به گزارش خبرگزاری شبستان، ناهید سادات‌شریفی کارشناس اجتماعی، درباره تغییر شکل نقش مادری در جامعه ایرانی و کارکرد سینما در پرداختن به نهاد خانواده گفت: رشد تحولات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی را نمی‌توان در دهه‌های اخیر در سرتاسر دنیا نادیده گرفت. امروزه شاهد تأثیر و تأثر فرهنگ‌های مختلف جهان بر هم هستیم.
وی گفت: همه کشورهای دنیا به طرق مختلف به هم راه دارند. سرعت زندگی و پیشرفت تکنولوژیک امری محسوس و انکارناشدنی است. رشد تحولات اجتماعی در دهه‌های اخیر شاید سرعت کمتری داشت اما امروز تحول اجتماعی سرعت بیشتری پیدا کرده است.
این محقق و کارشناس اجتماعی افزود: در ایران به لحاظ فناوری، پیشرفت تکنولوژیک و یا پیشرفت پزشکی فاصله کمی با دنیا داریم و سرعت مشابهی در این حوزه‌ها با دنیا داریم. ولی در عرصه فرهنگ حرکت کندتری داشته‌ایم.ایجاد این تصور که اشتغال زنان باعث کم‌رنگ شدن نقش مادری شده است شاید به دلیل همین حرکت کند رشد فرهنگی باشد.
وی ادامه داد: اشتغال زنان از الزامات زندگی امروز است. شاید ایفای نقش مادری شکل و شمایل دیگری پیدا کرده باشد اما هرگز اشتغال زنان بیرون از منزل به معنای آسیب جدی وارد کردن به ایفای نقش مادری نیست. ایفای نقش مهم مادری در زنان شاغل وجود دارد. بر مبنای تحقیقاتی که در این زمینه انجام داده‌ام باید بگویم که زنان شاغل با برداشتی که خود و جامعه از حضور یک زن به عنوان یک توان و انرژی کارآمد دارند و در عرصه‌های مختلف مشغل کارند، زندگی خوب و با کیفیتی را برای خود و خانواده رقم می‌زنند.
سادات‌شریفی افزود: قطعا هر تغییری که بر اساس مقتضیات زمان و پیشرفت‌های همه جانبه بر بدنه فرهنگ ایجاد می‌شود آسیب‌هایی هم دارد. اما این آسیب‌ها آنقدر جدی نیست که بگوییم نقش زن در استحکام خانواده به واسطه کارکردن بیرون از منزل حذف شده است. جامعه ما هنوز برای نهاد خانواده ارزش جدی قائل است. هنوز هم خانواده به عنوان یک رکن اساسی در زندگی فردی و اجتماعی افراد اهمیت دارد.
مجری برنامه تلویزیونی «هزار راه نرفته» گفت: خانواده نهادی است که حمایت عاطفی، تنظیم روابط جنسی، نقش پذیری کودکان و نقش پذیری کلیه اعضای آن در پیکره‌ای واحد اتفاق می‌افتد. تعامل هر عضو خانواده با دیگری کلیتی را تشکیل می‌دهد که به تعالی منجر می‌شود. اعضای خانواده در قالب پیکره‌ای واحد عمل می‌کنند.
وی افزود: اما رسانه‌ها و مخصوصا سینما چقدر توانسته‌اند در تصویرکردن خانواده و موضوعات مرتبط با آن موفق عمل کنند جای بحث دارد. جای مباهات است که سینما فیلم خانواده را تا حد توان در مرکز توجه خود قرار داده است. فیلم‌های بسیار خوب و قابل تقدیری در این عرصه ساخته شده است که کارکرد خانواده را به درستی نشان داده‌اند و می‌توان به آنها مباهات کرد.
سادات‌شریفی گفت: اما سینما معمولا طرح مسئله کرده است چرا که این رسانه گرچه نقش آگاهی بخشی دارد اما اساسا جنبه سرگرمی آن برجسته‌تر است و از عهده راهکار ارائه دادن در زمینه موضوعات اجتماعی و خانوادگی برنخواهد آمد.
این محقق ادامه داد: سینما و هنرمندان آن معمولا به مسائلی اشاره می‌کنند که از دید برنامه‌ریزان فرهنگی مغفول مانده است و این امر قابل ستایش است. اما در اکثر موارد وقتی به یک فیلم به آسیب اجتماعی نزدیک شده است با بیانی اغراق‌آمیز و بزرگ‌نمایی آن آسیب اجتماعی را به عنوان معضل مسلم و فراگیر جامعه نشان داده است.
وی افزود: مثلا در پرداختن به مسئله خیانت، سینما دچار اغراق در بیان شد. به طوری که قبح قضیه فروریخت. سینما همین که بتواند یک معضل اجتماعی را فارغ از اغراق‌های زائد بیان کند بسیار کار بزرگی کرده است.
سادات‌شریفی افزود: درست است که آسیب‌هایی همچون خیانت در جامعه وجود دارد و پرداختن به آن نیاز جامعه است و ضرورت دارد اما نحوه پردازش موضوع، نکته مهم‌تری است که مورد توجه قرار نگرفته است. چشم بستن بر حقایق بزرگ قطعا ضربه زننده است اما پردازش اشتباه این حقایق نیز ضربه زننده است.
تهیه‌کننده برنامه «هزار راه نرفته» ادامه داد: بر اساس رویکرد جهانی نقش زن در نهاد خانواده بسیار تأکید شده است. ولی این بدان معنا نیست که نقش مرد نادیده گرفته شود و یا کم اهمیت قلمداد شود. زن بنا به روحیات ذاتی‌اش تأثیر بیشتری در نهاد خانواده دارد اما نقش مرد هم نقشی مهم و قابل توجه است.
بنا بر گزارش سوره سینما، این کارشناس مسائل خانواده ادامه داد: نکته مهمی که سینما به عنوان یک رسانه باید به آن توجه کند این است که آنقدر که اصرار می‌ورزد درباره نقش زن و نقش مادری قصه بگوید آیا به نقش مرد هم توجه کرده است؟ نقش مردان و نقش پدری را به وظیفه تأمین معاش محدود کرده‌ایم در حالی که آموزه‌های تکیه‌گاه بودن، مسئولیت پذیری و بزرگ منشی از وظایف مسلم نقش پدری است که کمتر در سینما یا عرصه‌های دیگر به آن می‌پردازیم.
ناهید سادات‌شریفی گفت: آیا مردان نقش دیگری جز تأمین معاش ندارند. چرا همیشه برای استحکام نهاد خانواده زنان و نقش مادری را برجسته می‌کنیم. مغفول ماندن اهمیت نقش پدری و محدود کردن وظیفه مرد به تأمین معاش جفا به نهاد خانواده نیست؟ آیا سینما قرار نیست به این جنبه از کانون خانواده اشاره کند؟ منظور این نیست که اگر سه فیلم راجع به اهمیت نقش زن ساخته شد، سه فیلم هم راجع به اهمیت نقش مرد ساخته شود. تساوی مطرح نیست. ما به تعادل نیاز داریم. ما نیاز داریم سهمی از حضور مردان را که نادیده گرفته شده را هم بیان کنیم.
پایان پیام/
نظر شما