به گزارش خبرگزاری شبستان، آمریکا و طالبان اسفندماه سال گذشته پس از حدود ۱۸ ماه مذاکره مستقیم، توافق صلح امضا کردند؛ توافقی که از جهت پایان دادن به مناقشه ای طولانی مدت، رخدادی تاریخی قلمداد شد. اما آیا این همه ماجراست؟ آیا می توان با امضای این توافق، از همه آن چه در این سال ها بر مردم أفغانستان رفته، چشم پوشید؟ نقش رسانه های بین المللی در این میان چیست؟ برای پاسخ به این پرسش ها با «محمدپارسا نجفی» فعال رسانه ای و کارشناس أمور بین الملل به گفتگو نشسته ایم:
توافق صلح میان آمریکا و طالبان در میان رسانه های جهانی با چه واکنش هایی روبرو شد؟
سرانجام پس از دو دهه كشتار و بمباران مستمر كه به ويراني و كشتار مردم مظلوم افغان منجر شد سفیر ایالات متحده آمریکا دست در دست نماینده طالبان گذاشت و سوژه عکس و خبر بسیاری از رسانه های دنیا شد. رسانه های غربی امضای توافق صلح میان آمریکا و طالبان را گامی در مسیر صلح قلمداد کردند به همین سادگی.
انگار نه انگار که واشنگتن بيست سال به بهانه جنگيدن با طالبان، كشوري را به خاك و خون كشيد. آن همه ادعاي كاخ سفيد برای نابودی القاعده و ایجاد لیبرالیسم غربی در افغانستان سرانجام به امضاي صلح با همان تشکیلات تروریستی طالبان كه تروريست خوانده می شد. منجر شد.
توافقی که نشان می داد آن همه خشونت زاید الوصف علیه بشریت چه با شلاق و قمه طالبان و چه با موشك و بمب های آمریکا از قندهار تا قندوز در افغانستان تنها برای کشتار بیشتر بوده و تفاوتی میان قوی ترین دولت صاحب فناوری با بَدوی ترین گروه تروریستی جهان در میزان ترور مردم و کشتار ملت ها نیست.
یعنی رسانه های بزرگ جهانی، دو دهه منازعه و تبعات آن را به طور کامل نادیده گرفتند.
دقيقا دو دهه كشتار بدون هيچ نتيجه اي، اما آنچه مهم است اينكه شبکه های خبری غرب به گذشته طالبان اشاره ای نکردند حتي به آنچه ارتش آمريكا در اين دو دهه در آن كشور كرد هم توجه نشان ندادند.
گویی اول طالبان سپس آمریکا آمده بودند تا مردم افغانستان را نابود کنند. دو دهه قبل آمریکا وقتی وارد افغانستان شد که طالبان در آن کشور قدرت داشت و اکنون در شرایطی آنرا ترک می کند که باز هم طالبان دارای قدرت است حتي با امضاي توافق صلح به آن مشروعيت بين الملل هم بخشيد. آیا دو دهه اول از قرن بيست و يكم از حافظه مردم جهان به ویژه در کشورهای غربی پاک شده است؟ اين نمونه خوبي از نحوه اطلاع رساني ناقص و مهندسي شده توسط رسانه هاي غربي است.
بحران کنونی أفغانستان از کجا آغاز شد؟
سال های دهه 1370 خبرهای قتل عام مردم افغان به ویژه در هزاره جات سپس در شمال آن کشور به گوش می رسید و لرزه بر اندام هر انسان دارای وجدان پاک می انداخت. یک دهه بعد در سال 1380 امریکا به بهانه مبارزه با تروریسم القاعده در نیویورک، به کشوری زخمی در آسیا یورش برد و هر آنچه در زرادخانه نظامی خود داشت غیر از بمب اتمي بر سر مردم افغان ریخت تا آنها را با ویرانی و مرگ از چنگال طالبان برهاند.
دو دهه گذشت و سرانجام نه صنعت و زراعتی در آن کشور مظلوم رونق گرفت و نه زمینه ای برای بازگشت میلیون های آواره از وطن فراهم شد. تنها آمار دو بخش افزايش يافت؛ اول رشد توليد مواد مخدر در افغانستان و دوم تعداد كشته هاي اعضاي ناتو.
دست كم اكنون مردم كشورهاي متحد آمريكا كه بيست سال مردان شان را به كارزار بي معناي جنگ با طالبان اعزام كردند دنبال يك پاسخ هستند؛ اين جنگ براي چه بود و سرانجام چه شد؟ اما کدام رسانه هاي غرب در سكوتي مرگبار فرو رفته اند. بی بی سی، سی ان ان، رویترز، فاکس نیوز هیچکدام به جنایات همزمان آمریکا و طالبان در افغانستان مظلوم اشاره ای هم نکردند ولی از خوب بودن صلح گفتند.
