خبرگزاری شبستان_صومعه‌سرا، مائده فلاحتکارضیابری: مساجد بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، نقش فعالی را در محله‌ها ایفا کردند به‌طوری‌که در دوران دفاع مقدس، این مكان‌ها، پایگاه‌های جنگ و مبارزه را برعهده داشتند و امروزه، با فعالیت‌ها و كاركردهای اجتماعی و فرهنگی و ایجاد کانون‌های فرهنگی هنری نقش پر رنگ خود را در محله‌ها حفظ كرده‌اند.
یکی از مساجدی که توانسته با برگزاری برنامه‌های گسترده حضور جوانان و نوجوانان را در مسجد رونق ببخشد و به قطب فرهنگی محله تبدیل شود، مسجد امام حسین(ع) صومعه‌سرا است.
مسجد امام حسین(ع) یکی از مساجدی است که با برگزاری برنامه‌های گسترده برای کلیه مقاطع سنی کارنامه مثبتی در جذب نوجوانان و جوانان داشته است و مناسبتی نیست که برنامه‌ای در این مسجد برگزار نشود، از نشست‌های بصیرتی، حلقه‌های صالحین، سبک زندگی اسلامی و یادواره شهدا تا رشته های ورزشی و فنی و ... در این کانون برگزار می‌شود.
هادی سلیمی یگانه متولد 20 بهمن 76 از بچه‌های مسجد امام حسین(ع) صومعه‌سرا است که توانسته با پژوهش و مطالعه چندین دستگاه را اختراع و یا نوآوری کند که گفت وگوی وی با خبرنگار شبستان را در زیر می‌خوانید:
*تا کنون چند اختراع داشته‌اید و اولین اختراع شما چه بود؟
حقیقتا ابتدای کار به فکر این بودیم که صرفا ثبت اختراع کنیم، به همین دلیل درگیر کارهای اداری ثبت اختراع شدیم و با چند مخترع که مشورت کردیم، آنها توصیه کردند به دنبال ثبت اختراع نرویم چون پروسه‌ای خسته کننده است و عملا در داخل کشور نهادی از مخترعان حمایت نمی‌کند.
با توجه به پیشرفت جهان در حوزه‌های گوناگون برای اینکه اختراعی ثبت شود دو حالت دارد اول اینکه که خیلی ساده باشد و به ذهن کسی نرسیده باشد و دوم اینکه اگر هم یک چیز خاص درست کنیم باید برای آن هزینه هنگفت شود که ممکن است هزینه ساخت چنین چیزی را نداشته باشیم و باید پارک‌های علم و فناوری ورود کنند. به همین دلیل خیلی از مخترعین کار را رها کرده و منصرف می‌شوند چون پارک علم و فناوری پروتکل‌های خاصی دارد که دست و پاگیر است، به‌عنوان مثال خودم دستگاهی اختراع کردم چون مرحله آخر کار به آنها مراجعه کردم هیچ کمکی نکردند زیرا باید از اول ساخت اختراع به آنجا می‌رفتم و از آنها ایده می‌گرفتم و طبق چارت اداری در روند دستگاه قرار می‌گرفتند این در صورتی بود که دستگاه کامل ساخته شده بود و نیاز به حمایت و تولید انبوه داشت. یعنی کار را بر اساس قوانینی که خودشان چیده‌اند و پیش می‌برند و با توجه به نظام ادارای که وجود دارد اگر یک اختراع سالم و خوب داشته باشیم خیلی سخت می توانیم آن را ثبت کنیم.
با همین دلایل به‌جای ثبت اختراع به سمت نوآوری رفتم که هیچ یک از کارهای اداری را نیاز ندارد و یکی از خوبی‌های نوآوری به این گونه است که دستگاه‌های داخل بازار را می‌توان به روز کرد نتیجه این می‌شود در عین حال که کاربرد دستگاه بالا می‌رود هزینه را پایین می‌آورد. وقتی هزینه پایین‌تر بیاید برای ساخت دستگاه‌ها می‌توانیم خودمان اقدام کنیم و درگیر کارهای اداری نشویم و یکی از دلایلی که سریعتر پیشرفت کردیم هم، این بود.
