«یاسر موحدفر»، دبیرکل بنیاد فردوسی و شاهنامه پژوه درباره آموزه های اخلاقی و حکمی شاهنامه چقدر می تواند در سبک زندگی تاثیر بگذارد؟ به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان گفت: شاهنامه فردوسی یک دانش نامه ده هزار ساله است، در پژوهش های شاهنامه که داشتیم رد پای آموزه های اخلاقی تمدن باستانی ایران را در شاهنامه پیدا کردیم؛ نکته ای که در شاهنامه فردوسی باید به آن توجه کرد این است، وقتی فردوسی از نام «ایران» یاد می کند «ایران» رمز همه جهانیان است؛ در واقع با ایران از همه جهانیان یاد می کند و ایران پیوند ناگسستنی با جهان دارد. شاهنامه نسبت به دیگر متون کهن تا دوره اسلامی به یک سبک زندگی را آموزش می دهد و آن هم همزیستی همراه و این هدف را در فردوسی در دیباچه شاهنامه از آن یاد می کند.
دبیرکل بنیاد فردوسی با بیان اینکه فردوسی در شاهنامه یک روایت از تاریخ و تمدن جهان را بررسی می کند، توضیح داد: رد پای دیدگاه فردوسی در شاهنامه را بعدها در دیدگاه برخی فلاسفه ایرانی مثل فارابی می توان دید؛ بر اساس آخرین پژوهش هایی انجام شده فردوسی و فارابی هر دو به دنبال یک آرمان شهر (شهر طراز) هستند به این معنا که اگر ما جنبه های تاریخی را نگاه کنیم در می یابیم که در این دیدگاه تنها تاریخ مهم نیست و هدف روایت داستانی مهم است؛ این نوع روایتگری در کتاب های مقدس هم دیده می شود؛ بدین معنی کتاب های مقدس آسمانی از جمله تورات، انجیل و قرآن حاوی نکاتی عبرت آموز از تاریخ و هدفمندی جهان است و همه به دنبال ایجاد یک شهر آرمانی هستند.
یاسر موحدفر درباره پژوهش جهانی درباره شاهنامه فردوسی گفت: شاهنامه فردوسی به باور بسیاری از شاهنامه پژوهان ۶۰ هزار بیت است، اما در بیش از ۷۳۰ کرسی شاهنامه پژوهی دانشگاه کمبریج بیش از ۵۰ تا ۵۲ هزار بیت به دست ما نرسیده است و این نسخه ها هم اختلافات آشکاری دارند؛ این نشان از این دارد که دست کم ۸تا ۱۰ هزار بیت شعر شاهنامه ای که به دست ما رسیده ریختگی و یا افزودگی وجود دارد.
یاسر موحدفر اظهار کرد: از حکمت فردوسی در بیان حکیمان و فیلسوفان ایرانی چون شیخ شهاب الدین سهروردی به نام حکمت خسروانی یاد شده است.
این شاهنامه پژوه با بیان اینکه حکمت و آموزه های اخلاقی فردوسی جهان شمول است،گفت: آموزه های اخلاقی فردوسی جهان شمول هستند و تنها پیامبران و فرمانروایان می توانند این آموزه ها را بیان کنند.
یاسر موحدفر با اشاره به فصل مشترک آموزه های حکمی در دو دیدگاه فردوسی و فارابی اظهار کرد: فارابی در دیدگاه خود از فیلسوف نبی یاد می کند و فردوسی از پیامبر پادشاهان یاد می کند و در واقع فصل مشترک فردوسی و فارابی همین است و نگاه بقیه فیلسوفان اینگونه نیست و سهرودی از حکمت خسروانی یاد می کند.
این شاهنامه پژوه با بیان اینکه در شاهنامه فردوسی به ۵ عنصر اصلی حکمی اشاره کرده است، گفت: تلاش فردوسی در این آیین حکمی بر این بود که آموزه های اخلاقی دینی زرتشتی، آیین مهر و آموزه های ادیان ابراهیمی را در هم بیامیزد و به حکمت الهی اشاره کند.
یاسر موحد فر با اشاره به حکمت اخلاقی فردوسی در آئین کشور داری، اظهار کرد: فردوسی جنبه های تاریخی برایش مهم نیست و جنبه های اخلاقی مهم را به شما نشان می دهد که با جنبه های اخلاقی می شود کشورداری کرد؛ آن چیزی که در فلسفه مدرن غرب با آن یک مواجهه ای داریم که دین و اخلاق باید از هم جدا باشد اما فردوسی و فارابی این را جدا نمی دانند و بر این باورند که یک حکومت اخلاقی می تواند جنبه های دینی را در خود داشته باشد.
دبیرکل بنیاد فردوسی با اشاره به محورهای آیین شهریاری در اندیشه های حکمی فردوسی گفت: خداشناسی،خردشناسی، جهان شناسی، مردم شناسی و دین و دانش شناسی از محورهای آیین شهریاری در شاهنامه فردوسی هستند.
نظر شما