خبرگزاری شبستان:امام خمینی در سخنان خود نکات ارزشمندی را در خصوص حل مشکلات جامعه مطرح می‌کنند که به نظر می‌رسد برای درمان بسیاری از دردهای جامعه امروزی ما بسیار مفید و کلیدی باشد. ایشان مهم ترین رسالت حوزه و دانشگاه را تهذیب و انسان سازی می‌دانند و تحصیل را در مرتبه‌ی بعد از آن قرار می‌دهند.
«مدرسه‌های علمی و دینی که در آن تحصیل می‌شود، چه تحصیلات علوم دینی باشد، چه تحصیلات دیگر باشد، در رأس برنامه‌هایشان در این جمهوری اسلامی باید این معنا باشد که مهذ ب باشند قبل از اینکه محصل هستند»
اما به راستی علت این توجه فوق العاده به امر تهذیب چیست؟ به نظر امام خمینی آسیب قلم، بزرگ‌تر و کاری تر از آسیب توپ و تانک است و گفته‌ها و نوشته‌های عالمان بی تقوا است که ضربه‌های کاری را به جامعه وارد می‌کند. «آن قدری که اسلام از زبان و قلم اشخاصی که تعهد به اسلام نداشته‌اند و انحراف داشته‌اند، کشور ما صدمه دیده است که از توپ و تانک و از محمد رضا و پسرش صدمه ندیده است.»
تحلیل این معنا را می‌توانیم در کلام امام بیابیم. ایشان صدمه‌ی قلم و گفتار عالم را صدمه‌ی روحی دانسته و صدمه‌ی روحی را مهم‌تر از صدمه‌ی فیزیکی می‌دانند. «صدمه‌ی اینها صدمه‌ی روحی است. صدمه‌ی روحی بالاتر از صدمه‌ی جسمی است» در حقیقت نوشتارها و گفتارهاست که ظرفیت و استعداد جامعه برای تغییرات را فراهم می‌کند و قلم منحرف ایجاد کننده‌ی زمینه برای انحراف است. البته تاثیر قلم تدریجی و کند است و به سختی می‌توان فرایند تغییرات را رصد کرد اما به همان علت تدریجی بودن، عمیق و کاری است و صدماتی که از قلم و بیان عالمان منحرف در جامعه ایجاد می‌شود به سختی قابل جبران است و حتی برخی از آنها غیر قابل جبران خواهد بود. دقیقا به همین علت است که امام بزرگوار ما با زیرکی به این نکته مهم اشاره می‌کند و تهذیب را از مهم‌ترین پارامتر‌های یک عالم مفید قلمداد می‌کنند. «اگر چنانچه عالم مهذب نباشد، ولو اینکه عالم به احکام اسلامی باشد، ولو اینکه عالم به توحید باشد، اگر مهذب نباشد برای خودش و برای کشورش و برای ملتش و برای اسلام ضرر دارد که نفع ندارد»
ایشان در این خطاب، نظر به حوزه یا دانشگاه نداشته و هر دو را مورد خطاب قرار می‌دهد. چه دانشگاه و چه حوزه باید مهذب شوند و هیچیک حق ندارد تقصیر را بر گردن دیگری بیندازد. «آنقدر که کشور ما از دانشگاه و فیضیه صدمه دیده است از جاهای دیگر ندیده است. باید هر دوی اینها مهذب باشند تا علمای اسلام و اساتید دانشگاه با هم تفاهم داشته باشند که این دو محل را اسلامی کنند»
البته در این کلام نکته‌ی ظریف دیگری نیز مشاهده می‌شود و آن، رمز ایجاد وحدت حوزه و دانشگاه است. مسئله‌ای که با وجود کنفرانس‌ها و سمینار‌های مختلف و توجه زیاد مسئولین به سختی می‌توان قبول کرد که در جامعه‌ی امروز ما حل شده باشد. امام خمینی رمز اصلی وحدت حوزه و دانشگاه را تهذیب علمای این دو حوزه می‌داند. اگر علمای حوزه و دانشگاه انسان‌های مهذبی باشند اختلاف و دوگانگی نخواهد بود و خود به خود این دو نهاد علمی با هم هماهنگ و متحد می شوند.
«در راه هدف اعلی که الله است قدم بردارید و دیگران را به همان راه هدایت کنید که این راه مستقیم انسانیت است و خدای تبارک و تعالی ما را هدایت کند به این صراط مستقیم».
م.ضیایی
پایان پیام/
نظر شما