*چه عاملی موجب شد که مسیرتان به سمت اختراع هدایت شد؟
رشته من مهندسی برق و قدرت است که در این رشته یک دستگاه اتوماسیون به نام پی ال سی کاربرد دارد که وسایل صنعتی و قدرت را اتوماسیون می‌کند، از آنجایی که این دستگاه خیلی گران است، آن را فقط در اختیار افراد شناخته شده پروژه‌ها قرار می‌دهند و در استان گیلان شاید این افراد انگشت شمار باشند.
دانشجویی که از دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شود حداقل 10 تا 12 سال باید داخل بازار زیر دست آن افراد کار کند تا کارخانه‌دار به وی اعتماد کرده و یک دستگاه چند میلیاردی در اختیارش بگذارد.
به این فکر کردیم که مصارف خانگی و یا مصارف صنعتی خیلی کوچک هم میل به اتوماسیون شدن دارند و اگر بخواهند دستگاه پی ال سی را استفاده کنند توجیه اقتصادی ندارند و به همین دلیل از طریق برنامه نویسی و ساخت بردهای الکترونیک، دستگاه‌های هوشمندی ساختیم تا کسانی که نیاز دارند قسمتی از زندگیشان هوشمند شود از آن استفاده کنند، به خاطر همین به سمت ساخت دستگاه‌های هوشمند با هزینه‌های پایین رفتیم که توجیه اقتصادی و علاقه‌مندی خاصی بین مردم دارد.
*عامل موفقیت‌های خود را چه می‌دانید؟
در درجه اول خدا و دوم عنایت به این موضوع که انسان اگر می‌خواهد موفق باشد باید پژوهشگر باشد و برای موفقیت همیشه پیش نیاز اول این است که یک فردِ محقق و پژوهشگر باشیم تا همه چیز را یاد بگیریم نه اینکه همه چیز را بدانیم.
خیلی از برنامه‌نویسی‌های که روی ربات‌های هوشمند انجام دادیم، قسمت‌هایی از برنامه‌هایی است که نیاز خودمان بوده و با شب بیداری و مطالعه و رفرنس‌ها توانستیم آن را بنویسیم.
*مسجد و اصحاب مسجد چه نقشی در پیشبرد اهدافتان داشتند؟
شاید برنامه‌نویسی در سرنوشت من نوشته شده بود، اما اینکه چه کسی بخواهد این باور را به من بدهد و مرا به آن سمت هدایت کند، «رضا شکیبا» فرمانده سابق پایگاه بسیج مسجد امام حسین(ع) بود که هنوز هم جایی نتوانسته‌ام از وی به خوبی تقدیر کنم.
چندین ماه قبل از اینکه روی نخستین برد برنامه‌نویسی کار کنیم خیلی تمرین کردیم و برنامه‌های متنوعی که در ذهنمان بود را بر روی دستگاه‌های مختلف می‌نوشتیم اما بردی نداشتیم که روی آن عملی کنیم. با فرمانده سابق پایگاه بسیج همین مسجد مسئله را در میان گذاشتم و با وجود اینکه می‌دانست شاید برد را بسوزانم به من اعتماد کرد و آن را در اختیارم گذاشت. او معتقد به موفقیت در این پروژه بود و می دانست داخل مسجد اتفاقات خاصی ایجاد می‌کند.
اگر امروز از مرتضی رمضانپور(فرمانده جدید پایگاه مسجد امام حسین(ع)) درخواستی دارم که به سرعت اعتماد می‌کند و هزینه ساخت آن دستگاه را به من می‌دهد باوری است که شکیبا به من داد و هزینه‌های ساخت دستگاه‌ها را از ته‌مانده های بودجه به من کمک می‌کرد.
*به نظرتون راه‌های جذب جوانان به مسجد چیست؟
هرکسی را باید از راهی که خودش مشتاق است نگاه کرد، هیچ‌وقت نمی‌توان شخصی که بازاری است را اجبار کنیم که داخل کلاس فیزیک هسته‌ای بنشیند، اگر هم به اجبار سر کلاس بنشیند هیچ درسی یاد نمی‌گیرد و کوچکترین فرصتی که پیدا کند به سر شغل خود باز می‌گردد.
