خبرگزاری شبستان- خراسان جنوبی؛ ۲۸ صفر سالروز عروج آسمانی نبی رحمت، پیامبر اعظم، محمد مصطفی (ص) و سبط اکبرش حضرت امام حسن مجتبی (ع) است و در این روز حزن انگیز استان خراسان جنوبی یکپارچه سیاهپوش است و مردم در رسای آخرین پیامبر خدا و فرزند گرامیش بر سر و سینه می‌زنند و سوگنامه فراق می‌خوانند.
امروز دوستداران خاندان عصمت و طهارت (ع) در این مصیبت بزرگ با چشمانی اشکبار به یاد مظلومیت‌های پیامبر اکرم (ص) و امام حسن مجتبی(ع) به سوگ نشسته اند و با ملکوتیان هم ناله شده‌اند.
در این آیین‌های عزاداری که دیشب و امروز با حضور عاشقان اهل بیت(ع) با رعایت فاصله گذاری اجتماعی و دستورالعمل های بهداشتی در حال برگزاری است وعاظ و علما، فضایل و مناقب حضرت محمد مصطفی (ص) و امام دوم شیعیان را تبیین کردند.
همچنین به مناسبت سالروز شهادت حضرت پیامبر اعظم (ص)، زیارت ازبعید آن حضرت در برخی از صفحات مجازی به صورت آنلاین و همچنین در منازل برگزار شد و بسیاری از مردم این دیار کویری به همراه خانواده های خود این زیارت را قرائت کردند.
گذری بر عمر با برکت رسول الله
حضرت محمد (ص) در سال عام الفیل (۵۷۰ میلادی) در ماه ربیع الاول در خانه عبدالله ابن عبدالمطلب پسر عبدالمطلب و بانو آمنه بنت وهب دیده به جهان گشود و به خاطر ویژگی های اخلاقی و رفتاری به نام های رسول اللّه، نبی اللّه، مصطفی، محمود، امین، امّی، خاتم، مزّمل، مدّثر، نذیر، بشیر، مبین، کریم، نور، رحمت، نعمت، شاهد، مبشّر، منذر، مذکّر، یس و طه لقب یافت.
پیامبر مهربانی ها در سن ۲۵ سالگی با این بانوی بزرگوار خدیجه بنت خویلد ازدواج کرد و یگانه دخترش فاطمه الزهرا (س) متولد شد و با تعلیم و تربیت در مکتب وحی پیامبر به پیشوای اول شیعیان امام علی (ع) ازدواج کرد و سلسله امامت و ولایت از نسل ایشان ادامه یافت.
پیامبر اسلام در سن ۴۰ سالگی به رسالت مبعوث شده بود و به مدت ۲۳ سال عهده دار امر رسالت و نبوت بود. حضرت محمد (ص) علاوه بر رسالت، به مدت ۱۰ سال امر زعامت و زمامداری مسلمانان را پس از مهاجرت به مدینه طیبه بر عهده داشت ایشان کتاب آسمانی قرآن را به عنوان قانون جامع زندگی بشریت از سوی خداوند ارائه کرد.
پیامبر اکرم درسال ۱۱ بعثت، آخرین حج خود را با عنوان حجة الوداع انجام داد و در بازگشت در منطقه ای به نام غدیرخم از همین سفر پیامبر به امر خداوند امام علی(ع) را به عنوان امام و ولی مردم بعد از خود منصوب کرد و سرانجام در ۲۸ ماه صفر سال یازدهم هجری از دنیا رفت.
نگاهی به زندگی امام حسن(ع)
حضرت امام حسن مجتبی سبط اکبر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سید شباب اهل بهشت و کریم اهل بیت(ع) که کنیه او ابومحمّد است و نقی، طیب، زکی، سید، سبط، ولی، حجّت، قائم و وزیر، القاب آن حضرت است و بهترین القاب آن جناب، سید است که رسول خدا صلی الله علیه و آله او را به این لقب خواندند و فرمودند: «ابنی هذا سید؛ این فرزند من، سید است»، و در روزی که آن حضرت متولّد شد، رسول خدا صلی الله علیه و آله او را حسن نام نهاد و اذان در گوش او فرمود.
امام حسن علیه السلام سال سوم هجرت در مدینه به دنیا آمد و هفت سال و اندی جد خود را درک نمود و در آغوش مهر آن حضرت به سر برد و پس از رحلت پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله که با رحلت حضرت فاطمه سه ماه یا شش ماه بیشتر فاصله نداشت، تحت تربیت پدر بزرگوار خود قرار گرفت. ایشان پس از شهادت پدر بزرگوار خود به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت، به امامت و خلافت رسید و نزدیک به شش ماه به اداره امور مسلمین پرداخت و در این مدت معاویه که دشمن سرسخت امام علی و خاندان او بود و سال ها به طمع خلافت جنگیده بود، به عراق، مقرّ خلافت امام حسن(ع) لشکر کشید و جنگ را آغاز کرد.
از سوی دیگر، سرداران لشکر امام حسن را رفته رفته، با پول های گزاف و نویدهای فریبنده اغوا نمود و لشکریان را بر آن حضرت شورانید. بالاخره آن حضرت به «صلح»،مجبور شد و خلافت ظاهری را با شرایطی(به شرط این که پس از درگذشت معاویه دوباره خلافت به امام حسن علیه السلام برگردد و خاندان و شیعیانش از تعرض مصون باشند) به معاویه واگذار نمود. او به این ترتیب، خلافت اسلامی را قبضه کرد و وارد عراق شده و در سخنرانی عمومی رسمی شرایط صلح را الغاء نمود. سپس از راه های گوناگون، سخت ترین فشار و شکنجه را بر اهل بیت و شیعیان ایشان روا داشت.
آن حضرت از عابدترین و بخشنده ترین افراد زمانش بود، ایشان بیست و پنج بار حج کرد، سه نوبت دارائیش را با خدا تقسیم کرد و دو نوبت از تمام مال خود برای خدا گذشت ،ایشان دارای خصوصیات اخلاقی، فردی و اجتماعی بسیاری بود بارزترین خصیصه ایشان کرامت و بخشندگی است از لحاظ بذل و بخشش و دستگیری از بیچارگان و درماندگان نیز در عصر خود زبانزد خاص و عام بود.
امام حسن علیه السلام در تمام مدت امامت خود که ده سال طول کشید در نهایت شدت و اختناق زندگی کردند و هیچ گونه امنیتی حتی درداخل خانه خود نداشتند و بالاخره در روز ۲۸ صفر سال ۵۰ هجری در حالی که ۴۸ سال از عمر مبارکش می گذشت به تحریک معاویه به دست همسر خود (جعده) مسموم و شهید و در بقیع مدفون شد.
نظر شما