علیرضا دبیر قهرمان المپیک. ورزشکاری که خیلی زود از دنیای کشتی خداحافظی کرد طی گفت و گویی ویژه از خادمی امام رضا(ع) و مسائل مختلف صحبت کرد. متن گفت و گوی دبیر با خبرنگار ورزشی خبرگزاری شبستان را در زیر می خوانید:
چطور شد که شما سراغ کشتی رفتید؟
شاید خیلی اتفاقی بود. اتفاقی. من همیشه با پدرم کنار زمین چمن بودم. اما یک روز دوستانم رفتند کلاس کشتی اسم نوشتند من هم رفتم و خوشم آمد.
چرا شمایی که یک روزی قهرمان المپیک بود خیلی زود خداحافظی کردید؟
موافقم که خیلی زود کنار رفتم. من همیشه از آن سنی که بودم جلوتر حرکت کردم. آن هم محبت خدا و اهل بیت بوده است. 14 سالم بود، عضو تیم نوجوانان 16-17 ساله ها بودم. تیم جوانان 18-20 ساله ها بودند؛ من 17 سالم بود و قهرمان جوانان بودم. بعدم شدم قهرمان المپیک. در 26 سالگی هم خداحافظی کردم و در 29 سالگی هم عضو شورای شهر شدم. فکر کنم در سن جوانی هم باید از دنیا بروم!
با شرایط جدید راحت هستید؟
اینطور نیست راحت کنار آمده باشم.. کشتی جزئی از زندگی من است که طبیعتا دل کندن از آن برایم سخت است. من در سن 25 سالگی کتفم ضرب دید و به خاطر آسیب دیدگی نتوانستم ادامه بدهم. تنها چیزی که من را آرام می کند این که حکمت خدا بوده است.
شما خادم امام رضا (ع) هستید؟
بله، همینطور است و به آن افتخار می کنم.
خاطره ای زمان خدمت در حرم رضوی دارید؟
20 سالم بود و خیلی کم سن نشان می دادم. مأمورهای حرم من را گرفتند و تحویل انتظامات دادند. آنها فکر می کردند که من کت مخصوص را از یک نفر دیگر گرفتم و پوشیدم! آنجا معلوم شد که ما یک هفته ای هست که جزو خدام شدیم. انصافاً حرم امام رضا (ع) دنیای دیگری است.
رابطه شما با اهل بیت (ع) چطور است؟
در تمام دنیا انسانهایی که موفق هستند اعتقادات قوی دارند. در همه زمینه ها، چه اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، ورزشی تمام آدم های موفق آدمهای با اعتقادی اند.
خوشبختانه پدران ما نسل در نسل خادم دستگاه امام حسین (ع) بوده اند.
خانواده ات چطور؟ با آنها چه رابطه ای داری؟
خانواده من برایم خیلی زحمت کشیدند، پدر و مادر من به خاطر کارهایی که کردند و دعاهایی که در حق من انجام دادند در زندگی ام خیلی موثر بودند.
صحبت خاصی ندارید؟
از همه جوانان این مرزو بوم می خواهم که نوکری به اهل بیت را فراموش نکنند که این مساله راز موفقیتشان می شود.
انتهای پیام/
نظر شما