالیستی غرب است، زیرا مرزهایی را ترسیم کرد که جوامع مذهبی، قومی و قبیلهای را در مشرق از هم جدا کرد و میراثی از درگیری و خونریزی را در نظر بسیاری از اعراب به جا گذاشت که آن را خیانت بزرگی میدانستند.
در گزارش این روزنامه آمده است که شکی نیست که بحران فعلی غزه، کودکان گرسنه، محدودیتهای اسرائیل در کمکرسانی و مرگ فلسطینیهایی که سعی در تهیه غذا داشتند، به شدت بر تصمیمات استارمر و مکرون تأثیر گذاشته است. با این حال، این تصمیمات همچنین توجه را به نقشهای استعماری بریتانیا و فرانسه در خاورمیانه معطوف کرده است.
پروفسور یوجین روگان از دانشگاه آکسفورد بر اهمیت اصلاح اشتباهات گذشته تأکید کرد و از گامهای برداشته شده برای به رسمیت شناختن یک کشور فلسطینی تمجید کرد.
او خاطرنشان کرد که اسرائیل با مسیر فعلی خود، در را به روی اقدامات خطرناک علیه فلسطینیها باز میکند و معتقد است که به رسمیت شناختن کشور فلسطین میتواند به دستیابی به همزیستی پایدار کمک کند.
توافق سایکس-پیکو نمونه بارز تکبر و قلدوری امپریالیستی غرب است، زیرا مرزهایی را ترسیم کرد که جوامع مذهبی، قومی و قبیلهای را در مشرق از هم جدا کرد و میراثی از درگیری و خونریزی را در نظر بسیاری از اعراب به جا گذاشت که آن را خیانت بزرگی میدانستند.
این روزنامه گزارش داد که دیوید لامی، وزیر امور خارجه انگلیس، در سخنرانی خود در سازمان ملل متحد اظهار داشت که به رسمیت شناختن کشور فلسطین، بیعدالتی تاریخی ناشی از اعلامیه بالفور در سال ۱۹۱۷ را اصلاح میکند، اعلامیهای که از ایجاد یک خانه ملی برای یهودیان حمایت میکرد، مشروط بر اینکه به حقوق جمعیت غیریهودی در فلسطین آسیبی نرسد.
وی توضیح داد: لامی در این سخنرانی گفت که پس از ۲۱ ماه حملات مداوم رژیم صهیونیستی به غزه و با سایه قحطی بر فراز نوار غزه، انگلیس مسئولیت دارد که از طرف مردم فلسطین که مدتهاست از ظلم رنج بردهاند، موضع بگیرد.
پروفسور روگان گفت که لامی از تاریخ برای مشروعیت بخشیدن به اقدام خود استفاده میکند و استدلال میکند که زمان به بخشی از وعده مربوط به حقوق فلسطینیها فرا رسیده است، وعدهای که از زمان صدور اعلامیه بالفور در سال ۱۹۱۷ نادیده گرفته شده است.
یوجین روگان انگیزه انگلیس از اعلامیه بالفور، استراتژیک بود. زیرا می خواست از افتادن انگلیس به دست دشمنانش جلوگیری کند.
لامی افزود که انگلیس میتواند به نقش خود در ایجاد سرزمینی برای یهودیان افتخار کند، اما یوجین روگان، مورخ، خاطرنشان کرد که انگیزه این کار استراتژیک بوده است، زیرا لندن میخواست از افتادن فلسطین به دست دشمنانش جلوگیری کند و از کانال سوئز محافظت کند. چرا که سوئز برای این کشور مهم است.
علاوه بر این، انگلیس هنگامی که در توفیق بین ایجاد یک کشور یهودی و حفظ روابط خود با جهان عرب با مشکل مواجه شد، موضع طرفداری صهیونیستی خود را تغییر داد. در کتاب سفید ۱۹۳۹، انگلیس پیشنهاد ایجاد یک سرزمین یهودی در یک کشور فلسطینی با اکثریت عرب را داد، در حالی که مهاجرت یهودیان به فلسطین را به مدت پنج سال به ۷۵ هزار نفر محدود کرد.
