استاد خارج فقه سیاسی با اشاره به چارچوب فقه درباره نحوه رویایی با دشمن و تهدید استفاده از سلاحهای نامتعارف (هستهای)، گفت: اگر ما برای دفاع در برابر دشمن راهی جز تهیه سلاح نامتعارف و تهدید متقابل نداشته باشیم، حکم شرعی وضعیت دیگری پیدا میکند.
حجتالاسلام نهاوندی گفت: جواز تولید و همچنین جواز استفاده از سلاح هستهای منحصر در موارد خاص و ویژهای است و تشخیص شرایط مذکور متوقف بر شناخت وضعیت کشور به لحاظ نظامی و غیرنظامی و شناخت میزان خطرات و همچنین آگاهی از ادوات و امکانات دشمن و شناخت آثار و توابع سیاسیِ تولید و استفاده از چنین سلاحی است؛ به عبارت دیگر فتوا به جواز تولید و استفاده از سلاح هستهای نیازمند شناخت دقیق موقعیت داخلی و بیرونی کشور است و به سادگی امکان افتاء به جواز وجود ندارد.
حجتالاسلام موحدیراد گفت: تقویت بنیه دفاعی و نظامی حکومت اسلامی از تاکیدات جدی در آیات و روایات است؛ لذا محدودیت در توانمندی نظامی و بازدارندگی در هیچ سطحی پذیرفتنی نیست و امت اسلام باید از مدرنترین تکنولوژی روز دنیا برخوردار باشد؛ پس میتوان از تسلیحات هستهای در مقابل دشمنان در مقام ضرورت استفاده کنیم چنانکه قاعده «الاسلام یَعْلُو و لا یُعلی عَلیه» هیچ سلطهای را قبول نمیکند.
