خبرگزاری شبستان:از زمانی که داستان شکایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از خانه سینما علنی شد،تا امروز این ماجرا پیچ و خم های زیادی را طی کرده و مراحل زیادی را از سر گذرانده است.البته گمان می رفت که حکم انحلالی که از سوی معاونت سینمایی سرانجام برای این خانه صادر شد،نقطه پایانی بر این ماجرا باشد و حاکمیت قانون،بتواند غائله پیش آمده را بخواباند.اما به نظر می رسد صدور این دستور انحلال تنها دور جدیدی از قانون گریزی را برای اهالی خانه سینما آغاز کرد.
در هفته گذشته شاهد بودیم که اعضای هیات مدیره این خانه با برپایی نشست مطبوعاتی و انتشار چند نامه که به امضای روسای صنوف سینمایی رسیده بود،سعی در نشان دادن چهره ای موجه و قانونی از خود داشتند و تلاش می کردند تا دستور انحلالی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صادر کرده را بی اعتبار جلوه دهند.به جز سو استفاده از موارد قانونی،بعضی از اهالی این خانه شخصا به انتشار نامه هایی در حمایت از خانه سینما و زیر سوال بردن مصوبه شورای فرهنگ عمومی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پرداختند و تلاش کردند تا خانه سینما به روال سابق به کار خود ادامه دهد،اما گویا هیچکدام از این اعمال کافی نبوده و استفاده از رسانه های عمومی تر،در دستور کار حامیان خانه سینما قرار گرفته.
این روزها هر منتقد،بازیگر،کارگردان و تهیه کننده ای که به عنوان مهمان به رسانه ملی می رود،گویا می خواهد از این فرصت سوء استفاده کند و مساله خانه سینما،این روزها به اصلی ترین مساله هر برنامه گفت و گو محوری تبدیل شده که اهالی سینما مهمان آن هستند.جدا از کسانی که به طرفداری و تبعیت از قانون می پردازند،بعضی از این مهمانان با استفاده از الفاضی مانند«خراب کردن خانه سینما بر سر اهالی آن»یا«از بین بردن خانه سینمای مردم ایران»سعی در القای این نکته دارند که خانه سینما اکنون به شکلی غیر منصفانه و به دور از قانون تعطیل شده و گویا اجحافی در حق اهالی این خانه صورت گرفته.
واضح این است که قانون تکلیف خانه سینما را روشن کرده و تعطیلی آن بر اساس موازین قانونی،برگشت پذیر نیست.حال باید به این حامیان که یا از ترس فردای خویش اینگونه سخن می گویند یا گول ظاهر غلط انداز سران این خانه را خورده اند گفت در مواضع خود بیشتر دقت کنند،چون تاریخ حامیان راستی و دروغ را هر دو در خاطر دارد.
پایان پیام/
نظر شما