واکنش رسانه های بین المللی ایران به توافقی با این سابقه تاریخی چه بود؟
در اين ميان پرس تی وی قاعده بازی رسانه ای آمریکا با طالبان را به هم زد. این شبکه در بخش های مختلف از جمله برنامه ( ما مردم) ضمن مروری بر مذاکرات میان آمریکا و افغانستان طی سال های اخیر، به حضور نظامی آمریکا در افغانستان پرداخت و ادعاهای كاخ سفيد برای برقراری صلح در افغانستان را مورد واکاوی قرار داد. این برنامه پیامدهای آن توافق صلح میان آمریکا و طالبان بر قدرت گرفتن طالبان در منطقه را مورد نقد و تبادل نظر قرار داد.
مردم كشورهاي غربي از طريق پرس تي وي مي توانند پاسخ سوالات خود را بيابند. پرس تي وي شبكه ايست كه با جديت به مداخلات آمریکا در امور کشورهای ديگر که تاکنون نفعی برای هیچ یک از کشورها نداشته به صورت مستند مي پردازد. حال آنكه اكثر رسانه هاي انگليسي زبان يا مي ترسند يا نمي خواهند حقيقت را بيان كنند.
پرس تی وی با نمایش اقدامات آمریکا و ناتو در مدت بیست سال بمباران و كشتار و البته زندان های بگرام و گوانتانامو نشان داد که آمریکا فقط پول مالیات دهندگانش را خرج کشتار و خراب کردن یک کشور بی دفاع کرده است همین.
در تمام سال های قرن بیست و یکم برای مردم افغان چيزي عوض نشد مگر افزايش قدرت تخريب بمب هایی که بر سرشان می بارید تا شاید طالبان از میان برود. اكنون همان تروريست هاي ديروز دست در دست سفير آمريكا در كشوري عربي پيمان صلح امضا مي كنند.
وحشیان بدوی که تحت آموزه های وهابیت سعودی مردم را شکنجه می دادند نه تنها از بین نرفتند بلکه آمریکا با امضای یک قرارداد رسمی بین المللی اولین کشوری است که آنها را به عنوان یک گروه افغانی مشروع به رسمیت می شناسد. حتی پاکستان که زمانی هوادار آن گروه بود اکنون خود را مبرا می داند اما واشنگتن افتخار می کند که توانسته بعد از بیست سال جنگ با تروریست های طالبان به صلح با همان تروریست ها دست یابد.
آنچه پرس تی وی به مخاطب خود نشان می دهد حقیقت این ماجراست که آمریکا نه تنها دیگر قدرت سابق نیست بلکه بعد از بیست سال جنگ شدید و خونریزی مستمر از آن کشور می گریزد و هیچ دستاوری هم به ارمغان نیاورده و نیز نمی بَرد.
رویکرد متفاوت پرس تی وی نسبت به رسانه های غربی چه نتایجی در بر دارد؟
آنچه بیان شد تنها یک نمونه ساده از تفاوت پرس تی وی با دریایی از رسانه های غربی است که به تکرار منویات و خواسته های دولت و قدرتمندان امریکا و اروپا مشغول هستند.
رسانه های غربی می دانند زمانی که واشنگتن بخواهد طالبان تروریست خطرناکی می شود و آنگاه که کاخ سفید تمایل دارد همان ها شایسته به رسمیت شناخته شدن و امضای قرارداد صلح هستند. دست منبع تروریسم دولتی در دست تروریست های محلی، يك عالم معنا در خود دارد.
آنچه آمريكا در خصوص افغانستان انجام داد چند سال قبل در عراق تكرار كرده بود. زماني كه بعثي هاي بد ديروز كه بهانه اي براي لشكر كشي به عراق بودند ناگهان توسط آمريكا تجهيز شدند و داعش به وجود آمد.
حال سوال ديگري هم مي توان پرسيد. اگر آمريكا در افغانستان تا اين حد اشتباه كرده و آن را با كتمان كردن پوشانده آيا مي تواند داراي صداقت در ساير مسائل باشد؟ اين پرسشي است كه پرس تي وي با جديت آن را از مخاطب مي برسد.
اهميت اين روايتگري شفاف براي نقش بر آب كردن ساير فريب هاي كاخ سفيد در خصوص كشورهاي ديگر است. پرس تي وي نشان مي دهد كه دو دهه جنگ بي معنا و نافرجام در عراق و افغانستان اولي به قدرت گرفتن داعش منجر شد و دومي به افزايش قدرت و رسميت يافتن بين المللي طالبان. آمريكا اين چنين با تروريسم مبارزه مي كند.
نظر شما