به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، چند روزی است که چالش بر سر برگزاری مجالس ماه محرم و خطر شروع زنجیره ویروس کرونا در صدر خبرها قرار دارد رهبر انقلاب چند روز پیش اعلام کردند که شان در هر صورت پیرو دستورات ستاد ملی مبارزه با کرونا هستند. از طرفی نیز پس از شیوع ویروس کرونا در کشور، انتشار ویروس شبهات بر علیه دین، شهر مقدس قم و روحانیت نیز شتاب بالایی پیدا کرد و ماهی گیران آب گل آلود، فرصتی مجدد برای نفوذ در اعتقادات مردم پیدا کردند که تمام این شبهات، پاسخ داشته و در شماره های گوناگون به انتشار این پاسخ ها خواهیم پرداخت.
از مهم ترین مبانی اسلام عزیز، لزوم حفظ جان خود و دیگری است؛ چنانکه درآیات ۲۹ و ۳۰ سوره مبارکه نساء آمده: «وَلا تَقْتُلُوا أَنْفُسَکُمْ إنَّ اللّه کانَ بِکُمْ رَحیما، وَمَنْ یفْعَلْ ذلک عُدْوانا وَظُلْما فَسَوْفَ نُصْلیهِ نارا؛ و خودکشی نکنید! خداوند نسبت به شما مهربان است؛ و هر کس این عمل را از روی تجاوز و ستم انجام دهد، به زودی او را در آتشی وارد خواهیم کرد.» در روایات اسلامی نیز به این مطلب تأکید شده که خودکشی حرام است و عقوبت سختی دارد. (۱) افزون بر حفظ جان خود، حفظ جان دیگران نیز لازم الاجرا است تا جایی که در قرآن آمده «مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِی الْأَرْضِ فَکأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَمیعاً؛ هر کس، انسانی را بدون ارتکاب قتل یا فساد درروی زمین بکشد، چنان است که گویی همه انسان ها را کشته است». (۲)
اما جدای از این مباحث فرصتی دست داد تا در این مجال به نظر قرآن کریم در خصوص ماه محرم بپردازیم.
انما النسيي زيادة في الکفر به الذين کفروا يحلونه عاما و يحرمونه عاما ليوا طئول عدة ما حرم الله فيحوا ما حرم الله زين لهم سوء اعمالهم .
همانا فراموشي در کفر (عصر جاهليت)، بسيار بود که به واسطه آن گمراهي مي شدند آناني که کفر ورزيده بودند، به طوري که سالي را حلال و سالي را حرام مي شمردند تا پاي مال کنند شمار آن چه را که خدا حرام کرده است. پس آنان، حلال مي شمردند آن چه (ماه هايي) را که خدا حرام کرده بود. (بدين ترتيب) کردار زشت شان بر آنان آراسته مي گرديد.
با توجه به اينکه حرمت ماه هاي حرام از يادگارهاي پيامبران بزرگ الهي از جمله حضرت ابراهيم عليه السلام و فرزندش اسماعيل عليه السلام بود و عرب ها خود از پاي بند سنت آبا و اجدادي خويش مي دانستند، بدين جهت نمي توانستند به راحتي از اين سنت الهي، يعني پاس داشت ماه هاي حرام سرپيچي کنند. زيرا در آن صورت، حج ناامن مي شد و رغبت ساير عرب ها به شرکت در مراسم حج از بين مي رفت.
در نتيجه عرب هاي مکه علاوه بر اين که اعتبار و سيادت خود را از دست مي دادند، از درآمدهايي که از بابت حاجيان و زائران نصيب آنان مي گرديد، محروم مي شدند.
به اين جهت، تلاش همگي آنان بر نگهداري حرمت ماه هاي حرام و ايام حج بود.
ولي در برخي از سال ها که ميان قبايل و و طوايف حجاز، نبرد و درگيري هايي روي مي داد، شکيبايي آنان و پذيرفتن آتش بس و متارکه جنگ در سه ماه پشت سر هم (ذي قعده، ذي حجه و محرم)، بر ايشان دشوار بود و در صدد گريز از آن بر مي آمدند.
آنان براي گريز از اين مشکل، دست به حيله هايي زدند که مورد مذمت و سرزنش قرآن و مسلمانان قرار گرفتند.يکي از حيله هاي آنان، اين بود که گفتند: ماه هاي ذي قعده و ذي حجه، حرام و ماه محرم حلال گردد و پس از آن، ماه صفر حرام شود، تا ميان ذي حجه و صفر، يک ماه فرصت تجاوز و خون ريزي يکديگر را داشته باشند.
ترفند ديگر آنان، اين بود که در هر سال، در يک ماه مراسم حج را به جا مي آورند. مثلا دو سال پشت سر هم، در ماه ذي قعده، دو سال پشت سر هم در ماه ذي حجه و دو سال پشت سر هم در ماه محرم، مراسم حج را انجام مي دادند و بقيه ماه هاي را براي خود حلال مي شمردند.
بدين طريق، ماه هاي حرام و ايام حج را دستخوش هوا و هوس خويش قرار داده بودند. عرب هاي مکه، يک سال پيش از حجة الوداع، مراسم حج را در ذي قعده انجام دادند و در سالي که پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم براي آخرين بار به زيارت خانه خدا مشرف شد و سفرش به حجة الوداع معروف گرديد، مراسم حج در ذي حجه قرار گرفت.
در همين سال، رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم ضمن خطبه اي فرمود: همانا زمان، به مانند هياتي که خدا در آفرينش آسمانها و زمين، به وجود آورد بر مي گردد. به اين صورت که هر سال، دوازده ماه دارد و چهار ماه از آنها حرام است که سه ماه پشت سر هم (ذي قعده، ذي حجه و محرم) و چهارمين ماه (رجب) ميان جمادي و شعبان قرار گرفته است.
از آن هنگام، مراسم حج همه ساله در ذي حجه برگزار مي گردد. ولي سه ماه ديگر نيز از ماه هاي عبادت، زيارت و حج خانه خدا (به صورت عمره و مفرده) بوده و نگهداري حرمت آنان، بر همگان لازم و واجب است.
نظر شما