به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، به مناسبت فرا رسیدن محرم حسینی و به منظور بررسی عبرت های عاشورای حضرت اباعبدالله الحسین(ع) برای منتظران ظهور امام مهدی(عج) با حجت الاسلام والمسلمین «محمدرضا فوادیان»، کارشناس مرکز تخصصی مهدویت گفتگویی ترتیب داده ایم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود:
اگر بخواهیم بین عاشورای حسینی در سال 61 هجری با مهدویت به عنوان فرهنگی پویا و زنده در جامعه امروز شیعی و آینده روشن تاریخ ارتباط برقرار کنیم، چه عبرت هایی از آن می توان برای سبک زندگی منتظرانه دریافت کرد؟
وقتی به کربلا و عاشورای حسینی می نگریم در هر دو جبهه افرادی را می یابیم که می توانند برای ما عبرت باشند؛ در ناحیه دوستان کسانی را می بینیم که از همه خواسته های خود برای امام زمان‌شان دست کشیدند و حتی زمانی که حضرت اباعبدالله الحسین(ع) فرمودند: دست از بیعت شما برداشتم، هر یک سخنانی درباره استقامت و ماندن در رکاب سیدالشهداء(ع) بیان کردند و عرضه داشتند اگر خداوند مرگ را نیافریده باشد ما دست از یاری تو برنمی داریم این یاران «حزم» به معنای دوراندیشی و عاقبت اندیشی داشتند.
ازجمله این یاران نام‌آشنا و دوراندیش، جناب حرّ است، او عاقبت اندیش بود و می دانست و تامل کرد که اگر در رکاب امام حسین(ع) نباشد بدبخت دنیا و آخرت می شود همین عاقبت اندیشی باعث نجات او شد و این درسی بزرگ برای منتظران است.
اما در لشکر مقابل عمربن سعد را می بینیم که راهی را برگزید که عاقبتش کوتاه و نزدیک بود ... وی گفت حسین بن علی(ع) را می کُشم و بعد توبه می کنم، هم دنیا و هم آخرت را به دست می آورم.
از این رو، در عبرت گیری از عاشورا باید بدانیم چه چیز باقی و چه چیز فانی است، چه چیز سبب شقاوت و چه چیز باعث سعادت می شود؛ کربلا ثابت کرد دنیا فانی است و دشمنی با اولیای دین جز شقاوت و فنا، حاصلی ندارد.
از نظر همراهی و یاری امام زمان، کربلا و آنچه در عاشورای سال 61 هجری رخ داد چه درس هایی برای منتظران دارد؟
در کربلا آنهایی که امام حسین(ع) را یاری کردند در برابر تمایلات نفسانی خود، خواسته امام‌شان را ترجیح دادند و محو خواسته امام زمان خویش بودند و در مقابل، هیچ درخواستی نداشتند و در این مسیر از برترین عطیه الهی یعنی جان دست کشیدند و استقامت ورزیدند.
در زیارت حضرت ابوالفضل عباس(ع) می خوانیم: شهادت می دهم شما سستی نورزیدی و ولی زمانت را یاری کردی و او را بر خود مقدم داشتی ...
این بهترین درس برای منتظران است. اگر در عاشورا امام حسین(ع) ندای «هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنی» را سر دادند امروز هم حسین زمان ما این ندا را سر می دهد لذا باید لبیک بگوییم برای همین در دعا می خوانیم: «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ».
واقعه عاشورای حسینی از نظر نتایج و برکات همراهی با امام معصوم(ع)، چه عبرت هایی را برای تاریخ و به ویژه منتظران امام مهدی(عج) داشته و دارد؟
امام هر عصر و زمانی، امام نور و هدایت است «بُشربن غالب اسدی» از امام حسین(ع) درباره آیه 71 سوره مبارکه اسراء پرسید که خداوند در آن می فرماید: «يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ ۖ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولَٰئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَابَهُمْ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا؛ (به یاد آر) روزی که ما هر گروهی از مردم را با پیشوایشان (به پیشگاه حقیقت) می‌خوانیم، پس هر کس نامه عملش را به دست راست دهند آنها نامه خود را قرائت کنند و کمترین ستمی به آنها نخواهد شد.»
امام حسین(ع) فرمودند: خداوند دو نوع امام دارد امام هدایت و امام ضلالت هر کسی به امام ضلالت لبیک بگوید عاقبتش ضلالت و هر که امام نور را لبیک گوید، سرانجامش هدایت است. شناخت امام حق و نور مسیر انسان را به بهشت و نور و هدایت تعیین می کند.
برخی از انتظار برای امام مهدی(عج) به یکجانشینی، عزلت و دست روی دست گذاشتن تعبیر می کنند آنچه در عاشورا رخ داد چقدر در رد این فرضیه و ابطال آن موثر است؟
یکی از عبرت های عاشورا برای منتظران درس انتظار حقیقی است، باید بدانیم ما از امام انتظار داریم یا ایشان از ما؟!
کوفیان در خانه نشسته و منتظر بودند امام زمان‌شان (حضرت سیدالشهداء(ع)) به سوی آنها برود اما اصحاب امام حسین(ع) مثل «حبیب بن مظاهر» و «مسلم بن عوسجه» از کوفه به سمت حضرت(ع) حرکت کردند.
از این رو، کربلا به ما می آموزد ما باید به سوی امام زمان(عج) در حرکت باشیم نه اینکه منتظر بمانیم که امام(ع) به سوی ما بیایند. حضرت زهرا(س) فرمودند: مَثَل امام، مَثَل کعبه است ...
این یعنی ما باید نزد کعبه برویم نه آنکه کعبه را نزد ما بیاورند، اعتبار و ارزش حج آن زمانی است که ما به سوی کعبه برویم. چنان که یاران امام حسین(ع) به سوی حضرت(ع) شتافتند و انتظارات امام(ع) را عملی ساختند ما هم اگر منتظر امام مهدی(عج) هستیم باید چنین باشیم.
بنابر نقل تاریخ، زمانی که یزید به خلافت رسید عده ای مقیم کعبه شده و به حج و دعا و عمره پرداختند در حالی که امام حسین(ع) در روز هشتم ذی الحجه از مکه خروج کردند لذا آنها که بدون امام(ع) مُحرم ماندند، حج‌شان ارزشی نداشت.
این یعنی اگر امام زمان در صحنه ای حضور داشته باشد و من در عرصه ای دیگر باشم حتی آن عرصه ظاهر عبادی و مذهبی داشته باشد، فایده ای نخواهد داشت.
منتظران هم باید بدانند در خانه نشستن و دست به دعا برداشتن با روحیه دعا سازگار نیست، در روایت است دعاکننده بدون عمل، مانند تیرانداز بدون کمان است.
دعا بدون عمل، لغلغه زبان است دعا درخواست نیست، طلب و اراده است. انسان برای آنکه به خواسته هایش برسد هم باید تلاش کند و هم از خدا کمک بگیرد.
و مهمترین درس و عبرت عاشورا برای منتظران امام مهدی(عج)؟
درس مهم کربلا برای ما این است که اولویت اول زندگی ما امام زمان(عج) باشد، دعوا بر سر اولویت ها است عده ای دنیا و هوای نفس و خواسته های خود را اولویت می دهند اما ما که ادعای محبت امام مهدی(عج) را داریم باید بنگریم چقدر برای ایشان تلاش می کنیم. اگر برای خودمان بیشتر کار می کنیم یعنی خود را به حضرت حجت(عج) ترجیح می دهیم این مسئله سنگ محک درستی اعمال ما نسبت به امام زمان(عج) است.
نظر شما