این روزنامه گزارش داد که تحلیلگران معتقدند اگر این گامها تأثیر واقعی نداشتند، واکنشهای خشمگینانه بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل و دیگر مقامات اسرائیلی را برنمیانگیخت. این درحالی است که خشم صهیونیستی نمیتواند دلیل محکمی بر این مسئله باشد که انگلیس و فرانسه براساس مسایل حقوق بشری و عدالت مدارنه دست به این اقدام زدند؛ چرا که منافع خود و اسرائیل را در این مسیر دیدند.
در این گزارش آمده است که با اضافه شدن انگلیس و فرانسه، به همراه کانادا و مالت، که حمایت خود را هفته گذشته از به رسمیت شناختن کشور فلسطین در مجمع عمومی سازمان ملل در سپتامبر اعلام کردند، بیش از سه چهارم از ۱۹۳ کشور عضو این سازمان، کشور فلسطین را به رسمیت خواهند شناخت.
فرانسه نسبت به انگلیس، منافع مستقیم کمتری در فلسطین داشت، زیرا طبق توافق سایکس-پیکو از ادعاهای خود در آنجا دست کشیده بود، اما اقدام آن به سمت به رسمیت شناختن کشور فلسطین، نقطه عطف سرنوشتساز دیگری در روابطش با رژیم صهیونیستی است.
از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۶۷، فرانسه بزرگترین حامی رژیم صهیونیستی در غرب بود که تا حدودی به دلیل تجربه دردناکش در استعمارزدایی بود. در سال ۱۹۵۴، فرانسه با قیام ضد استعماری در الجزایر روبرو شد و ملیگرایان الجزایری توسط جمال عبدالناصر، رئیس جمهور مصر، حمایت میشدند.فرانسه، اسرائیل را به عنوان سدی در برابر جمال عبدالناصر میدید و بنابراین روابط نزدیکی با آن برقرار کرد و جتهای جنگنده میراژ و فناوری هستهای را در اختیار آن قرار داد که بعدها اساس برنامه تسلیحات هستهای اعلام نشده آن شد
از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۶۷، فرانسه بزرگترین حامی رژیم صهیونیستی در غرب بود که تا حدودی به دلیل تجربه دردناکش در استعمارزدایی بود. در سال ۱۹۵۴، فرانسه با قیام ضد استعماری در الجزایر روبرو شد و ملیگرایان الجزایری توسط جمال عبدالناصر، رئیس جمهور مصر، حمایت میشدند.
این روزنامه گزارش داد که فرانسه، اسرائیل را به عنوان سدی در برابر جمال عبدالناصر میدید و بنابراین روابط نزدیکی با آن برقرار کرد و جتهای جنگنده میراژ و فناوری هستهای را در اختیار آن قرار داد که بعدها اساس برنامه تسلیحات هستهای اعلام نشده آن شد. با این حال، در سال ۱۹۶۷، چند روز قبل از حمله نظامی اسرائیل به مصر، شارل دوگل، رئیس جمهور وقت فرانسه، تحریم تسلیحاتی علیه اسرائیل اعمال کرد و تمرکز خود را به کشورهای عربی تغییر داد.
ایالات متحده با حمایت از رژیم صهیونیستی در جنگ ۱۹۶۷، جایگزین فرانسه به عنوان مهمترین متحد آن شد. فرانسه بعدها به اولین کشور غربی تبدیل شد که روابط نزدیکی با سازمان آزادیبخش فلسطین، نماینده بینالمللی فلسطینیها و به ریاست محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، برقرار کرد.
این روزنامه با استناد به گفته ژرار آرو، سفیر سابق فرانسه در رژیم صهیونیستی، نتیجه گرفت که به رسمیت شناختن کشور فلسطین توسط ماکرون، با توجه به حضور بزرگترین جوامع یهودی و مسلمان در فرانسه و سابقه حملات تروریستی این کشور، خطرات سیاسی قابل توجهی را به همراه دارد.
نظر شما