مساجد فراوانی از دوران صدر اسلام و ادوار تاریخی پس از آن به جای ماندهاند که گویای هنر و معماری اصیل اسلامی ایرانی محسوب شده و جای دارد که بیش از پیش به منظور تقویت صنعت گردشگری مذهبی به آنها توجه شود؛ مسجد آقابزرگ کاشان، مسجد امیرچخماق یزد، مسجد کبود تبریز، مسجد جامع دزفول، مسجد مکی زاهدان و بسیاری دیگر از مساجد نمونههایی از این معماری و هنر اسلامی به شمار میآیند.
مسجد تاریخی کبود تبریز یکی از نمونه مساجدی است که از تخریب «وندالیسمها» در امان نبوده و باوجود زیبایی کاشیهای لاجوردی این مسجد، زخمهای وندالها بر دیوارههای آن دلِ هر بازدیدکنندهای را میرنجاند.
مسجد«کبود» یا «فیروزه» و «شاه جهان» تبریز با معماری بسیار زیبا و منحصربهفرد یکی از چهار مسجدتزیین شده با کاشیکاریهای آبی در جهان به شمار میرود و نام کبود بر اساس رنگ کاشیها انتخاب شده است؛ بیجهت نیست که از این مسجد به عنوان نگین فیروزه بناهای اسلامی یاد میکنند. مسجد «کبود»در قرن نهم هجری قمری و در دوران پادشاهی قراقویونلو ها به دستور «سلطان جهانشاه» فرمانروای قراقویونلوها بناشده است.
عمارت مظفریه معروف به مسجد کبود از مسجدهای تاریخی تبریز مربوط به دوران حکمرانی قراقویونلوها در قرن نهم هجری است. این مسجد طبق کتیبهٔ سردر آن، در سال ۸۴۵ هجری شمسی بنا شده است.
