خبرگزاری شبستان/اراک: عصر ارتباطات چندسالی است که دسترسی به تکنولوژی‌هایی همچون اینترنت، شبکه های مجازی و گوشی های هوشمند را بسیار سهل و آسان کرده است به نحوی که از کودک و نوجوان گرفته تا بزرگسالان و پدربزرگ و مادربزرگ ها را نیز درگیر خود کرده است.
اوایل پذیرفتن این تکنولوژی و وارد شدنش به حریم خصوصی مردم خیلی سخت بود به خصوص برای پدر و مادرهایی که نگران فرزندان از آسیب های موجود در آن بودند.
آن روزها داشتن این ابزار و چرخیدن در فضای مجازی، فقط ساعت ها وقت تلف کردن از نظر مادر و پدر تلقی می شد، اما رفته رفته بعد از گذشت چندین سال عرصه فضای مجازی به محیطی برای کسب و کار اقتصادی و تبادلات اجتماعی و تعاملات تبدیل شد تا جایی که حتی به ابزاری برا رفع دلتنگی های خانوادگی شد. به مرور شرکت ها و مشاغل نیز با ورود به این عرصه ارتباط جهانی برقرار کردند ومردم نیز توانسته اند ارتباط بهتری با شبکه های مجازی برقرار کنند به نحوی که حتی جزئی از ملزومات زندگی هایشان شده است.
این روزها اما با شیوع ویروس کرونا و دوران قرنطینه خانگی حضور در شبکه های مجازی بیش از پیش احساس شد به گونه ای که حتی دانش آموزان هم مجبور به برگزاری کلاس های مجازی شدند چیزی که شاید سال های سال کنار آمدن والدین بچه ها به دلیل آسیب هایی که در شبکه های مجازی برای فرزندان خود احساس می کردند دور از ذهن به نظر می رسید.
اما با کم شدن حساسیت های پدر و مادرها و کنار آمدن خانواده ها در این زمینه شرایط برای حضور بچه های زیر سن قانونی بیشتر فراهم شد و از طرفی حضور پنهانی بسیاری از فرزندان در شبکه های اجتماعی کنار رفت و آشکار شدن آن موجب شد والدین بیش از آنکه به فکر جلوگیری های سختگیرانه باشند به سمت مدیریت و کنترل حضور فرزندان خود در این عرصه باشند موضوعی که به نظر می رسد نیاز به آموزش والدین نیز دارد.
امروز باید بپذیریم که ما نمی‌توانیم تصورکنیم، فرزندان ما بزرگ شوند، رشد کنند، به دانشگاه بروند، وارد حوزه‌های مختلف علمی اجتماعی و فرهنگی شوند و با کامپیوتر و شبکه های مجازی سروکار نداشته باشند و شبکه جهانی (اینترنت) را نشناسند.
باید پذیرفت دنیای امروز دنیای تکنولوژی‌های جدید است که چنان با سرعت وارد زندگی های روزمره بشر می شود و راه نفوذ خود را پیدا می کند که نمی‌توان از کنار آنها با بی تفاوتی گذشت؛ بلکه باید با آنها به روش صحیح برخورد کرد تا بیشترین سود و استفاده حاصل آید، همچنان که اثرات مثبت تکنولوژی‌های نوین در کیفیت زندگی ما قابل انکار نیست؛ در صورت عدم مدیریت صحیح نیز ممکن است تأثیرات مضر آن بر زندگی کودکان و نوجوانان ما غیرقابل جبران باشد.
شبکه های اجتماعی روز به روز گسترده تر می شوند و به همین ترتیب خطرات موجود در آنها نیز افزایش می یابد. این شبکه ها هر چقدر گسترده تر شوند محدود کردن آنها برای کودکان و نوجوانان به همان ترتیب سخت تر می شود. گاهی اوقات قدغن کردن آن غیرممکن به نظر می رسد. اگر این شبکه های اجتماعی را برای کودکان ممنوع کنید، در واقع او را بیشتر تحریک می کنید که به سراغ آن برود، پس بهتر است همان راه های پیشگیرانه را در پیش گرفت.
والدین باید به بچه ها آموزش دهند که همان قوانینی که در ارتباطات واقعی اجتماعی رعایت می‌کنیم مانند فحش ندادن، استفاده نکردن از کلمات رکیک و طنزها و مطالب مبتذل و... باید در فضای اینترنت نیز به کار گرفته شود و اطلاعات شخصی خود را با افراد غریبه همانند شماره تلفن، تاریخ تولد و آدرس به اشتراک نگذارند.
همچنین سایت هایی که دنبال می کنند و یا بازیهایی که انجام می دهند زیر نظر والدین باشد، هرگز عکس و فیلم خود ودیگران را در شبکه های اجتماعی بار گذاری نکنند و در صورت مواجه شدن با تهدید و توهین به سرعت والدین خود را در جریان بگذارد.
همچنین کارشناسان ضمن رعایت نظارت و دقت نظر والدین برای حضور فرزندشان در شبکه های مجازی آنان را به موارد مثبتی که نوجوانان می تواند از شبکه های اجتماعی یاد بگیرند توصیه می کنند که سواد رسانه ای دیجیتال از جمله آن است.
جستجو و آزمایش موارد مختلف در شبکه های اجتماعی به نوجوان کمک می کند اطلاعات فراوانی پیرامون حوزه های مختلف به دست بیاورد و مهارت های جدیدی بیاموزد. او نیاز به این دارد که از حضور در فضای مجازی لذت ببرد و منتفع شود. اما خیلی باید مراقب بود که او در این شبکه های اجتماعی با خطرات بزرگ روبرو نشود.
یادگیری مشارکتی، خلاقیت و بهداشت روان از دیگر موارد مثبت در این دنیای پرمخاطره است، نوجوان می تواند از شبکه های اجتماعی به منظور اهداف آموزشی و تحصیلی استفاده کند، خواه به صورت رسمی از سوی مدرسه باشد و خواه به صورت شخصی و همچنین به وسیله برخی از موارد در شبکه های اجتماعی همچون تصاویر و برخی از فیلم های آموزشی خلاقیت خود را به کار بیندازد.
یادداشت: آرزو دری
نظر شما