به گزارش خبرنگار شبستان، دکتر علی اکبر صارمی در نشست «معماری ایران؛ دیروز، امروز، فردا» گفت: در دنیای معاصر بناهای ارزشمند معماری، متأثر از دو اراده حاکمیتی یا سرمایه داری شکل گرفته اند که نمونه حاکمیتی آن، کشور فرانسه و ساخت مرکز ژرژ پمپیدو پاریس و مثال سرمایه داری آن خانواده "گوگنهایم" است که در طراحی موزه های خود در سراسر جهان را به معماران پیشرو می سپارد.
وی در ادامه به آرامگاه های طراحی شده توسط مهندس سیحون اشاره کرد و افزود: برخلاف تصور رایج که مهندس سیحون، واجد ظرفیت های فراوان اجتماعی- سیاسی برای به اجرادرآوردن ایده های خود تلقی می شود، در خاطرات او می خوانیم که طرح سیحون برای مقبره نادر، با مخالفت بسیار مسئولان شهرداری مشهد روبرو می شود اما اراده حاکمیتی فراتر از شهرداری موجبات اجرای این طرح را فراهم می کند.
صارمی در پایان به پدیده تخریب در معماری و شهرسازی معاصر ایران اشاره کرد و گفت: فکر تخریب بناهای ارزشمند دوران معاصر، بسیار بیش از اندیشه حفظ و سازندگی آن ها مورد توجه قرار رفته است و روز به روز شاهد تخریب یکی دیگر از بناهای ارزشمند معاصر بدون هیچ گونه ممانعت و اعتراض هستیم.
اما در ادامه این نشست، دکتر کامران صفامنش، استاد دانشکده معماری با ارائه آمارهایی از میزان ساخت و ساز در کشور در دهه های گذشته گفت: در دهه های اخیر، سوداگری به زمینه اصلی شهرسازی و معماری ما بدل گشته است.
وی ادامه داد: روند ساخت معماری و شهرها تغییر کرده است و بخواهیم یا نخواهیم، امروز این شیوه در دنیا، شهرها را می سازد و اتفاقاً همین مسئله، پایه های معماری دموکراتیک را شکل می دهد.
صفامنش هم چنین افزود: سوداگری لجام گسیخته که خود نیز بر خود کنترلی ندارد، فضای شهرهای ما را می سازد و بنابراین، پرسش صحیح این است که آیا معماران ما آمادگی مواجهه با تغییرات سریع جهانی را دارند یا نه؟
وی در پایان گفت: در دهه های اخیر نساخته های معمارانه ما در مقابل ساخته هایمان، بسیار بیشتر است که این، حسرت افزودن کیفیت به فضای معماری و شهرسازی معاصر را در به همراه دارد.
پایان پیام/
نظر شما