جوان امروزی هم کلا با تکنولوژی بزرگ شده و نمی‌توان به وی صرفا گفت برای کارهای مذهبی به مسجد رفت و آمد کند، باید مساجد با تکنولوژی آمیخته شود و جوانی که به مسجد می‌آید همانطوری که قدیمی‌ها سرگرمی خود را داخل مسجد دارند باید امروزی‌ها هم سرگرمی خود را در مسجد داشته باشند حالا می‌تواند برگزاری مسابقات ورزشی یا کلاس‌های علمی پژوهشی باشد.
من به عنوان شورای پایگاه ایجاد یک پژوهشکده و آموزشکده برای مسجد را پیشنهاد می‌دهم که نیاز به هزینه دارد و با بودجه‌ای که به ما می‌دهند، همخوانی ندارد و نگاه ویژه مسئولان شهر را می‌طلبد تا اعتباراتی به مسجد اختصاص دهند که این آموزشکده را راه‌اندازی کنیم تا هم کلاس تقویتی و هم کلاس رباتیک برگزار کنیم.
مطمئنم طبق تحقیقاتی که در داخل استان و شهرستان انجام داده‌ام وقتی این آموزشکده داخل مسجد برگزار شود یک ایده ناب است و در سطح استان چنین چیزی وجود ندارد و باید جاذبه‌هایی که جوانان نیاز دارند را داخل مسجد ایجاد کرد.
*چطور می‌شود یک جوان امروزی با وجود اینکه مسجدی است موفق هم می‌شود؟
مسجد در وهله نخست علاوه بر اینکه جلوی موفقیت را نمی‌گیرد به موفقیت هم کمک می‌کند، زیرا جلوی کارهای اضافی را می‌گیرد. خودم از بچگی در مسجد بزرگ شده‌ام و به شخصه به همه دوستانم می‌گویم که اگر مسجد نبود مشخص نبود کجا بودم و چه هدفی را دنبال می‌کردم.
بچه‌هایی که در کنار یک مسجد با ایده‌های جذاب بزرگ می‌شوند در درازمدت انسان‌های موفقی هستند زیرا وقتی برنامه علمی، فرهنگی، ورزشی و ... مسجد به‌روز باشد، بچه‌ها به این برنامه‌ها جذب شده و زمانی برای انحراف و کارهای اضافی ندارند.
اتفاقات بدی که برای برخی از جوانان و نوجوانان می‌افتد حاصل اوضاع بد جامعه است و هیچ وقت مسجد نمی‌خواهد کسی شکست بخورد، اگر شخصی واقعا مسجدی باشد مسلما موفق می‌شود.
البته اگر جوان امروزی برای موفقیتش حتی اگر بیرون مسجد هم باشد اما با نیت کمک به دیگران باشد، موفق می‌شود، استادی داشتیم که همیشه می‌گفت: دستگاهی درست کنید که به دیگران کمک کند که اگر هدفتان این باشد آن دستگاه هم توجیه اقتصادی دارد هم فروش می‌کند و هم بهترین دستگاه بازار می‌شود.
مسجد هم به همین‌گونه است می‌گوید برای اینکه داخل جامعه ارزش پیدا کنید باید به دیگران کمک کرد و این دلیل من بود.
سخن آخر...
هدف اصلیمان این است که یک آموزشکده داخل مسجد راه‌اندازی کنیم و فضای مناسبی هم در مسجد وجود دارد که کارگاه رباتیک داشته باشیم تا بچه‌های امروزی را به سمت مسجد سوق مدهد و محیط آموزشی برای کلاس‌های تقویتی داشته باشیم تا افرادی که توان مالی مناسبی ندارند به صورت رایگان از کلاس‌های تقویتی بهره مند شوند.
از مسئولان شهر درخواست می کنم تا کمک کنند و پایگاه علمی پژوهشی داخل مسجد را راه‌اندازی کنیم تا یک اتفاق خوب بیفتد و شاهد حضور بیش از پیش جوانان و نوجوانان در مسجد باشیم.
نظر شما