خبرگزاری شبستان – سیاسی – مریم رضازاده: ماه مبارک رمضان ماهی است که خداوند در نهایت کرامت و مهربانی از مسلمانان پذیرایی می کند. این ماه در میان مسلمانان از احترام، اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است و ماه سلوک روحی مسلمانان است. توجه به مسایل دینی و مراقبت های اخلاقی از مهمترین مسایلی است که مسلمانان باید در این ماه به آن توجه کنند. در این رابطه گفت و گویی با حجت الاسلام اکبر احمدپور، نماینده مردم خواف در مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات انجام دادیم که در ذیل آمده است.
تا چه اندازه باید از فضای معنوی ماه مبارک رمضان برای تبیین اخلاق سیاسی استفاده شود؟
ماه رمضان فرصت مناسب و ارزشمندی است و ما باید حداقل همه در ارتباط با آشنایی خودمان با معنویت های دینی در این ماه استفاده کنیم. این ماه بهترین فرصت برای کسب معرفت نسبت به مبانی دینی است. معرفت پیدا کردن نسبت به مبانی دینی خود به خود مقدمه خودسازی است.
ماه رمضان فرصت خودسازی است و هر مقداری که انسان بتواند در ماه رمضان خودسازی بیشتری داشته باشد و خودش را از کبر و غرور و خودمحوری و ده ها و صدها عامل دیگری که ممکن است باعث زشتی هایی در باب اخلاق سیاسی شود، مبرا کند به همان میزان نیز می تواند در جامعه تاثیرگذار باشد. انسان اگر از این لحاظ واکسینه شود یقینا به اخلاق سیاسی و ملاحظاتی که باید در باب اخلاق سیاسی رعایت کند و در نظر بگیرد، بهتر می تواند خودش را نزدیک کند و در این زمینه کامل تر شود.
ماه رمضان ماه توجه به خود انسان و پرداختن به خودمان و تذهب نفس است و هر مقدار که بتوانیم در این حوزه خودمان را تقویت کنیم و نقس مان را تذهیب کنیم، یقینا اخلاق سیاسی پاک تر و مناسب تری خواهیم داشت و بهتر می توانیم در جامعه در ارتباط با رعایت حقوق دیگران و رعایت حقوق اجتماع موفق باشیم و کارآمدتر عمل کنیم.
تا چه اندازه باید از این فرصت معنوی برای وحدت و همگرایی در جامعه استفاده شود؟
درست است که الان وحدت و همگرایی نیاز ضروری جامعه است اما آنچه که باعث اختلاف جامعه می شود، توجه خودیت و منیت انسان است یعنی هر مقدار که بیشتر به منیت ها و خودیت های خودشان توجه کند و از اجتماع غافل باشد به همان میزان رفتار و گفتارش باعث اختلاف در جامعه می شود.
ماه رمضان ماهی است که انسان باید خودش را فراموش کند و بیشتر اجتماع و جامعه را ببیند لذا نگاه اجتماعی، نگاه جمع گرایی انسان در سایه این ماه بیشتر تقویت می شود؛ بر این اساس است که این ماه نقش مهمی در باب وحدت دارد چون توجه انسان را از خودیت معطوف به اجتماع، جامعه و مردم می کند. هر مقدار توجه ما به اجتماع بیشتر باشد، قطعا وحدت و همگرایی هم شکل می گیرد.
تا چه اندازه باید مسئولان و گروه ها و جریان های سیاسی از ظرفیت این ماه برای دور ریختن کینه ها و بخل هایی که دارند، استفاده کنند؟
یکی از وظایف اصلی ما در ماه رمضان این است که از کبر و غرور و نخوت و خودبینی و خودبزرگ تربیتی و ده ها عامل نفسانی برحذر باشد. درست است در این ماه ما از خوردن و آشامیدن منع شده ایم و خودمان را کنترل می کنیم اما این ظاهر روزه است، باطن روزه این است که درون خودمان را از انواع زشتی ها و فساد و تباهی هایی که ناشی از خودخواهی و رذالت نفس است، بر حذر داریم. ما اگر خودمان را پاکسازی کنیم قطعا بهتر در این زمینه ها می توانیم غرور و نخوت را نیز در خودمان از بین ببریم و هدف و صمیمیت بین مردم حاکم شود.
روح روزه و معنا و باطن روزه هم همین است که ما درون خودمان را پاکسازی کنیم، هر مقدار که درون پاکسازی شود، یقینا به همان میزان رشد، پیشرفت و نوع دوستی بیشتر ظهور و بروز پیدا می کند.
نظر شما