«زهران ممدانی» و رد «بازی محکومیت»؛ درخواست مسلمانان برای پایان استانداردهای دوگانه در آمریکا

به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از القدس العربی، زهران ممدانی، نامزد پیشتاز دموکرات‌ها برای شهرداری شهر نیویورک، با فشار مداوم از سوی چهره‌های سیاسی طرفدار اسرائیل، روزنامه‌نگاران، سازمان‌ها و فعالانی روبرو است که از او می‌خواهند اصطلاح «جهانی شدن انتفاضه» را محکوم کند، این درحالی است که او هرگز از آن استفاده نکرده است و هیچ کس در گروه انتخاباتی او نیز چنین کاری نکرده است.

این کمپین علیه او چند روز قبل از انتخابات ۲۴ ژوئن آغاز شد، زمانی که یک مجری رادیویی از او نظرش درباره فعالان طرفدار فلسطین که از این عبارت استفاده می‌کنند، پرسید. ممدانی با پاسخی سنجیده توضیح داد که این عبارت برای افراد مختلف معانی متفاوتی دارد که می‌تواند برای بیان «تمایل شدید به برابری و دفاع از حقوق فلسطینی‌ها» استفاده شود.

ممدانی توضیح داد که براساس پلتفرم کومن دریمز، موزه هولوکاست ایالات متحده  آمریکا از کلمه «انتفاضه» برای توصیف قیام یهودیان علیه نازی‌ها در سال ۱۹۴۴ استفاده کرده است.

 با این حال، سیاستمدارانی مانند اندرو کومو، فرماندار سابق، کمپینی علیه زهران ممدانی به راه انداختند و اظهارات او را تحریف و ادعا کردند که او شخصاً از این عبارت استفاده کرده است. این ادعاها به سرعت در رسانه‌ها و توسط چهره‌های برجسته، از جمله سناتور کریستن گیلیبرند، تکرار شد، با وجود اینکه واقعیت این بود او و هیچ یک از دستیارانش از این عبارت استفاده نکرده بودند.

با وجود پیروزی چشمگیر او در انتخابات مقدماتی، برخی از روزنامه‌نگاران و سیاستمداران همچنان از او می‌خواستند که این عبارت را محکوم کند، عبارتی که توسط گروه‌های مختلف به طور متفاوتی تفسیر می‌شود، برخی آن را فراخوانی برای نافرمانی مدنی می‌دانند، در حالی که برخی دیگر آن را تحریک به خشونت می‌دانند.

ممدانی در مصاحبه اخیر خود با برنامه «میت ذا پرس» در ۲۹ ژوئن تأکید کرد که از این عبارت استفاده نمی‌کند و نگرانی‌های مرتبط با آن را درک می‌کند، اما او مخالف است که نقشی به عنوان «پلیس آزادی بیان» ایفا کند. به ویژه با توجه به تلاش‌های دولت ترامپ برای اخراج فعالان طرفدار فلسطین به دلیل ابراز عقایدشان.

موضع ممدانی در چارچوب مخالفت گسترده‌تر بین مسلمانان آمریکا نسبت به معادله ناعادلانه‌ای است که مدت‌هاست در حق آنها اعمال می‌شود؛ درخواست مداوم از آنها برای محکوم کردن خشونت یا اظهاراتی که خودشان بیان نکرده‌اند. برخلاف دیگر سیاستمدارانی که از سیاست‌های اسرائیل انتقاد می‌کنند، مانند برنی سندرز و الکساندریا اوکازیو-کورتز، از آنها خواسته نشده است که این عبارت را محکوم کنند، که  این امر نشان‌دهنده‌ی یک استاندارد دوگانه بر اساس مذهب یا قومیت است.

این پارادوکس دردناک در حالی است که مسلمانان مجبورند از اقدامات و اظهاراتی که هیچ ارتباطی با آنها ندارد، فاصله بگیرند، از حامیان اسرائیل، مانند سناتور گیلیبرند و فرماندار سابق کومو، پرسیده نمی‌شود که آیا شعارهای نژادپرستانه‌ی هواداران اسرائیل در خیابان‌های نیویورک یا اظهارات رژیم اسرائیل را که از آن دفاع می‌کنند، محکوم می‌کنند یا خیر.

عبارت «جهانی‌سازی انتفاضه» توسط رهبران برجسته‌ی جنبش فلسطین استفاده نشده است و لزوماً ارزش سیاسی افزوده‌ای ندارد. بنابراین، نیازی به تمرکز بر آن به قیمت مبارزه‌ی اساسی علیه نسل‌کشی در غزه نیست.

زهران ممدانی با رد «بازی محکومیت» و تسلیم نشدن در برابر فشارهای سیاسی و رسانه‌ای، در را برای دیگر سیاستمداران مسلمان باز کرده است تا از استانداردهای دوگانه‌ای که دهه‌هاست آنها را آزار می‌دهد، رهایی یابند.