فیلم کوتاه نباید به عنوان دستگرمی برای سینمای حرفه ای باشد

سلیمانی، کارگردان فیلم کوتاه در آستانه چهل سالگی در گفت‌وگو با خبرنگار سایت انجمن سینمای جوان ، با اشاره به جدا شدن فیلم کوتاه از جشنواره فیلم فجر گفت: این رویکرد از دو جنبه قابل بررسی است، جنبه اول که بسیار مثبت بود، از بین رفتن نگاه حقیرانه‌ای است که نسبت به فیلم کوتاه در جشنواره فیلم فجر وجود داشت. در این جشنواره اغلب تماشاگران برای دیدن فیلم‌های بلند می‌رفتند و این امر یک نوع توهین به فیلم کوتاه بود.

وی افزود: از نگاه دیگر شاید این تصمیم به نوعی از دست دادن یک فرصت بود. چرا که فیلم‌سازان کوتاه می‌توانستند در جشنواره معتبر سینمایی جایزه بگیرند و با کارگردانان مطرح سینمای حرفه‌ای تعامل داشته باشند که از این نظر به ضرر فیلم کوتاه تمام شد.

این کارگردان در ادامه رونق فیلم کوتاه در ایران را در گروی فرهنگ‌سازی دانست و گفت: یکی از مؤثرترین نهادهایی که در این فرهنگ‌سازی نقش اساسی دارد، رسانه ملی است. مسئولان این سازمان باید بودجه قابل توجه‌ای را برای معرفی و اکران فیلم کوتاه تخصیص دهند.

 سلیمانی ادامه داد: همچنین مسئولان نباید فیلم کوتاه را به عنوان دست‌گرمی و بستری برای تمرین سینمای حرفه‌ای بدانند بلکه باید هویت مستقلی برای فیلم کوتاه قایل شوند. با این نگاه، فیلم کوتاه به عنوان یک سینمای مستقل به رسمیت شناخته می‌شود و ناخودآگاه جشنواره فیلم کوتاه نیز رونق زیادی پیدا خواهد کرد.

 وی با بیان اینکه فیلم کوتاه در میان مخاطبان عام جامعه جایگاهی ندارد، تصریح کرد: عدم رغبت مخاطب عام به دلیل آماده نبودن بستر برای این نوع سینما است. مردم ما تا چه اندازه از رسانه ملی فیلم کوتاه تماشا کرده‌اند؟ و یا در سینماهای ما چقدر فیلم کوتاه اکران شده است؟ آنها فیلم کوتاه را نمی‌شناسند البته از زمانی که شبکه‌های اجتماعی مثل فیس بوک راه افتاده این امکان به وجود آمده است تا فیلم کوتاه نیز به خانه‌های مردم راه پیدا کند.

این کارگردان اظهار داشت: فیلم کوتاه از یک سو ظرفیت‌های بیشتری برای جذب مخاطب به سینما دارد چرا که متریال فیلم کوتاه، در فیلم بلند یافت نمی‌شود. از سوی دیگر مردم مشغله‌های زیادی دارند به همین دلیل اشتیاق و فرصتی برای دیدن فیلم بلند در سینماها باقی نمی ماند. اما فیلم کوتاه وقت مخاطبان را نمی گیرد.

وی که با فیلم در آستانه 40 سالگی در این جشنواره حضور دارد، درباره آن توضیح داد: این فیلم سرگذشت خود فیلم‌ساز است که در کنار آن خواست‌ها و دغدغه‌های نسل متولد دهه 50 را روایت می‌کند.

 
پایان پیام/