خبرگزاری شبستان؛ آران و بیدگل/روح اله باقری؛ در کهندیار آران و بیدگل، این شهرِ باستانیِ غرق در سنتهای عاشورایی و حسینیهای به وسعت یک شهر، جایی که ریشههای تاریخ و فرهنگ با عطر نذری و سوز و گداز عزای سیدالشهدا (ع) در هم تنیده است، قصهای از جنس عشق، ایثار و استقامت در حال نگاشته شدن است؛ روایتی ۶۰ ساله که از یک اقدام خودجوش و ساده در دل شبهای محرم در محله فخارخانه آغاز شد و امروز به یکی از بزرگترین سفرههای نذری محله تبدیل شده است. «ضیافتخانه حضرت اباالفضل(ع) فخارخانه» نامی است که اکنون با شکوه و عظمت خود، میراثدار این سنت حسنه و یادآور همت بیبدیل مرحوم «احمد جمالی» است.
آغاز راه از نیتی خالص؛ بذری که ۶۰ سال پیش کاشته شد
همه چیز از اینجا شروع شد: ۶۰ سال پیش، در ایام سوگواری ماه محرم، مردی به نام «احمد جمالی»، که آن زمان در کسوت خدمتگزار مدرسه، زندگی سادهای را میگذراند، تصمیم گرفت تا ارادت قلبی خود را به خاندان عصمت و طهارت (ع) ابراز کند. او با دستان خالی اما دلی مالامال از عشق حسینی، ضیافت کوچکی را در محله خود شکل داد. اولین پذیرایی او، نان و پنیر و مختصر اقلامی بود که با عشق و ارادت برای تنها ۲۰ نفر از عزاداران مهیا کرده بود. اما این پذیرایی، صرفاً یک وعده غذا نبود؛ این بذری بود از اخلاص و نیت پاک که در دل زمین مستعد ارادت به اهل بیت (ع) کاشته شد. مرحوم جمالی، عزاداران را به خانه محقر خود دعوت کرد تا طعم شیرین همبستگی و همدلی را در سایه عزاداری حسینی بچشند.
رشد تدریجی، برکت پایدار؛ سفرهای که سال به سال گستردهتر شد
سال دوم، همانطور که انتظار میرفت، نیت پاک و تلاش بیوقفه مرحوم جمالی، ثمرات خود را نشان داد. او این بار با انگیزه و تجربه بیشتر، اقدام به پخت ۵ کیلوگرم برنج برای تهیه عدس پلو کرد. هر دانه برنج، هر قطره عدس، گویی حدیثی بود از کرم و سخاوت اهل بیت (ع) که در سفره این خادم اهل بیت (ع) متجلی میشد. این اقدام، جرقه اولیه گسترش سفره نذری بود؛ سفرهای که با عشق، برکت مییافت و هر سال، گامی بلندتر در جهت پذیرایی از عزاداران بیشتر برمیداشت. سالها گذشت و این سنت حسنه، نه تنها متوقف نشد، بلکه با تلاشهای بیدریغ مرحوم جمالی و سپس فرزندان و یاران او، روز به روز بالندهتر شد.
شکوه امروز؛ ضیافتخانه اباالفضل فخارخانه، میعادگاه ۳ هزار عزادار
امروز، پس از گذشت بیش از نیم قرن از آن شبهای ساده و ابتدایی، «ضیافتخانه اباالفضل فخارخانه» در آران و بیدگل، نامی آشنا برای ارادتمندان اهل بیت (ع) است. این ضیافتخانه، که میراثدار راه و رسم مرحوم احمد جمالی است، در شب تاسوعای حسینی، اوج شکوفایی خود را به نمایش میگذارد. با فرارسیدن این شب مهم، که اوج ارادت و عزاداری شیعیان است، آشپزخانه این ضیافتخانه از ساعات اولیه روز به صحنه فعالیت بیوقفه تبدیل میشود. دهها نفر از خادمان اهل بیت (ع)، با عشق و شور فراوان، مشغول تدارکات و پخت و پز میشوند تا بتوانند سفره کرامت ۳ هزار پرس غذای گرم و متبرک را در میان هیئات عزاداری و مردم روزهدار توزیع کنند.
این ۳ هزار پرس غذا، صرفاً یک وعده نذری نیست؛ بلکه نمادی است از ۶۰ سال پیوستگی در خدمت، نمادی از تکثیر برکت در سایه اخلاص، و جلوهای از عشق بیپایانی که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است. این سفره گسترده، تجلی وحدت و همبستگی مردمان این دیار است که در سوگ سرور و سالار شهیدان، با یکدیگر همنوا و همدل میشوند.
درسهایی از یک سنت حسنه
داستان ضیافتخانه اباالفضل فخارخانه، درسهای بزرگی از خود به همراه دارد: از اینکه چگونه یک نیت خالص و یک اقدام کوچک میتواند پایههای یک سنت ماندگار را بنا نهد؛ چگونه تلاش بیوقفه و صبر در مسیر خدمت، میتواند نتایجی شگرف و برکاتی بیشمار به همراه داشته باشد؛ و چگونه عشق به اهل بیت (ع) میتواند موتور محرکه فعالیتهای اجتماعی و معنوی در جامعه باشد. این ضیافتخانه، نه تنها یادگاری است از مرحوم احمد جمالی، بلکه الگویی زنده از خدمت بیمنت و ارادت عمیق به آرمانهای عاشورا است که همچنان در دل محرم، گرما و نور امید را در دلهای عزاداران سرازیر میکند.
نظر شما