خبرگزاری شبستان: شب قدر بهتر از هزار ماه است. این آیه قرآن را همه شنیده ایم. این آیه چه می خواهد بگوید؟ یکی از روحانیون معروف که در تلویزیون قرآن درس می دهد و واقعا هم با قرآن مانوس بوده و هست، در این باره می گفت: «امشب شب قدر است. این شب بهتر از هزار ماه است یعنی هرکاری در این شب انجام دهی هزار برابر حساب می شود!» البته این را فقط ایشان نمی گوید. این مسئله آن قدر معروف است که هر کدام از ما بالاخره در یکی از شب های قدر، آن را از زبان یکی از روحانیون، مداحان یا حداقل از زبان یکی از نزدیکان و اطرافیانمان شنیده ایم.
1. این که از کجای این آیه فهمیده می شود که «الف شهر» بودن شب قدر به معنای این است که اعمال هزار برابرند، بماند. این هم که آیا ارزش شب قدر را با این تفسیر پایین نیاورده ایم، که تنها ارزشش را این گونه تفسیر کنیم هر عملی انجام دهی هزار برابر است، بماند. آخر بسیاری از اعمال ما هستند که میلیون برابر و بیشتر ارزش دارند. عظمت شب قدر با هزار برابر پایین می آید. سؤال من این است که شب قدر یک شب است که مساوی است با هزار ماه نه هزار شب. یعنی حتی اگر بخواهیم این گونه که دوستان گفته اند تفسیر کنیم، باید بگوییم هر عمل انسان 30 هزار برابر محاسبه می شود. این که دیگر یک دو دو تا چهار تای عادی است.
2. ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم. و تو چه می دانی که شب قدر چیست؟ شب قدر بهتر از هزار ماه است. به آیه دوم خوب توجه کنید. خداوند به رسول خود می فرماید تو چه می دانی شب قدر چیست؟ این بیان بیانی است که می خواهد عظمت این شب را به ما بنمایاند. شبی که حتی رسول هم از درک کامل آن عاجز بوده و خدا می خواهد با سه آیه بعدی عظمت این شب را به او بیاموزاند.
3. تمرکز بحث ما روی این آیه است: «لیله القدر خیر من الف شهر» دو آیه بعدی را بعدا می شود بحث کرد. از میان سوالاتی که درباره این آیه مطرح است دو سوال به این بحث مربوط است: 1. قدر یعنی چه و چرا این شب را قدر نامیده اند؟ 2. معنای هزار ماه چیست؟
4. این شب شب قدر و تقدیر و اندازه گیری است. در این شب است که تقدیر ما را بر اساس کفر و شکری که داشته ایم می نویسند. در این شب است که ما برای عمر خود برنامه ریزی کنیم و طرح بریزیم و همین است که در این شب بهترین عمل کسب علمی است که ما را در این طرح ریزی کمک کند. و در این صورت است که این شب از هزار ماه، یعنی 83 سال، یعنی یک عمر بی حساب بهتر است. به قول استاد صفایی حائری: «تو که یک قطعه زمین، دو کیلو گوشت، یک مقدار پارچه داری، بدون طرح و نقشه دست به کار نمی شوی، پس چه شده که در سرزمین عمرت بدون تقدیر دست به کار شده ای و در هر رشته و شغلی خودت را گرو گذاشته ای؟»
5. شاید این سوال برای هر کسی پیش بیاید که چرا در این شب باید به تقدیر پرداخت. تقدیر که شب خاصی نمی خواهد. هر وقت انسان بنشیند و برنامه ریزی کند و طرحی برای زندگی اش بریزد، مشکلی ندارد. چه لزومی دارد که شب خاصی برای این موضوع تعیین شود؟ تمام سخن این سوره درباره همین موضوع است. در این شب است که قرآن نازل شده است. قرآنی که نازل شده است تا قدر انسان را به او بنمایاند که او چقدر می ارزد و باید خودش را خرج چه کند. قرآنی که به او می آموزد آنچه عمرش را پای آن ها گذاشته و در حقیقت دارد آن ها را می پرستد: «افرأیت من اتخذ الهه هواه» قدرشان به اندازه یک لحظه عمر او هم نیست که او با یک لحظه کوچک از عمرش می تواند بهشت را زیر پا بگذارد. انسان باید در این شب در تقدیر و برنامه ریزی خود، با تقدیر و برنامه ریزی¬ای که خدا برایش داشته است هماهنگ شود. و باز در این شب است که ملائکه خدا بر ولی خدا نازل می شوند و تقدیر و برنامه یک ساله را برایش می آورند و تو باید با برنامه ولی هم هماهنگ شوی. چنین شبی را باید با تقدیر و برنامه ای هماهنگ با برنامه قرآن و ولی و بعد با دعا از درگاه خدا، بگذرانی.
6. «این قدر و اندازه خدا و این قدر و تقدیر تو و این امر و برنامه ولی و این کتاب و طرح و تقدیر، هنگامی که با هم هماهنگ شوند به چه می انجامد جز سلام... و این است که شب تقدیرهای خدا و تو و ولایت، شب سلام و امن است. شب پاکسازی از هر عیب و آفت است. اگر تو نعمت های خدا را با طرح ولایت و کتاب خدا هماهنگ کنی و با موضوعات جاری و گرفتاری ها و نیازهای موجود تطبیق بدهی توانسته ای در این شب قدر به سلام برسی از خرابکاری و دوباره کاری و کندکاری نجات یابی.»
7. «عظمت شب قدر به همین خاطر است که تمامی این ها با هم جمع شده اند و فقط انتظار تقدیر و تدبیر تو را دارند که با قدر نعمت و با قدر ولایت که متمم نعمت هاست و با قدر کتاب که در این شب جمع¬اند، تنها می ماند قدر تو و بیدارباش تو و طرح ریزی تو که باید با توجه به نیازها و کمبودها و ضرورت های جاری و آن «قدر»ها هماهنگ باشد...قدر بر اساس هدف است و هدف تو بر اساس هوس نمی ماند که باید با توجه به دو اصل «قدر و امکانات تو» و «نیازها و ضرورت ها و شرایط جامعه تو» شکل بگیرد.
8. «هی حتی مطلع الفجر» «نکته همین است که در شب طرح می ریزند تا در طلوع فجر همراه فرشته های نازل شب دست به کار شوند. لیله القدر تا طلوع فجر است نه تا یک عمر. شب طرح و تقدیر هزار ماه نیست، برابر با هزار ماه است. تو نمی توانی یک عمر نقشه بکشی که فرزندانت آن را پیاده کنند. تو باید در سخت ترین شرایط، در شکم حادثه ها و در شب تاریک، قدر و طرحت را بریزی تا در طلوع فجر کار کنی و برنامه ها را پیاده کنی و گرنه کسی که می خواهد تازه پس از فجر کاری را شروع کند و طرحی را بریزد دیگر به کارش نمی رسد که غروب از راه می رسد و زمستان بر سر تو می افت در حالی که در بهار و در روز، کاری نکرده ای و توشه ای برنداشته ای.»
پایان پیام/
نظر شما